Review: Fallout 76 Xbox One

War...war never changes is al tijden het credo van de Fallout-games. Onder begeleiding van de man met de grote kaak, Ron Perlman worden we ingeleid tot de epische post-apocalyptische continent van Amerika. Voor Fallout 76 heeft Bethesda het echter over een andere boeg gegooid. ‘War... war has definitely changed’ was een betere opening geweest, want dit is niet de Fallout die we gewend zijn. Deze online semi-multiplayer gooit namelijk twee ingrediënten bij elkaar: namelijk de open wereld van Fallout tezamen met de opzet van shooters zoals Destiny. Voor nu kan ik al zeggen dat de game mij behoorlijk laat limpen alsof ik geraakt ben in mijn ledematen door een aantal welgemikte schoten in VATS. Deze game is niet voor iedereen en stelt menig gamer teleur of verrast de ander. Afijn, op naar de country roads en laten we kijken of Bethesda deze game naar huis brengt of op zichzelf een Fallout is.

War, war has changed

Fallout 76 speelt zich af in Virginia, je weet wel die van de Country Roads en zonder veel uitleg of introductie tot een verhaal (want die is er niet echt), stap jij uit Vault 76 in de grote, niet bewoonde, boze wereld. Je hebt in ieder geval één missie op zak en al vrij snel komen daar een aantal bij. Direct kan jij aan de bak want er is toch geen weg meer terug. In Vault 76 krijg je van elk gameplay-onderdeel een korte introductie. SPECIAL is een oude bekende en vaste prik binnen het Fallout-universum. C.A.M.P. is nieuw en stelt je in staat om in de buitenwereld op praktisch iedere plek je eigen uhm, kamp te bouwen. Wat je wellicht al is opgevallen in de Vault en anders zeker wel tot je doordringt als je het eerste dorp tegenkomt, is dat de wereld dus geheel vrij is van NPC’s. Het gehele verhaal, alle missies en sidequests komen vanuit brieven, notities, HOLO-tapes, computers, robots en uiteraard de radio. Je krijgt al snel meer missies dan overzichtelijk is en dient zelf te bepalen welke kant je opgaat. In de basis kan je dit allemaal in je eentje doen, maar al snel kom je erachter dat niet alle gebieden even makkelijk zijn of vijanden nog te sterk voor een eenmansleger zijn. Zoals een goede RPG betaamt, dien je dus te levelen door deze missies succesvol te voltooien, nieuwe gebieden te ontdekken of vijanden te doden en meer. Tot zover een algemene introductie tot vrijwel iedere RPG.

Toch heeft Bethesda het roer met 180 graden omgegooid. Want van de buitenkant lijkt Fallout 76 precies hetzelfde, maar toch is niets minder waar. Als eerste maar even het meest belangrijke: deze game is volledig online. Virginia deel je continu met medespelers die zich op onze real-life aardbol bevinden. Je wordt met een aantal spelers tegelijkertijd op een server gegooid en het is aan jullie om deze wereld bij voorkeur samen te verkennen. Todd Howard heeft te kennen gegeven dat het aan de spelers is om deze wereld verder in te vullen, waarin niets moet en alles mag. De tweede grote verandering is dat er geen NPC’s zijn, waardoor de game bizar levenloos aanvoelt, hoe tegenstrijdig dit ook klinkt voor een online game. Het derde punt is het aantal gebouwen en plekken dat je kunt ontdekken. Dit zijn er gigantisch veel en weer een traditioneel groot pluspunt van Fallout. Dat pretpark met de grote attracties? Ja, kan je heen. Die grote vuurtoren? Kan je op. Maar het grootste gedeelte kan je niet van binnen verkennen; het is wat oppervlakkiger. Tot slot een grote verandering is hoe SPECIAL wordt toegepast. Je krijgt kaarten met vaardigheden, die je selectief moet kiezen. Per punt dat jouw vaardigheid sterk is, kan jij van die waarde een hoeveelheid kaarten besteden. Elke kaart is één punt waard of worden beter en daarmee stijgen ze ook in punten. Dit zorgt ervoor dat je geen eenmansleger wordt zoals in de singleplayer games, want dit zou online niet werken.

Hoe werkt het dan wel in Fallout 76?

Zodra je speelt, speelt het verbazingwekkend vrijwel hetzelfde als Fallout 4. Het is herkenbaar, want eigenlijk alles uit die game is gekopieerd qua assets. Gebouwen zijn hetzelfde, wapens voelen nog steeds hetzelfde aan en omgevingen kan je nog heerlijk vrijuit verkennen door te springen. Muziek is gerecycled en je PIP-boy is wederom je steun en toeverlaat om je pols. Je dient nog steeds allerlei junk te verzamelen om van alles te kunnen fabriceren of repareren. Je levelt wat, je wereld wordt groter en de vijanden beginnen met level 1 Radroaches om uit te groeien tot level 15 Super Mutants en bijvoorbeeld een level 30 Mirelurkqueens. Naast Ghouls zijn er ook de zogenaamde Scourged. Dit zijn mensen die verbrand lijken te zijn door de nucleaire Fallout en als een tweede soort verstomde humanoïde vijand moet dienen, die zichzelf wél kunnen bewapenen. En sterke(re) vijanden komen al vrij snel én met velen. Een groot aantal gebieden of Events dien je daarom tactisch aan te pakken. Nu komen de verschillen namelijk duidelijker naar voren. Ammo is passen en meten evenals de Stimpaks en Caps, alles is namelijk behoorlijk schaars. Daarbij dien je rekening te houden dat wapens slijten en daar junk voor nodig is om te repareren. Ervaren rotten weten dat je maar een x aantal aan zooi mee kan sleuren, dus het wordt kiezen. Plus, om het nog wat ingewikkelder te maken, dien je rekening te houden met honger en dorst. Maar dit is het tactisch spelletje dat naarmate je levelt eenvoudiger te beheersen wordt.

Dus het voltooien van missies en het algemeen verkennen van Virginia leveren jou XP en Caps op. Daarnaast kan je deelnemen aan events die dagelijks en wekelijks geüpdatet worden. Dit zijn grote gebeurtenissen die heel herkenbaar zijn gemaakt in de Fallout-wereld. Terwijl je speelt, is er altijd een gevaar dat je dood kan gaan. Bethesda heeft dit eigenlijk heel goed weten te integreren in de game. Je respawned gewoon op plekken die je reeds hebt verkend in de op dat moment actieve sessie. Oftewel, je bent snel terug op de plaats van actie. Je verliest alleen je junk, maar krijgt wel de kans om deze opnieuw terug te halen. Op de plek waar jij dood bent gegaan, ligt jouw papieren lunchzak vol met alle shit die je hebt verzameld. Snel, effectief en gelukkig geen groot kwaad. Plus, je kunt voor een tweede keer nadenken of je dat gebied wel aankunt of eerst wat sterker moet worden zonder je wapens kwijt te zijn. Het kan daarom verstandig zijn om toch met meerderen te gaan spelen en een team te vormen om de baas te worden in Virginia. Totdat langzaamaan de tekortkomingen van dezelfde vertrouwde singleplayer-gameplay naar boven komen.

Bekende en nieuwe frustraties in een tweedehands jasje

Bethesda heeft een aantal handigheden in moeten bouwen om de game speelbaar te maken als online game. Snelkeuzes (middels de vierpuntsdruktoets) voor wapens, health en emotes moeten ervoor zorgen dat je zo soepel mogelijk kunt spelen zonder hindernissen. De game is echter niet te pauzeren en ook de PIP-boy fungeert niet meer als rustmoment. Je dient dus snel te handelen en hier gaat het mis. Hoewel het bij vlagen heerlijk verkennen is als de Lone Wanderer, kan dit in een oogwenk veranderen. Zo sta je oog in oog met vijf super mutants en ben je als je niet oppast binnen vier klappen dood. Het tempo schiet flink omhoog. Je kogels gaan er vrij hard doorheen en als je pech hebt, heb je je wapen niet onderhouden waardoor het breekt. Een ander wapen kiezen doe je door het met de snelkeuze te selecteren, maar je dient nog wel op A te drukken. Waarom hebben ze dit niet afgekeken van hun collega’s bij MachineGames? Daarbij heeft de game nog steeds last van een soort lag die tijdens bèta ook merkbaar was. Oftewel, jouw kogel kan de fatale zijn, maar je kunt nog net geraakt worden door die laatste klap.

Als dit niet al niet frustrerend is, duiken er bekende Fallout-bugs op die voor een online game pure frustratie zijn. Loop je ergens op je gemak, lekker springen en verkennen, kom je vast te zitten tussen een boot en rots. Lekker joh, clipping. Wat je ook doet, je komt er niet uit. Er zit dan niets anders op dan de game opnieuw op te starten. Fijn wanneer je net in een Daily Event zit. Omdat de game zo groot is, doemt het gevaar op dat game niet alle assets goed inlaadt. De engine laadt belangrijke missie-items niet, waardoor je of moet wachten of gebieden in en uit moet lopen om verder te komen. Framedrops door het continue laden zijn ook in Fallout 76 aanwezig en werkelijk te vervloeken. Mensen die online shooters spelen, weten hoe belangrijk een lagvrije game is. Dit is meestal te wijten aan een hoge ping, maar moet je nu eens voorstellen als je eigen console niet snel genoeg is om shit te laden. Textures en zelfs hele gebouwen kunnen uit het niets opdoemen, wat vooral een ergernis is wanneer je aan het vluchten bent voor die net wat te sterke Radscorpion. Grafisch is het trouwens een game met twee gezichten. De game heeft een waanzinnige uitstraling. De mooie herfstkleuren, afgewisseld met het grauwe en dorre, worden vergezeld met fel gekleurde objecten die pas sinds deze generatie van consoles echt mogelijk werden. De zonnestralen zijn werkelijk fantastisch en leveren een fantastische ‘ambient occlusion’ op. Oftewel retedikke lichteffecten. De post apocalyptische country roads hebben er nog nooit zo mooi bijgelegen. Helaas gaat dit gepaard met lage framerates en lage dynamische resoluties, vooral merkbaar op de basis consoles.