Review: Monster Energy Supercross - The Official Videogame Xbox One

Afgelopen jaar heb ik MXGP3 mogen reviewen en werd ik daardoor aangenaam verrast. De game had zijn technische foutjes, maar over het algemeen beleefde ik veel lol. Nu mag ik aan de slag met Monster Energy Supercross, eveneens gemaakt door Milestone. Toen ik de game opstartte had ik nog niet direct door dat Milestone achter de game zat, maar ik had een enorm gevoel van deja vu. Vanaf het moment dat ik wist dat MXGP3 van dezelfde makers is, werd het moeilijk om geen vergelijkingen te trekken. Gaat deze game echt iets uitmaken en prijzen pakken, of wordt dit een opgevoerde gekopieerde melkkoe dat iets teveel van het gesponsorde drankje op heeft?

Groen, groen en nog eens groen

Een dergelijke game als deze bekijk ik altijd met argusogen. Naast het feit dat Monster al een merk is dat enorm schreeuwerig is, ben ik altijd benieuwd of een dergelijke sponsor veel invloed heeft bij het maken van een game zoals Monster Energy Supercross. Maar goed, altijd eerst het voordeel van de twijfel toepassen. Helaas lijkt dit qua uiterlijk van de game wel het geval, want de game gooit nog meer groen op je scherm dan mijn zoontje van anderhalf aan snot produceert nu hij verkouden is (geen grap). Al direct wordt je op je 250CC werkpaard gezet en moet je nog bijkomen van het groene gevaarte dat Monster heet. Goed, we starten de game. Voordat ik het doorheb, ben ik begonnen aan mijn eerste race. Geen tutorial (zitten achter het menu), geen create-a-character, laat staan een menuscherm (oh vandaar geen tutorial) in beeld gezien te hebben of je bent alweer modder aan het happen. Ach, direct actie is ook wel eens fijn, toch?

Vanaf het eerste moment is duidelijk dat de game een kopie-plaksel-werkje van MXGP3 is. Het gegranuleerde uiterlijk van de Unreal 4 engine, de start van de race en ja, zelfs de framerate kent nog steeds de haperingen. Voor een game die ruim een half jaar later verschijnt, mag je de nodige verbeteringen wel verwachten toch? Oké, grafisch zijn er stappen gezet. De game oogt scherper, de lichteffecten zijn beter en bij vlagen kijk ik echt of ik niet naar een tv-uitzending aan het kijken ben. Chapeau, maar daar houdt het helaas bij op. Want alle rode stieren nog aan toe, de game heeft een hoop last van tussentijds laden dankzij crashende AI. Dit zorgt behoorlijk vaak voor laadmomenten (en dan heb ik het nog niet eens over de laadmomenten tussen de races door) en staat de game gewoon stil voor een kleine seconde. 22 racers op het scherm (en tien keer zo vaak het merk Monster) is ook zeker niet mis, maar dit had echt beter gemoeten, omdat ik tijdens MXGP3 hier nauwelijks last van had. De framerate is dus enigszins opgelost, maar dit probleem hindert vele malen erger. Wat ook slechter is geworden, is de camera. Vaker dan je lief is, wordt je gestoord door een bewegende camera omdat er een AI-rijder achter je de camera naar een andere positie lijkt te dwingen. Aangezien de banen ditmaal indoor en daarom nu eenmaal wat krapper zijn, zorgt dit soms voor onoverzichtelijke situaties. Ook is de willekeurige physics-engine gebleven. De ene keer beuk je over een heuvel heen zonder problemen, terwijl je de andere keer stil staat door een keutel. Ja, de game is onvergeeflijk.

Besturing niet voor onervaren rijders

De besturing had zeker nog eens op de rollerbank gelegd mogen worden, want helaas is dit geen vooruitgang. De game is lastig onder de knie te krijgen en als je eenmaal gracieus over de heuvels springt als een gemotoriseerde Free Willy, geeft dit enorm veel voldoening. Hiervoor raad ik wel aan om de hulpmiddelen uit te zetten want dit zorgt voor veel betere gameplay. Ik haalde al aan dat je soms stil komt te staan door de kleinste obstakels. Dezelfde willekeurigheid is ook op te merken als je tegen rijders beukt (of zij tegen jou). Soms pak je voordeel, maar soms blijf je struikelen door die donders die geen hinder van jouw valpraktijken lijken te ondervinden. Juist die willekeurigheid maakt dat die momenten van voldoening zo spaarzaam zijn. Bovendien, omdat je direct zonder tutorial in het diepe wordt gegooid. Vanaf het opstarten van de game, is dit een steile leercurve waar je met moeite tegenop kan klimmen. De basis van de besturing is echter goed, dat valt niet te ontkennen. Je kunt eenvoudig je gewicht verdelen, de remmen reageren goed en het sturen is direct. Het is wederom jammer dat invloeden van physics de problemen veroorzaken.

De opbouw van de game is verder rechttoe rechtaan. Naast de Championship modus, kan je jezelf verbeteren met Time Attack, kan je een Single Event rijden of juist een gehele Career afwerken. Tot slot heb je de mogelijkheid online te gaan racen, je eigen personage en motor aan te passen, en om een eigen baan te creëren in de nieuwe track editor. Hiermee verhoog je de speelduur ontzettend en met name online biedt dit ontzettend veel uitdaging. Urenlang je baan perfectioneren en uit je hoofd leren om vervolgens online iedereen stof te laten happen op jouw zelfgemaakte baan. Online werkte trouwens weer prima en beleefde ik spannende races. Af en toe leek ik wel vleugels te hebben. Dit was des te meer omdat het lagere aantal spelers voor minder chaotische situaties zorgde. Daarbij komt kijken dat er minder geladen moest worden en de camera minder raar deed. Dit zorgt ervoor dat ik eigenlijk liever online als offline speel. Kortom, een game die best vermakelijk is, maar wel met een afdronk vergelijkbaar met de titelsponsor van deze game.

Het gebruikte beeldmateriaal in deze review is gecaptured tijdens onze speelsessie op de Xbox One.