Review: Halo Infinite - Return of the King Xbox Series

Toen ik de Halo Infinite-campaign voor het eerst opstartte, werd ik verblind. werd ik verlamd en was ik met stomheid geslagen. Het is meer dan zes jaar geleden sinds de laatste Halo-campaign. Eentje die bij de fans (en ook bij mij) niet goed in de smaak viel. 343 Industries heeft heel wat goed te maken met Halo Infinite. De multiplayer checken we later deze week. Vandaag laat ik jullie weten wat je kunt verwachten op Zeta Halo, als je in de stalen schoenen van de Master Chief stapt. Ik kan alvast verklappen, dat dit een wederkomst is. Een terugblik naar een tijd dat Halo alleen bovenaan de first-person shooter voedselketen stond. Infinite weet wat Halo bijzonder maakt en borduurt erop voort. Welkom bij de review van Halo Infinite's campaign.

When you first saw Halo, were you blinded by its majesty?

Halo Infinite is een spirituele reboot. Wat dit wil zeggen, is dat het wel het verhaal verder oppikt, maar het qua thema's even opnieuw wil doen. Wanneer de Pilot onze held de Master Chief vindt in de ruimte, begint ons verhaal wederom. Geen zorgen, het wordt duidelijk wat er met de UNSC Infinity is gebeurd, waarom we oorlog voeren met de Banished, enzovoorts. Halo Infinite's hoofdverhaal draait echter om Zeta Halo, de ring-planeet waar het grootste gedeelte van je avontuur zich afspeelt. Het is een magisch moment, wanneer je voor het eerst weer op de ring stapt. De wereld ademt mysterie en avontuur. Het doet denken aan de eerste momenten van Halo: Combat Evolved. De thema's draaien weer om hoop tegenover onmogelijke statistieken en het nooit opgeven van de strijd, maar er wordt ook een persoonlijker verhaal verteld. Acceptatie, rouw en het opbouwen van vertrouwen geven het grote epische verhaal van Infinite een persoonlijke touch. Dit werkt voornamelijk dankzij de kleine cast met een grootse persoonlijkheid.

Halo Infinite heeft een relatieve kleine cast aan personages. Laten we het eerst hebben over je favoriete groene alienslachter; Master Chief Spartan 117. Mijn god, wat heb ik je gemist. Wat ze jou hebben aangedaan in Halo 5: Guardians, is te gruwelijk voor woorden. De hamvraag is nu natuurlijk, hoe gaat het met onze ouwe rakker? Chief is in Infinite weer een one-liner machine. Memorabele quotes vliegen je sneller om de oren dan ammunitie uit een Assault Rifle. Er is echter nog steeds menselijkheid te vinden onder dat groene pantser. Elementen die goed werkten in Halo 4 keren terug. Master Chief wordt ook vergezeld door de Pilot en de Weapon, twee personages wiens persoonlijkheden we niet eerder gezien hebben in een Halo-game. De Pilot is maar een mens en je kunt je goed inleven in zijn emoties. Het is komisch wanneer die uitbarstingen afketsen tegenover de nuchtere Chief, maar desalniettemin zijn het begrijpelijke eigenschappen gezien de omstandigheden. De Weapon is ontzettend naïef, maar leert de ernst van de situatie snel kennen en komt meer over zichzelf te weten in de loop van het verhaal. Pf, wat kon dit verhaal een tranentrekker zijn zeg. Met die sublieme soundtrack op de achtergrond en de geweldige performance van de acteurs en actrices, zat ik af en toe wel met een brok in mijn keel te kijken. Dat is de impact die Infinite op mij had, een Halo-fan die eindelijk weer thuis is.

Nu hebben we het nog niet eens gehad over Escharum en the Banished, maar geen nood daar kom ik nog op terug. We hebben het echter ook niet eens gehad over die andere plotpunten en gevaren die op de loer liggen. Dit is omdat Halo Infinite's narratief best wel gigantisch is op momenten. Het probeert ontzettend veel onderwerpen aan te kaarten, zowel direct als indirect. Ik kan bijna een boekverslag typen, zo veel verhaal is er aanwezig. Het is echter wel zo dat door de schaal van alles wat er gebeurt, sommige verhalen in Infinite een beetje op de achtergrond verdwijnen. Hier kan ik het natuurlijk niet over hebben zonder gigantische spoilers open te breken en dat ga ik niet doen. Weet dat Halo Infinite's narratief ambitieus, authentiek en gewoonweg ontzettend sterk is. Maar iets minder op het bordje en wat meer tijd voor sommige personages had niet misstaan.

Combat Evolved

Laat ik je een verhaal vertellen over de magische driehoek in Halo. De beroemde "30 seconds of fun". Halo's combat draait om de sandbox. Alle wapens vervullen een specifieke rol. Dit gaat verder dan alleen schade aanrichten. Zo kunnen de Forerunner-wapens explosies voorkomen, zorgen plasma-wapens ervoor dat schilden smelten en kunnen de shock-wapens vijandelijke voertuigen tijdelijk stilleggen. Naast de wapens gebruik je gadgets. Dit zijn vaardigheden die geen schade aanrichten, maar juist de speler voordelen biedt op het slagveld. Dit zijn vaak voordelen die niet meteen voor de hand liggen. Met de grapple hook vlieg je door lucht met geweldig momentum, maar je kunt het ook gebruiken om een wapen van een afstand van de grond te plukken. Je kunt ontzettend creatief zijn met de tools die je gebruikt. Daarnaast heb je nog granaten en je melee-aanval, en voilà. Je hebt een geweldige sandbox-ervaring. 343 Industries dacht echter nog meer te kunnen met deze magische formule. Dus nu kun je overal explosieve barrels tegenkomen, oppakken en die als Donkey Kong naar je vijanden smijten. Het blijft leuk, kan ik je vertellen.

Maar een held is alleen zo goed als de vijanden die hij/zij verslaat. De Banished zijn geweldig leuk om tegen te vechten. Visueel zien ze eruit als de vijanden die je herkent uit de oudere Halo-games. Ditmaal zijn ze echter een stuk intelligenter. 343 Industries heeft misschien wel de beste AI in de business op het moment. Brutes zijn bijvoorbeeld snel geïrriteerd. Wanneer dat gebeurt zijn ze agressiever, gaan ze op zoek naar nieuwe wapens en gooien ze barrels en Grunts naar je harses toe. Elke vijand vertoont uniek gedrag en dit gedrag wordt gecomplimenteerd door de sandbox. Daarnaast hebben ze ontzettend veel aandacht gestoken in de animaties, waardoor ze op elk shot van een wapen anders reageren. Het is vergelijkbaar met Resident Evil 4, waarbij een shot op de benen andere effecten heeft dan een kogel door de hersenpan. Het mooist aan de Banished is zeker wel de dialoog die ze voeren met de speler tijdens de combat. Een Brute noemt je een lafaard, wanneer je een voertuig pakt tijdens een vuurgevecht. Een Elite schreeuwt het uit, wanneer je één van zijn broeders uitschakelt. En de Grunt gaat op je graf dansen, wanneer hij je toevallig te pakken heeft met een plasmagranaat. Het is hilarisch en het geeft de Banished karakter.

The Banished hebben grote gasten aan het roer. Één van die Brutes heet Escharum. Wat een geweldige villain is dat zeg. Hij is samen met Truth en Gravemind uit Halo 2 mijn favoriete villain in de serie op dit moment. Hij ziet Master Chief als niet puur en alleen als een dreiging, maar ook als een uitdaging die hij dringend nodig had. Zijn dialogen met de Master Chief zijn niet alleen memorabel en intimiderend, maar je merkt ook dat hij ontzettend veel respect heeft voor onze groene Power Ranger. Hij is alles wat de Banished zo interessant maakt. Wild, meedogenloos en intelligent. Naast Escharum kom je meerdere eindbazen tegen, die je het leven zeker zuur maken. Hoewel ik graag gezien had dat sommige van deze eindbazen wat meer tijd in de spotlight kregen, zijn de gevechten zelf memorabel en ontzettend vermakelijk.

Greatest Journey

De semi-open wereld van Halo Infinite zorgt ervoor dat je de game kunt spelen hoe jij dat wilt. Je kunt alles wat er in de wereld gebeurt negeren en gewoon direct verder gaan met het verhaal. Halo Infinite is ondanks de semi-open wereld gewoon te spelen als een lineaire shooter en dat is volkomen prima. De beste momenten in de campaign komen voort uit de scenario's die 343 heeft geschetst voor de speler. Je kunt echter ook ervoor kiezen om de wereld van Zeta Halo te verkennen en dit raad ik zeker aan. Het is geen typische open wereld. Het is niet zo groot als bijvoorbeeld Ubisofts Far Cry, maar het is een stuk subtieler in elkaar geknutseld. Veel van de interacties die je vindt op Zeta Halo voelen natuurlijk aan. Ik had nooit het idee dat ik een checklist aan het afgaan was. Alle extra's die je kunt vinden, worden ondersteund door het fenomeen "environmental storytelling". Ik vond een extra kist met wat upgrades en daarnaast een audio log. Ik bekeek het kampvuur en ik luisterde naar het verhaal van een soldaat, die zijn laatste momenten opnam. Dit soort content ontdekken op je eigen tempo, zorgt ervoor dat Zeta Halo aanvoelt als een echte wereld met echte mensen en persoonlijkheden.

Je kunt de mini-map erbij pakken, maar ik raad het je aan dit zo min mogelijk te doen, omdat je dan misschien te veel met tunnelvisie naar je missies rent. Neem je tijd en kijk eens rond. Zeta Halo ziet er niet alleen prachtig uit, maar het is ook een zeer unieke plek. Je kijkt naar de afgrond en je ziet de sterrenhemel er doorheen prikken. Wanneer je naar de lucht kijkt, zie je de andere kant van de ring. Het voelt ontzettend alien en dat maakt de ervaring ook zo mooi. Dankzij Halo Infinite heb ik weer plezier in het vooruit kijken naar de toekomst van de Halo-franchise. Er is zo veel mogelijk hier op Zeta Halo. Ik ben eigenlijk gewoon weer blij dat ik een Halo-fan ben. Wat heeft 343 Industries in petto voor de toekomst van Halo? De mogelijkheden zijn Infinite.