Review: Guitar Hero: World Tour Xbox 360

Met plastic instrumenten in onze handen, zijn we klaar om de wereld te veroveren met onze geweldige nummers en solo's. Ik zit in een band genaamd Tossel Elite en ben de zanger. Daywalker is de drummer, Magmaman de gitarist en Plaspop is de bassist. Welkom bij ons geweldige optreden in Guitar Hero: World Tour!

Goede instrumenten zijn het halve werk

Toen we de gigantische doos openden en alles in elkaar gezet hadden zagen we de pracht van de instrumenten en vooral het drumstel. Deze ziet er zeer luxe uit en je voelt je ook echt de man achter het mooie kitje. Ik ben wat minder te spreken over de gitaar. Ok', de gehele gitaar is groter en ook de strumbar en whammy bar zijn gegroeid. Helaas voelt het gitaartje niet zo robuust aan als die van Guitar Hero III. Ik moet wel toegeven dat hij de mooiste look heeft van alle Guitar Hero gitaren tot nu toe.

Dan komen we bij de microfoon. Niet zoveel nieuws aan, maar zeker wel een hoogstandje en goed in de hand liggend. Helaas versterkt de microfoon je stem niet en daar is een microfoon toch voor? Wat ik ook jammer vind, is dat je geen drumstoeltje bij het drumstel krijgt. Dat zou toch wel handig zijn geweest.

'Pardon, van welk perron vertrekt de Crazy Train?'

De tracklist in de game is de grootste ooit. Deze bevat veel klassieke rocktracks met af en toe een nieuw hitje er tussendoor. Wat ik wel vreemd vind, zijn de nummers in andere talen. We kennen natuurlijk allemaal La Bamba, maar we hebben geen idee hoe we in het Spaans moeten zingen. Een domme actie. Ook zijn sommige nummers ook al in Rock Band verschenen, maar Guitar Hero weet zich wel goed te distantiëren van zijn rivaliserende ritmegame. Rock Band bevat meer de nieuwe nummers, terwijl Guitar Hero teruggrijpt naar de klassiekers. Al vind ik het wel vreemd dat de game nog steeds Guitar Hero heet, omdat het zich meer richt op het hele band gedeelte.

Zoveel mogelijkheden, zo weinig tijd

Na alle nummers doorgespit te hebben kun je ook nog je eigen rocker maken en zelfs je eigen instrument maken. Dit duurt allemaal erg lang en dan vraag ik me af: Wat wil de game nou? Een diepe RPG zijn, of een game die je even snel opstart? De Music Studio vraagt ook veel aandacht om te snappen. Ik gun de nieuwe functies het van harte, maar volgens mij zit Guitar Hero een beetje in een identiteitscrisis. Het weet niet wat het wil zijn en probeert daarom alles te zijn.