Drie van die: Redenen waarom Kingdom Hearts absoluut niet kiddy is

Kingdom Heart 3 is eindelijk hier. Het wachten is godzijdank voorbij en we kunnen na een gazillion jaar wachten van start met het derde avontuur in de mainline story. Dat het verhaal een beetje een rommeltje is, dat weten we onderhand wel. Met iedere game werd het weer iets ingewikkelder en het resultaat is een wirwar van verhaallijnen, belangrijke gebeurtenissen en een shitload aan Xehanorts. Op het eerste oog lijkt de game nogal kiddy, zeker voor mensen die de games nog nooit hebben aangeraakt. Sora heeft immers gigantische clownsschoenen aan, Donald en Goofy lopen aan je zijde en je reist menig kleurrijke Disneywereld af. Toch is de game veel duisterder dan je denkt. Final Fantasy zit immers ook in de mix. Twijfel jij nog aan de leeftijdsgrens van deze games? Dat is niet nodig, maar mocht je nog twijfelen dan geef ik je hierbij drie van die redenen waarom Kingdom Hearts absoluut niet kiddy is.

Axel wil niet vergeten worden

Het is iets waar we allemaal mee bezig zijn. Het drukken van jouw stempel op de wereld. Dat is wat Axel ook graag wil. In Birth By Sleep ontdekken we dat dit lid van Organization XIII vroeger door het leven ging als Lea en Lea wilde niets minder dan herinnerd worden door de mensen die hij ontmoette gedurende zijn leven. Hoe tragisch is het dan ook dat Lea zijn hart verliest aan Xehanort en vervolgens door het leven moet als een Nobody, genaamd: Axel. Hij sluit een hechte vriendschap met Roxas en Xion, maar beiden leiden een tragisch lot waardoor Axel helemaal alleen achterblijft. Geen vrienden, geen herinnering en tot slot geen happy end voor Axel.

Ventus had geen kans op geluk

Weet je wie echt op elkaar lijken? Sora, Roxas en Ventus. Niet geheel toevallig want in wezen zijn de drie dezelfde persoon. Het begint allemaal met Ventus die keer op keer gebruikt wordt. In Birth By Sleep is Ventus een pupil van Xehanort die hem eigenlijk gebruikt om de ultieme Keyblade te creëren. Iets wat mislukt en niet bijzonder goed valt bij Xehanort. Hij trekt de duisternis uit Ventus en creëert vervolgens Vanitas, zijn tweede pupil. Wonder boven wonder weet Ventus te overleven. Ventus verliest zijn geheugen en gaat dankzij Xehanort in training bij Eraqus. Een leermeester die hem leert over zijn verleden, hem in contact brengt met Aqua en Terra, maar hem vervolgens probeert te vermoorden. Iets wat mislukt waardoor Ventus wederom de dans ontspringt. Oké wacht, ik ben ook de draad even kwijt. Dus dankzij Ventus is Vanitas er, hij overleeft, wordt bijna vermoord, ontspringt de dans, hergroepeert met Aqua en Terra en neemt het op tegen Xehanort. Juist, daar was ik. Dat gevecht met Xehanort loopt niet bijzonder goed af. Ventus verliest namelijk ook al zijn hart. Zijn ziel leeft echter voort in Sora, maar nadat Sora in een Heartless veranderd, transformeert Ventus in Roxas, maar Roxas wordt uiteindelijk weer in Sora opgenomen om Sora weer naar honderd procent te herstellen. WTF, nu ik dit teruglees snap ik er ook de ballen van. Conclusie; het zit Ventus niet bepaald mee. Volgende!

Aqua had geen schijn van kans

Aqua had eigenlijk alles. Vrienden, een doel, de vaardigheden en ze is een madafuckin’ Keyblade Wielder. Toch zit het Aqua niet mee. Na haar examen om een Keyblade Master te worden, waar ze overigens als enige in slaagt, valt alles in duigen. Ze wordt verraden, staat voor de meeste lastige keuzes en eindigt zelf uiteindelijk in The Realm of Darkness. Xehanort is de oorsprong van dit alles. Samen met Ventus en Terra gaat Aqua erop uit om Xehanort te stoppen met het verspreiden van de duisternis. Terra is alleen niet de meest stabiele en verliest zijn wil aan Xehanort en de duisternis, Ventus verliest zijn hart en eindigt in een catatonische toestand en Aqua zelf eindigt uiteindelijk in The Realm of Darkness (RoD). Kortom, ze moet haar ene vriend bevrijden van Xehanort en de ander weer in leven zien te krijgen. Het vervelende is alleen dat in de RoD de tijd wat sneller loopt. Jaren passeren terwijl Aqua zich een weg naar buiten probeert te vechten. Uiteindelijk is er toch een sprankje hoop. Deze hoop komt in de vorm van Sora, de kleine jongen die met een Keyblade in de hand de wereld moet bevrijden van de duisternis.

Snap jij het nog? Iedere keer als ik iets probeer uit te leggen, begint het steeds meer te duizelen. Niet dat ik daar echt veel tijd voor heb, Kingdom Hearts 3 draait nu namelijk lekker rond in mijn PlayStation. Wie heeft volgens jou de meest tragische verhaallijn, snap jij nog iets van het verhaal, speel je de serie überhaupt? Laat het weten in de reacties!