Review: EA Sports UFC 5 - Mist de killer instinct PlayStation 5

MMA, het is wellicht de meest gruwelijke sport waar menig persoon met afgrijzen naar kijkt. Toch heeft de vechtsport menig fan over de hele wereld. We hebben er drie jaar op moeten wachten, maar EA Sports’ up-and-coming sportingfranchise is dan eindelijk toe aan een nieuw deel. UFC 5 komt met flink wat vernieuwing, maar is dat reden genoeg om de game in huis te halen? Je leest het in de UFC 5 review!

UFC 5 is de meest bloederige fightinggame die ik tot op heden heb kunnen spelen. Niet erg gek, want dat is hetgeen waar EA Canada zich met name op gefocust heeft. De grote vernieuwing komt namelijk in de vorm van het “Real Impact System”, een mechaniek die het mogelijk maakt om zwelling en andere verwondingen bij iedere klap weer te berekenen. Deze mechaniek is mogelijk vanwege de bump naar de Frostbite Engine. Grafisch gezien is de game er dan ook flink op vooruit gegaan. Alhoewel het een beetje gimmicky lijkt, voegt het Real Impact System echt iets toe. Dit brengt bijvoorbeeld nieuwe tactieken met zich mee wanneer je een snee boven het rechteroog ziet ontstaan. Sla je er lang genoeg op door, dan wordt die snee alleen maar groter en bij een buiten proportionele verwonding komt de arts nu even kijken om te bepalen of dit gevecht nog wel door mag gaan.

Afijn, de game ziet er dus ook een stuk beter uit. Tenminste, grafisch gezien dan, want het kan best voorkomen dat je je afvraagt waar al die vernieuwing nou precies zichtbaar is. MMA is een close combat sport en dat betekent dus dat de camera redelijk dynamisch is. Op afstand is het allemaal prima te overzien, maar bij een clinch of tijdens het grapplen wil deze nog weleens alle kanten opschieten. Dat gezegd hebbende, de groundwork heeft flink wat aandacht gekregen. Sowieso vond ik dit altijd het minste van de hele UFC-franchise, maar dit deel brengt daar verandering in. Het submission/ groundwork systeem heeft een flinke overhaul gekregen waardoor alles nu veel dynamischer aanvoelt. Transities vloeien nu naadloos in elkaar over en kunnen zo verweven worden in submissie. Dat gezegd hebbende, ik heb nog altijd op momenten geen idee wat ik aan het doen ben, want hoe moet je je lichaam positioneren om zo iemand in een beenklem te leggen? Afijn, oefening baart kunst en als je de sport tof vindt, dan kom je er binnen no-time uit.

Afgaande op bovenstaande zit UFC 5 lekker in de punten, maar helaas zijn er ook wat kritiekpuntjes te vermelden. Op gameplaygebied kan ik eigenlijk weinig aanmerken. De controls zijn even wennen, maar wanneer het eenmaal in de vingers zit, werkt het prima. Toch voelt de game lang niet op alle vlakken even innovatief aan. Op het gebied van modi stelt de game zelfs een beetje teleur. De carrière modus presenteert het klassieke verhaaltje van nobody naar kampioen van de UFC. Prima, maar niets baanbrekends. Daarnaast is de presentatie ook vrij slap. Ik bedoel, waar is de sensatie? De UFC staat toch juist bekend om zijn weegmomenten en persconferenties waarbij de pleuris uitbreekt? Zonde, want dat zou zo’n carrière modus net die dimensie kunnen geven die het nodig heeft. Wel heeft de carrière modus een skill tree te bieden waarin je je personage sterker en sneller kunt maken. Tussen de gevechten door ga je op trainingskamp waarin je dient te sparren en een bepaalde hype voor het gevecht dient te creëren. Die trainingskampen zijn echter een groot risico, want de A.I. kent geen genade. En aangezien je om de een of andere reden zonder padding traint (wat ik overigens nog nooit heb gezien), kan je geblesseerd raken, wat nogal stupide is.

En wat rest ons dan nog te zeggen? Eigenlijk vrij weinig, want UFC 5 heeft verder bijzonder weinig te bieden. Naast de carrière modus is de grote eyecatcher de Fight Contracts-modus, die dagelijks wordt voorzien van nieuwe gevechten met speciale voorwaarden. Dat gezegd hebbende, ieder gevecht neem zo’n vijf minuutjes in beslag en je bent dan ook binnen no-time door de gevechten heen. Jammer, want hierdoor heeft de game te weinig reden om door te blijven spelen en dat terwijl de gameplay prima in elkaar steekt. Je kunt natuurlijk altijd de online omgeving betreden en die doet zeker wat het moet doen, maar speel je dergelijke games vanwege de singleplayer, dan kom je er bekaaid vanaf.