Review: Far Cry 3: Blood Dragon Xbox 360

Far Cry 3 gooide vorig jaar hoge ogen en terecht. Een immens tropisch eiland om te verkennen, wilde dieren om te slachten, wapens om te upgraden en meer. Far Cry 3: Blood Dragon doet dit in principe nog even soepeltjes over als losstaande downloadbare titel met een hele dikke psychedelische, maar uiterst humoristische eightiessaus.

Neonverlichte draken

Dat we Blood Dragon niet al te serieus moeten nemen bewijst de game al in de eerste seconden. De 16-bit cut scenes in combinatie met het op nostalgie mikkende verhaal vol verwijzingen illustreren het absurdisme van deze videogame onmiddellijk. De speler kruipt in de huid van cyborg Rex, gewapend met hypermodern wapentuig in het, al dan niet toekomstige, jaar 2007. Het rondlopen in deze overdreven futuristische stijl kun je hierdoor vergelijken met het kijken van de klassieker 2001: A Space Oddysee in 2013, maar dan vele malen extremer. Het verhaal zelf ontvouwt zich rondom een interessante bad guy, terwijl de ware 'helden' toch echt de Blood Dragons zelf zijn.

De met neonlichten versierde draken, die af en toe ook wel wat aan dinosauriërs doen denken, betreden al snel het toneel en vormen onmiddellijk het grootste gevaar. De vijandelijke manschappen, die je net als in Far Cry 3 door middel van stealth of met bruut geweld te lijf kunt gaan, vallen al snel in het niet bij de intrigerende monsters. Na een vrij lineaire opening, inclusief een hilarische tutorial, waarin het concept van een tutorial al even op de schop wordt genomen, wordt je als speler losgelaten op het uitnodigende eiland.

Exploreren

Je kunt ervoor kiezen om direct naar de volgende missie te wandelen, rijden, varen of vliegen, maar het blijkt als snel verstandiger om eerst het eiland te verkennen. Door het bevrijden van garnizoenen speel je winkels en zijmissies vrij. Door het volbrengen van zijmissies speel je upgrades voor je futuristische wapens vrij, die je vervolgens weer in de winkel voor een prijs kunt aanschaffen. Ook zijn er flink wat te verzamelen objecten over het eiland verstrooid, waarmee wederom upgrades zijn te verdienen. Na een aantal upgrades worden je wapens allen merkbaar sterker en de echte verzamelaar zal hierdoor dan ook niet vaak meer in de problemen komen. Ook zijn de dieren uit de originele game terug, maar met een passende twist. Voor het ombrengen van eenieder vallen wederom beloningen te verdienen.

Opties

Leuk aan het veroveren van de garnizoenen is dat er naast stealth en bruut geweld, in Blood Dragon meer mogelijk is. Zo kun je ervoor kiezen om het schild van een garnizoen uit te schakelen en een draak naar binnen te leiden door er bijvoorbeeld wat cyberharten, die je eerder uit je vijanden hebt gegraaid, naar binnen te gooien als lokaas. Maar ook bij al je overige bezigheden op het eiland is tactiek gevergd. Er zijn altijd meerdere paden naar je doel en meerdere opties om de vijand te lijf te gaan. Vooral in het begin is het verstandig om niet het duel met een draak aan te gaan, maar tegen het einde van de game ben je zo sterk dat zelfs de draken geen echte dreiging meer vormen.

Stijlvol

Far Cry 3: Blood Dragon is vooral stijlvol. De game leunt natuurlijk op de basis uit Far Cry 3, maar dient vooral als, op zijn tijd zeer intelligente, ode aan uiteenlopende vormen van media uit de jaren tachtig. Blood Dragon biedt niet de visuele pracht die we kennen uit Far Cry 3, maar met de duisternis en wat gepaste effecten is de game alles behalve lelijk. Bovendien speelt de game nog steeds heerlijk weg en ben je er zeker een uur of zeven zoet mee, mits je er alles uit wilt halen.

Dan rest alleen nog de humor. Deze schittert niet alleen in de cut scenes en dialogen, maar zelfs de laadschermen in Blood Dragon mikken op de lachspier, ook in de Nederlandse versie. Af en toe neigend naar flauw, maar ideaal voor de duur van de game. Tot slot nog even een kritische noot ten opzichte van een aantal bugs die de pret op zijn tijd nog wel eens willen bederven. Neem nou de vijanden die zo nu en dan door muren of vloeren verdwijnen, maar wel op je blijven schieten. Dat is gewoon jammer en had met zo'n sterke basis natuurlijk niet gehoeven.