Review: Ben 10 Omniverse 2 PlayStation 3

Vroeger keek ik altijd graag naar tekenfilms. Het zal lezers van mijn reviews niet ontgaan zijn dat ik nogal fan ben van Transformers, een serie die ik als klein ukkie altijd moest en zou kijken. Gelukkig had ik op die leeftijd nog geen deadlines of andere sociale verplichtingen, dus dat was eigenlijk geen probleem. De meest recente cartoons die ik heb gevolgd zijn SpongeBob en Naruto, maar verder zal ik eerlijk toegeven dat ik er een beetje uit ben. Zo had ik nog nooit een aflevering gezien van de serie Ben 10. De naam "Ben 10" had ik al meerdere malen zien staan, en ik wist dat er al games van zijn verschenen. Omdat ik de serie nooit heb gezien, heb ik daar ook nooit aandacht aan besteed, maar afgelopen week moest dit wel omdat mij werd gevraagd of ik Ben 10 Omniverse 2 wilde reviewen op de PlayStation 3.

Ben 10 minuten bezig

Na tien minuten de game te hebben gespeeld, merkte ik al gelijk dat het wel wat leuker is wanneer je bekend bent met de serie, want daar wordt eigenlijk toch echt wel vanuit gegaan. Omdat de Ben 10 Omniverse-games een opzichzelfstaand verhaal vertellen, word je wel even snel op de hoogte gebracht hoe het met deel 1 min of meer afliep. Verder is het verhaal erg simpel: een grote slechterik heeft heel de Aarde in zijn macht, en jij moet hem tegenhouden. De taken die je moet verrichten zijn ook simpel, al zijn ze vaak nogal omslachtig en bedoeld om je door allemaal extra levels heen te laten spelen. Zo kun je niet gelijk naar de Aarde toe, maar moet je eerst een vermomming vinden bijvoorbeeld. Of je moet eerst de mainframe van een basis saboteren, want anders kun je niet verder. Van het verhaal hoef je dus eigenlijk niet al te veel te verwachten, maar het is leuk dat de originele schrijvers een origineel verhaal hebben bedacht in ieder geval.

Ben 10 jaar geleden geprogrammeerd?

Ben 10 Omniverse 2 mag dan wel gebaseerd zijn op een hippe cartoonserie, maar het speelt als een oldskool arcade brawler. Dit is in de positieve en negatieve zin het geval. Je speelt met de hoofdpersoon Ben wanneer hij elf is, en zijn oudere zelf van zestien jaar oud, die beide in allerlei brute buitenaardse schepsels kunnen veranderen. Je kunt te allen tijde tussen drie verschillende aliens wisselen: een snelle, eentje die kan schieten en een brute trage beul. In ieder van deze drie klassen unlock je na ieder level wel 'n of twee nieuwe aliens die net iets anders spelen, om het een beetje boeiend te houden. Echter spelen de aliens welke in dezelfde klasse zitten maar marginaal anders, dus het maakt niet echt uit welke je kiest.

Ben 10 keer niks

Maar blijft het echt boeiend? Om eerlijk te zijn niet. Je loopt van knokkamer naar knokkamer door onrails-tunnels en -straten welke werken als een obstakelparcours. Deze tunnels zijn eigenlijk nog best leuk en zoiets zie je niet vaak in een game. Het zijn vooral de knokkamers en -ruimtes waar de verveling en irritatie begint. Het vechten is lekker simpel, maar het voelt allemaal knullig aan en het gaat allemaal maar klungelig eraan toe. Het is moeilijk uit te leggen wat er precies slecht aan is, maar het komt erop neer dat je de hele tijd hetzelfde doet, en dat het na korte tijd al helemaal niet leuk meer is om te spelen, zelfs wanneer je toch echt zou denken dat het constant kunnen wisselen van alien-vorm erg leuk is. De omgevingen zijn ook simpel en wisselen niet veel af, noch wat je er moet doen. Door onrail-stukken rennen van vechtgebied naar vechtgebied, that's it.