Review: Bloodforge Xbox 360

De laatste jaren hebben een aantal kleinere titels op de online platformen bewezen dat de pracht en praal van een volledige game niet noodzakelijk is om een aantal uren speelplezier te hebben. Hiertegenover staat een hoopje games dat juist probeert te tippen aan de kwaliteit van volwaardige retail-games. Ook de actie-game Bloodforge op Xbox Live Arcade is deze weg ingeslagen en zal heel wat bloederige taferelen veroorzaken, helaas meer onder je nagels dan op je beeldscherm.

Crom verhaal

In Bloodforge speel je met Crom, die al snel door velen de Destroyer wordt genoemd. Het uiterst originele verhaal ontvouwt zich rondom de moord van zijn vrouw. Onhandig is echter dat hij de liefde van zijn leven al in de openingsscène, dan wel per ongeluk, zelf vermoord. De vraag is dan ook niet wie de moordenaar is, maar wie er verantwoordelijk is voor het misleiden van Crom wat resulteerde in de dood van zijn schatje. Al met al is het verhaal niets om over naar huis te schrijven en ook ons hoofdpersoon is niet iemand waar je je graag mee personifieert. Zijn tergende voice-acting en onwijs agressieve ondertoon maken hem eerder afstandelijk dan dat het zijn woede symboliseert.

Bloed

De gameplay en meer aspecten in Bloodforge kan en zal vergeleken worden met games als God of War, maar probeert zich te onderscheiden door een aantal verschillende mogelijkheden. Crom beschikt over een drietal wapens, die hij op zijn reis zal bemachtigen, een rage-meter, waarmee hij rage-kills kan maken en een soort van magische aanvallen. De X- en Y-knop als een malloot in rammen blijkt al snel niet de meest effectieve manier te zijn en de linker-trigger als dodge-knop en het ontbreken van een mogelijkheid tot blokken helpen ook nog eens mee om ieder gevecht weer met tegenzin in te gaan. Is je rage-meter eenmaal gevuld, dan moet gezegd worden dat de rage-kills er aardig spectaculair uitzien en ook de misselijkmakende eindbazen die je in een aardig tempo zult tegenkomen tonen enige vorm van inspiratie. De omgevingen verschillen, maar door het kleurenpalet, waarin alle kleuren behalve rood op grijs lijken, blijf je onbewust de gehele game kijken naar een grijzige achtergrond die om de zoveel seconden wordt bekalkt met aanzienlijke hoeveelheden zuurstokrood bloed.

Ambitie

De eerder genoemde stijl waarin het rode bloed contrasteert met al het andere is echter wel vet en ook de aankleding van de eindbazen en enkele andere vijanden is ook netjes, maar als je met je grafische stijl een volwaardige game probeert na te bootsen, dan valt dit bij het minste of geringste al in duigen. Zo ziet Bloodforge er voor een downloadbare titel zeker niet verkeerd uit, maar met de ambitie die het uitstraalt vallen de generieke textures en de invisible walls des te meer op. Ook de camera is in Bloodforge maar zelden je vriend. Deze wil zo nu en dan wel eens onder de grond verdwijnen, waardoor er niets meer van het slagveld is te zien. Ook wil de camera na het ontwijken van een vijandelijke aanval nog wel eens in een vijand of een eerder genoemd onzichtbaar kader blijven hangen. Daarnaast verdwijnt onze held Crom zelf wel eens in een vijand of blijft hij haken achter een onzichtbare steen.

Hard blood

Om Bloodforge een competitie-element mee te geven is het mogelijk om elke stage nog een keer te spelen, om zo een hogere score dan je vrienden neer te zetten. Dit is leuk, maar zal de frustratie die alle elementen in de game met zich mee brengt alleen maar tot nieuwe hoogtes doen stijgen. Over uitdaging gesproken, het ontbreken van een selecteerbare moeilijkheidsgraad is nog een groot gemis. De game is niet extreem moeilijk, maar zal voor de gemiddelde gamer toch een hele kluif zijn. De game kent enige power-ups, waar de speler onder andere zijn health mee kan opkrikken, maar deze zijn vaak zo onlogisch geplaatst, dat ook dit de speler maar zelden uit de brand zal helpen. De uitdaging in de eindbazen zit hem daarnaast vooral in geduld. Deze kunnen makkelijk een minuut of tien duren en berusten vaak meer op het constant herhalen van eenzelfde actie, dan om het uitvogelen van een zwak punt of effectieve methode. Bovendien helpen deze ellenlange sequenties de game aan een acceptabele lengte, zo'n drie à¡ vijf uur.