Preview: Flintlock: The Siege of Dawn - Gaat de (kr)uitdaging aan

Soulslikes zijn er anno 2024 genoeg. Het is niet louter FromSoftware die de tenen royaal in het genre dipt, maar ook minder hoog aangeschreven acolieten durven de strijd inmiddels aan te gaan met Japanse eindbaas. De Nieuw-Zeelandse Ashen-ontwikkelaar A44 Games is één van die acolieten die de wapens opneemt. Middels Flintlock: The Siege of Dawn wil men een lont in het kruit werpen en daarbij is men niet bang om hier en daar met groot kaliber te schieten.

Kruitos, de God Killer

Goden zijn echt eikels. Tuig van de richel. Ze doen altijd waar ze zin in hebben en denken daar ook constant mee weg te kunnen komen. Repercussies, schmepercussies. Ook al gaat heel de mensheid naar de verdoemenis door goddelijke interventie, de goden zitten er niet mee. Zo ook in Flintlock: The Siege of Dawn, waar de pleuris aardig is losgebarsten omdat de goden weer eens domme dingen hebben gedaan. En daar zit de mensheid aardig mee in de maag. Nor Vanek is één van die individuen die er wel een beetje klaar mee is. Als het aan haar ligt, hakt ze al die Old Gods stuk voor stuk in de pan, al peperend met een snufje buskruit hier en daar.

Klinkt dat bekend? Ergens wel. In het verleden hebben we al vaker te maken gehad met axe wielding God Killers die een appeltje te schillen hadden met machtige entiteiten die er een potje van maakte. A44 verschiet het kruit overigens niet op de mussen en erkent dat het behoorlijk wat inspiratie heeft opgedaan bij andere blockbuster games als Dark Souls, Sekiro en Elden Ring, maar God of War zal vast ook wel eens voorbij zijn geflitst tijdens A44's staff meetings. En dat hoeft ook helemaal niet erg te zijn, mits men maar goed aanlegt en niet er pontificaal naast schiet.

Voor proppenschieters en scherpschutters

Eén ding pakt Flintlock: The Siege of Dawn in ieder geval goed aan, namelijk diens toegankelijkheid. Hoewel het er alles aan doet om zich tussen gevestigde titels in het Soulslike genre te mogen voegen, durft de game het ook aan om vergeeflijk te zijn. Dat is niet per definitie nieuw - Steel Rising was ergens ook een erg toegankelijke Soulslike - maar het valt niet altijd in goede aarde bij Soulslike puristen. Een Soulslike dient pure digitale masochisme te zijn, maar dat brengt ook met zich mee dat de doelgroep hiermee beperkt blijft tot mensen met engelengeduld. Voor een game waarbij je goden moet afslachten zonder dat je na elke twintig stappen moet bidden voor genade, moet je Santa Monica Studios maar even lief aankijken.

Of A44, want die bakt dus gewoon een Story Difficulty in waardoor minder geduldige of getalenteerde gamers zoals ik ook een keer kunnen ruiken aan de Eau de Soulslike fragrance. Natuurlijk deed de preview build me aanvankelijk geloven dat het echt giga-moeilijk ging worden door me met noch kruit noch lood meteen in een kneiter van een bossfight te yeeten, maar die tactiek is me gelukkig niet onbekend. Dat die strijd verloren moest worden, was een god given fact. Ook ik heb wel eens Elden Ring gespeeld. Na de onvermijdelijke teloorgang liet Flintlock me rustig kennismaken met Nor en haar vaardigheden, welke behoorlijk rechtdoorzee zijn. Een beetje hakken met je main (een bijl dus), een beetje schieten met je secondary voor mooie combo bonussen en dodgen wat de klok slaat. Stijlvol - vooral wanneer je een finisher triggert - maar allemaal niet zo heel bijzonder.

What does the fox say?

Totdat we worden voorgesteld aan Enki, een zoetgevooisde, magische, vos-achtige entiteit die net als jij moeite heeft met de goden en dus voorstelt om samen dat varkentje te wassen. Deze introductie kwam in mijn preview sessie als geroepen, want eerlijkheid gebied me te zeggen dat Flintlock me in eerste instantie niet echt wist te boeien. Twijfelachtig acteerwerk, stereotiepe tutorial missies en die battle waarvan ik dus al wist dat ik die moest verliezen en er daardoor ook geen moeite in stak, ik liep er niet echt warm voor. Maar Enki maakte om een of andere reden veel goed.

Was het de 'breath of fresh air' genaamd prettig stemacteerwerk? Of was het diens aandoelijke, doch mystieke overkomen? Beide. Maar de vaardigheden die onverwachte coalitie met Enki ontgrendelt tillen Flintlock naar een niveau waarvan ik aanvankelijk vreesde dat ik die niet ging zien. Hoewel veel hiervan visuele opsmuk betreft - zoals heerlijk dynamische teleportatie machanics - dienen sommige van Enki's kunstjes een daadwerkelijk doel in je strijd. Van het 'priming for death' van je target voor extra schade tot Witherings - oftewel Enki's ult attacks - maken van Flintlock meer dan een dertien in een dozijn 'hack & slash' Soulslike. Tijdens mijn speelsessie bleven deze opties uiteraard zeer gelimiteerd, maar men belooft dat de game hier behoorlijk diepgaand in wordt.

Met los kruid geschoten

Maar zoals met iedere preview build heb ik ook in het geval van Flintlock: The Siege of Dawn wel wat aan te merken. Stabiliteit op pc is één van die aanmerkingen. Of het te maken heeft met SteamVR welke om onduidelijke reden mee opstart, the Old Gods mogen het weten, maar UE4 crashes bleken talrijk. Dat kan ook te maken hebben met mijn verkozen settings (DLSS aan en superwide resolutie), maar als een build dat nog niet ondersteunt, zet het dan uit.

Maar de manier waarop het met diens in-game currency omgaat, werpt meer vraagtekens op. Zoals het een Soulslike betaamt, leunt ook Flintlock op het aloude principe van 'ga je troep maar weer ophalen waar je het loodje legde', al kiest A44 voor een zeer ongebruikelijke vorm van currency: Reputation. Dat je reputatie verliest zodra je sterft in het heetst van de strijd, daar kan ik nog mee inkomen, maar hoezo kun je items kopen met reputatie? It doesn't make any sense. Bakken met reputatie opdoen, met heel je swagger naar de winkel lopen en achteraf weer als een niemand naar buiten lopen omdat je jezelf op iets nieuws hebt getrakteerd, ik volg dat niet helemaal. A44 geeft aan niet voor geld te kiezen omdat geld in de wereld van Flintlock geen waarde heeft, maar reputatie? I dunno, man.

Voorlopig oordeel van Rudy Wijnberg

Uiteindelijk moet ik bekennen dat ik mezelf best heb vermaakt met Flintlock: The Siege of Dawn, zelfs wanneer ik hier en daar een kanttekening moet plaatsen. Want ja, er valt hier en daar een behoorlijk ruwe rand te bespeuren en sommige zaken zijn wat discutabel, maar alles bij elkaar genomen denk ik dat het geen van allen dingen zijn die men voor launch niet kan gladstrijken. Of Flintlock voor de doorgewinterde Soulsganger genoeg uitdaging biedt, daar kan ik als Soulsleek niet over oordelen. Ik heb me er tot nu toe aardig mee weten te vermaken, dat sluit wel als een bus.