Review: MXGP 2: The Official Motocross Videogame PlayStation 4

Ontwikkelaar Milestone geeft mij eigenlijk altijd het énet niet'-gevoel. De MotoGP-games vind ik ieder jaar weer vermakelijk, maar niet meer dan dat. Hetzelfde gold onlangs voor S'bastien Loeb Rally Evo. Met MXGP 2 - The Official Motocross Videogame duikt de ontwikkelaar weer de modder in, net zoals ze dat twee jaar geleden vrij anoniem deden.

Genoeg cc's

Racen op twee wielen is heel wat anders dan scheuren met een vierwielige supercar. Voorrem, achterrem, gebruikmaken van het gewicht van je lichaam en vooral: op je motor blijven zitten. In MXGP 2 worstel je bovendien continu met een losse ondergrond, hobbels en jumps, wat alles nog een tikkeltje spannender maakt. Deze basis is dan ook vrij vermakelijk en met de vele opties om de game makkelijker, moeilijker of realistischer te maken, kan iedereen op een motorfiets stappen en er met de winst vandoor gaan. Letterlijk, want de game is eigenlijk alleen echt uitdagend op de hoogste moeilijkheidsgraad en wanneer je alle hulpmiddelen uitschakelt.

Het racen zelf is vermakelijk, maar veel meer plezier haalde ik uit het leren kennen van de tracks en het verbeteren van mijn rondetijden tijdens kwalificatiesessies. Kies ik voor de binnenbocht, of neem ik de bocht ruim om met meer snelheid vervolgens die jump beter te kunnen nemen? Zet je een snelle tijd neer, dan start je in de echte race(s) in een gunstigere positie. Naast de officiële tracks uit de MXGP zijn er ook vier stadiontracks aanwezig, die tevens leuk zijn voor de afwisseling. Qua motoren kun je op alle tweewielers uit de MXGP en MX2 rijden (eventueel als hun bijbehorende officiële coureurs), wat in mijn ogen voor genoeg cc's zorgt.

Eenzaam aan de top

Qua singleplayermodi hoef je je in MXGP 2 niet snel te vervelen. Natuurlijk werk je je in de voorspelbare en daardoor vrij saaie carrièremodus van een nobody op tot een legende. Een ideale modus om de tracks te leren kennen, maar door het gebrek aan aankleding en verrassingen moet je van goeden huize komen (lees: over genoeg doorzettingsvermogen beschikken), wil je het tot kampioen van de MXGP schoppen. Gelukkig kun je ook een losse Grand Prix of Championship spelen, voor je land strijden in de Monster Energy FIM MXON of overdekt raggen in de Stadium Series. Tot slot zijn er nog wat Real Events, zoals in veel recente games van Milestone, waarbij je echte gebeurtenissen naspeelt of de uitkomst van legendarische races juist probeert te manipuleren. Leuk om wat meer te weten te komen over de MXGP en als afwisseling, maar niet meer dan dat.

Gehavend

Over de multiplayeropties van MXGP 2 hoef ik het eigenlijk niet eens te hebben. Je kunt tegen elkaar racen. Punt. Ook hier ontbreekt creativiteit en aankleding. Dat geldt overigens voor de gehele game, want Milestone kleurt met MXGP 2 wel erg binnen de lijntjes. Motocross is spektakel, maar dat spektakel schittert in deze game door afwezigheid. Audiovisueel is de game sowieso al geen hoogvlieger. Spektakel vind je daarnaast (in real life) vaak bij de massastart, maar laat MXGP 2 nou juist daar de mist in gaan. Tweeëntwintig motorcrossers is namelijk net iets te veel van het goede, waardoor de framerate keldert en de game pas weer speelbaar wordt wanneer je de horde weet te passeren of vice versa. Qua technisch ongemak valt er overigens wel meer te klagen. Laadtijden van zoén 40 seconden voor een race zijn niet meer van deze tijd en hoe een coureur na een botsing van zijn motorfiets wordt geslingerd, is lachwekkend.