Review: Harvest Moon: Mad Dash Nintendo Switch

Harvest Moon heeft altijd al een warm plekje in mijn hart gehad. Harvest Moon: Friends of Mineral Town was één van de eerste games die ik ooit heb gespeeld. Ik heb uren in deze game gestoken om mijn boerderij zo succesvol mogelijk te maken. Alleen is Harvest Moon: Mad Dash niet een game zoals Harvest Moon vroeger was. Zoals je misschien in The Way of: Story of Seasons hebt gelezen gaat deze franchise nu onder de naam Story of Seasons verder. De naam Harvest Moon is in handen gebleven van de ontwikklaar, Natsume die jaren de lokalisatie voor de games heeft geregeld. Zij probeerden eerst soortgelijke games als de Story of Seasons games uit te brengen, maar kregen te maken met veel kritiek. Met name over de verslechterde graphics en irritante gameplay. Nu hebben zij Harvest Moon: Mad Dash uitgebracht, een farming puzzelgame die afwijkt van de klassieke Harvest Moon formule, maar is het Natsume nu wel gelukt om de fans tevreden te stellen?

Graphics zijn sterk verbeterd

Wat ik meteen opmerkte, is dat de graphics een stuk beter waren dan die van hun laatste game, Harvest Moon: Light of Hope. Alleen eerlijk is eerlijk die graphics waren zo slecht dat elke kleine verbetering een wereld van verschil maakt. Toch merkte ik dat Natsume veel meer moeite in de graphics heeft gestoken. Het is natuurlijk wel zo dat dit een puzzelgame is en geen farmingsimulator, dus de ontwikkelaars hoefden dit keer veel minder te bouwen. Toch gaf mij dit een sprankje hoop dat zij naar de feedback op Light of Hope hebben geluisterd.

Het enige waar ik nog moeite mee heb, zijn bepaalde ontwerpen van personages. Ik ben groot fan van de manga-stijl die de huidige Story of Seasons franchise gebruikt. De stijl die Harvest Moon nu heeft is… uniek te noemen. Ze zijn voor een soort cartoony look gegaan en die bevalt mij niet zo. Vooral hun ontwerpen voor de Harvest Sprites geven mij nachtmerries.

Tetris met gewassen

Het verhaal gaat dat als volgt. Je woont als boer op een klein eiland in 'the middle of nowhere". Het enige opvallende is de grote lichttoren die over het dorp uitkijkt. Door een grote windvlaag waaien er plotseling acht zaden uit de lichttoren weg (Harvest Moon logic). Dit blijken de Time Seeds te zijn, zaden die het land vruchtbaar houden, want hierdoor verandert het eiland letterlijk in een jungle. Gelukkig weten de nachtmerrie verzorgende Harvest Sprites de oplossing. Jij moet zoveel mogelijk groentes en andere boerderij producten oogsten om de Time Seeds te verzamelen en het eiland te herstellen.

De manier waarop is op zijn makkelijkst gezegd Tetris alleen dan met groentes. De game is verdeeld in tientallen verschillende levels met allemaal andere moeilijkheidsgraden. Je begint eerst alleen met groentes die je met elkaar moet verbinden om ze te laten groeien en uiteindelijk te oogsten. Hoe meer groentes je met elkaar verbindt hoe groter de gewassen worden en hoe meer punten je ervoor behaald. Als je verder in de game komt, wordt de moeilijkheidsgraad langzaam verhoogd. Zo komen er in latere levels er ook schapen en koeien bij die je moet voeren om ze te kunnen scheren en melken. Als laatste komen er vissen bij die je moet vangen. Ook komen er verschillende gevaren bij, zoals everzwijnen en lava die je oogst proberen te vernielen.

Vermakelijke puzzelgame met eentonige soundtrack

Tot mijn verbazing heb ik met de game plezier gehad. De controls waren even wennen, maar dat kwam vooral door mijzelf. Ik heb de Harvest Moon/Story of Seasons games jaren gespeeld en daarbij is de Shipping Bin een belangrijk onderdeel. In die games moet je je producten in de Bin gooien om geld te kunnen verdienen. Toen ik het eerste level opstartte en een bak zag staan, ging ik uit automatisme al mijn groentes daarin gooien. Na een half uur geen enkele punt te hebben behaald, besloot ik toch maar de tutorial te lezen en kwam er zo achter dat je met een andere knop de groentes moet oogsten. Dit is natuurlijk geheel mijn eigen schuld, omdat ik te ongeduldig was om de instructies voor de game te lezen.

De soundtrack is wel een beetje eentonig. Tot nu toe heb ik er maar drie of vier gehoord en dat waren ze volgens mij ook wel zo’n beetje. De muziek past op zich wel bij de game, maar als je dat uren achtereen hoort, begint het wel een beetje op je zenuwen te werken. Wat ik wel heel erg waardeerde van de game, is de langzaam stijgende moeilijkheidsgraad die Harvest Moon: Mad Dash biedt. Toen ik de controls onder de knie had, ging ik vrij snel door de eerste levels heen, maar langzaamaan moest ik meer en meer nadenken over hoe ik elk level moest gaan aanpakken. Waar ik eerst geen power ups nodig had, gebruik ik ze nu wel af en toe om het level in kwestie door te komen.

Samen sta je sterker… soms

Wat ook kan helpen om de levels door te komen, is door hulptroepen in te schakelen. Je kunt namelijk de game met drie andere personen spelen. Als je met vrienden of familie speelt, kun je veel sneller punten behalen. Toch raad ik het aan om als je het samen wilt spelen het met maximaal twee andere personen te doen. Ik heb met zijn tweeën geprobeerd en dat heeft al voor de nodige chaos gezorgd. Vooral als iemand besluit te gaan kutten en letterlijk jou gaat tegenwerken om het level te laten mislukken… ik spreek uit ervaring.