Drie van die: Redenen waarom Spyro in 2019 beter dan ooit is

Wie had dat ooit durven dromen? Spyro op een console van Nintendo. Het is, alsof de hel bevroren is, want als je dit in de jaren ’90 had voorgesteld, werd je voor gek verklaard. Anno 2019 is niets minder waar. Switch- (en ook pc) eigenaren hebben er nog bijna een jaar op moeten wachten, maar Toys for Bob heeft puik werk afgeleverd op de Switch om de trilogie op een kleine cartridge te persen. Toen Activision ons voorzag van een exemplaar, mocht ik ermee aan de haal. En nu komt het, het was mijn eerste aanraking met onze gevleugelde paarse vriend, ooit. Vriendjes hadden vroeger de game, maar mijn ziel was verkocht aan Mario (en later Banjo Kazooie). Ik had vrij eenvoudig een drie van die kunnen maken per deel van de trilogie, maar zo makkelijk kom ik er niet vanaf. Nu ik de game heb gespeeld, kan ik je drie van die redenen geven waarom juist in 2019 Spyro Reignited Trilogy beter is dan ooit.

Puik werk voor een port van een remaster

Het klinkt een beetje vals, maar dat is niet zo bedoeld. De meeste remasters die de Switch krijgt, zijn games van de vorige (of oudere) generatie van platformen. De grafische kracht die hiervoor benodigd is, is minimaal waardoor een port relatief makkelijk is. Zoals jullie in de Remastered van Spyro Reignited Trilogy van vorig jaar hebben kunnen lezen, is de game namelijk volledig op de schop gegaan. Toys for Bob heeft geen half werk geleverd en heeft deze game zo volledig mogelijk op de Switch getoverd. De presentatie doet (zeker in de handheld-modus) niet heel veel onder voor de andere krachtpatsers. Uiteraard zijn er verschillen, maar de game speelt nog steeds prima. De Switch tovert net zulke kleurrijke beelden op je scherm. Tuurlijk, er zijn wat lichteffecten minder en ook de laadtijden zijn wat langer en af en toe wat meer frame drops. Maar, de animaties zijn verder zo vloeiend dat ik echt onder de indruk was, alsof ik naar een Hollywood-animatiefilm aan het kijken was. En ik heb een getuige, want mijn zoontje van (bijna) drie was instant gek van die draken en alle slechteriken (of bullebakken zoals hij ze noemt).

Juiste zet om deze uit te brengen op de Switch

Over mijn zoontje gesproken, dit bracht mij namelijk op het tweede punt. De game is nooit één van de uitdagendste geweest en toch heeft het een enorme mass appeal zoals dat mooi heet op zijn Engels. Oftewel, het spreekt de massa aan. En juist dit is goed voor de Switch. De Switch heeft Mario, Yoshi en Kirby, maar die kennen we wel. Juist nu, is de release van (nog) een andere klassieker die alom bekend is, gewenst. Deze game spreekt namelijk zowel jonge, nieuwe gamers aan alsmede de ouderen onder ons die de game wegens nostalgische reden willen spelen óf juist nooit konden, omdat ze trouwe Nintendo-fans zijn. En laat ik eerlijk zijn, de game haalt niet de gameplay kwaliteit van de eerstgenoemden. Maar de Switch blijkt dé ideale console te zijn voor iedereen. Dat Activision er ook voor kiest om deze game op deze console uit te brengen is niets anders dan logisch. Want de meest belangrijke troef van de Switch, de handheld-modus, is juist bij uitstek geschikt voor een platformgame die je erg casual kunt spelen. Want de drie games duren allemaal niet bijster lang en is daarom uitermate geschikt voor onderweg.

The Price is Right

Nee, dan heb ik het niet over die show die in Amerika erg populair was (is?). Eén van mijn grootste ergernissen en vaak een punt van kritiek voor remasters of heruitgaven in het geval van de Switch, is de prijs. De prijs is in de meeste gevallen namelijk niet juist. Dit zit hem met name in het feit hoeveel moeite er echt in is gestoken in combinatie met hoeveel game je ervoor terugkrijgt. In dit geval is de trilogie van Spyro voor veertig euro prima zijn geld waard. De game is echt op de schop gegaan. De artwork, graphics, animaties en muziek zijn allemaal aangepakt en naar 2019 gebracht (oké, 2018 bij de originele uitgave op de PlayStation 4). Je krijgt drie delen van de game die je zo achter elkaar kunt spelen (of door elkaar als je dat wenst) met als grootste voordeel ook nog voor onderweg. De port van deze remaster valt wat mij betreft ook in de categorie van Wolfenstein: The New Colossus en Doom. De Switch heeft voldoende mogelijkheden, mits het maar goed wordt benut en begrepen wordt door de ontwikkelaars. En Toys for Bob heeft het begrepen.

Ik moet bekennen dat ik verrast was. Nee, het verslaat Mario niet. Maar ik heb best gelachen, het speelt prima weg en heb in tijden niet zo'n goed geanimeerde game gezien. Hier is geen half werk verricht en dat siert de uitgever en ontwikkelaar. Waren alle remasters maar zo.