Review: Final Fantasy Type-0 HD PlayStation 4

Hoewel mijn voorliefde voor JRPG's me naar het genre blijft trekken, speel ik deze games al enige jaren met ongezonde tegenzin. Dat gold in het bijzonder voor de laatste paar Final Fantasy-delen. Final Fantasy Type-0 HD is de eerste stap van de serie, waarmee menig JRPG-fan een haat-liefde verhouding heeft, op de nieuwe consoles. Toch betekent dat niet dat de befaamde cut scenes nu nog scherper zijn, de spelwereld nog groter is en er geen enkele laadtijd meer in de game aanwezig is. Integendeel. Final Fantasy Type-0 HD zet een aantal vreemde stappen terug om er vervolgens weer enkele vooruit te zetten.

Gerecycled

Gedurende het eerste uur van Final Fantasy Type-0 HD zal je ongetwijfeld met open mond naar je scherm turen. Niet omdat de game schitterend oogt of omdat het verhaal meteen pakkend is, maar juist om het tegenovergestelde. Een klein moment twijfelde ik of ik de disc niet per ongeluk in een console van de vorige generatie had geschoven, maar dat bleek niet zo te zijn. Lelijk, dat is het eerste gevoel wat in je op zal komen tijdens het spelen van deze 'nieuwe' Final Fantasy. Die aanhalingstekens staan daar niet voor niets, want Final Fantasy Type-0 was oorspronkelijk een PSP-titel. Een PSP-titel op een nette manier overzetten naar de PlayStation 4 vergt nogal wat moeite en die moeite helaas niet in deze game gestoken. Een deel van de game is enigszins opgepoetst, wat de 'HD' in de titel van de game enige lading geeft, maar daarmee is alles gezegd. Te veel textures ogen nog altijd gedateerd, de spelwereld voelt leeg aan en minder belangrijke NPC's hebben wel wat weg van een instabiele blokkentoren.

Maar niet alleen op grafisch vlak is te merken dat we hier met een vreemde overzetting te maken hebben. De gehele game is opgedeeld in kleine area's waartussen je jezelf beweegt. Logisch, want de PSP was destijds natuurlijk niet in staat om zo'n enorme wereld zonder enige onderbrekingen op het kleine scherm te toveren. De PlayStation 4 heeft daar echter wel meer dan genoeg vermogen voor, maar nog steeds zit je om de minuut, en soms zelfs vaker, naar een laadscherm te turen die je van het ene naar het andere gebied brengt. Daarnaast wordt game getreiterd door een overgevoelige camera, waardoor je zover mogelijk van het rechter pookje weg zult willen blijven. Maar die technische mankementen waren niet de enige reden dat mijn mond tijdens het eerst speeluur open bleef. Ook qua verhaal doet de game geen enkele moeite om je direct te grijpen. Het kostte me enkele uren om zelfs de simpelste rode draad in de vertelling te vinden, om maar te zwijgen over alle informatie die daar nog omheen zweeft.

Actief genieten

Zo, dat is eruit. En dat is precies hoe je als speler het meeste plezier uit Final Fantasy Type-0 HD gaat halen: even door de zure appel heen bijten. Want onder het foeilelijke oppervlak zit een zeer robuuste parel verscholen. Wat me het meest heeft verrast, is hoe leuk en uitdagend het is om te spelen met maar liefst veertien karakters. Bovendien kun je de kenmerkende turn-based gevechten vergeten, in Final Fantasy Type-0 HD wordt er namelijk in real-time gestreden. Daardoor moet je vertrouwen op het juist timen van verschillende aanvallen, het ontwijken van de aanvallen van je tegenstanders en het op het juiste moment counteren. Vooral dat laatste zorgt voor wat extra diepgang in de gevechten, maar ook de combinatie van een HP-, MP- en AG-balken zorgt ervoor dat je continu overal op dient te letten.

De veertien speelbare karakters stuur je gelukkig niet continu aan. Beweeg je je door veilige gebieden, dan bestuur je een enkel karakter naar keuze. In gevechten bestuur je er drie, of althans, die mogelijkheid is er. Je hebt daadwerkelijk de controle over 'n karakter tegelijk, maar kunt gemakkelijk tussen ze wisselen. Bovendien is het geen ramp als er eentje sneuvelt, want met een simpele druk op de knop komt een van je andere karakters die plaats opeisen. Iedere kadet, zoals de leden van Class Zero worden genoemd, heeft zijn of haar eigen voor- en nadelen. Zo vertrouwt de een op een zwaard, terwijl de andere zweert bij pistolen. Daarnaast is de een wat sneller dan de ander, en heeft weer een andere veel meer mana te spenderen dan de volgende. Ook speel je naarmate je hogere levels bereikt meer abilities vrij, die je samen met je magische aanvallen continu sterker aan het maken bent.

Nieuwe wapens, nieuwe accessoires, nieuwe fysieke aanvallen, nieuwe magische aanvallen, en nieuwe combinaties daartussen zorgen ervoor dat je uren blijft wisselen tussen karakters. Dat moet ook wel, want het is raadzaam om alle karakters op een soortgelijk level te houden. Tijdens sommige missies hebben bepaalde karakters namelijk een voordeel ten opzichte andere en dan wil je natuurlijk op je sterkste team kunnen vertrouwen. Ook al had ik al snel een aantal favoriete karakters, het levelsysteem en andere facetten van de game wisten me zover te krijgen om toch te blijven experimenteren met alle karakters. Hoewel hierin een van de interessantere krachten van de game schuilt, kan de luie gamer vertrouwen op de verkapte easy mode en andere hulpmiddelen, waardoor je weinig tot niet hoeft op te letten en lekker van het verhaal, de sfeer en de vermakelijk gevechten kunt genieten.

Tijd voor tekst

In essentie vertelt het verhaal niets anders dan dat de veertien kadetjes de wereld van Orience moeten redden en ondanks dat de details en redenatie hiervan tijdens de eerste uren nog vrij onduidelijk blijven, wordt het verhaal uur na uur boeiender. Dat komt vooral doordat je steeds meer meekrijgt over de persoonlijke motieven, historie van de wereld en spanningen tussen bevolkingsgroepen. Op het spelen van de hoofdmissies kun je de klok letterlijk gelijk zetten, want wederom speelt tijd een belangrijke rol in deze Final Fantasy-game. Deze keer zorgt dat echter voor weinig druk en biedt het meer een leidraad die ervoor zorgt dat je niet vergeet dat er ook nog een wereld gered moet worden. Zo kost het praten met belangrijke NPC's (lees: het lezen van hun monologen) je twee uur en slokt het betreden van de open wereld zes uur op. Zodra je tijd op is, is het tijd voor de volgende hoofdmissie. Ongeduldig? Dan kun je ook meteen door met de volgende hoofdmissie, maar vergeet niet dat je kadetjes dan hoogstwaarschijnlijk niet het benodigde niveau hebben bereikt. Zijmissies lonen, zo ook in Final Fantasy Type-0 HD. Is het niet in de vorm van XP of handige items, dan is het wel in de vorm van extra achtergrondinformatie over je geliefde kadetten.

Over het intrigerende, lastig te bevatten verhaal is gelukkig genoeg Final Fantasy-saus gegoten om dit een waardig deel in die langlopende serie te maken. Chocobo's en l'Cie zullen het toneel weer betreden, maar ook een boel nieuwe terminologie wordt hier in een razend tempo aan toegevoegd. Deze information overload zorgt er af en toe voor dat belangrijke onderdelen van de game niet de aandacht krijgen die ze verdienen. Zo wordt er niets gemeld over het levelsysteem en moet je dat per toeval zelf maar ontdekken, terwijl dit een van de sterkere punten van de game is. Maar ook de vele menu's, die menig RPG-liefhebber zal laten kwijlen, worden niet van enige uitleg voorzien. Toch heeft dat ook wel weer zijn charme. Final Fantasy Type-0 HD is een game om lekker zelf te ontdekken en diegenen die zich aangetrokken voelen tot dit soort games, zullen die moeite ook ongetwijfeld nemen. Gelukkig maar, want dat zal je veel plezier opleveren.