Review: Project CARS 2 PlayStation 4

Het is alweer een flinke tijd geleden dat ik me echt heb verdiept in een realistische racer, maar met Project CARS 2 is het er toch echt van gekomen. Waar ik normaliter ga voor oppervlakkige vangrailklevers, heb ik me dit keer verdiept in sliders, schokdempers en bochtstudies. Het resultaat? Een fijne simulatie die voor rookies net wat te overweldigend kan zijn. De echte autoliefhebber kan echter helemaal los gaan met deze game. Waarom dat is, lees je in onderstaande review.

Automania

Realistische racers, dit jaar staat het er bol van en Project CARS 2 is de eerste in de line-up. Dit is een hyper realistische simulatiegame waar jij alles volledig in de hand hebt. Met een keuze uit ruim 180 bolides, variërend van karts, klassieke Ferrari's en dikke Indycars, en 120 banen ben je het hele jaar door zoet. Alles is volledig gelicenseerd en klopt tot aan het kleinste detail. Je neemt plaats in de cockpits, ziet duizenden verschillende metertjes en luistert naar de prachtige opera's van de gillende turbo's.

Project CARS 2 heeft een variatie aan gamemodi. De meest logische eerste stap is het deelnemen aan de carrièremodus, waarbij je kunt kiezen op welk racingniveau je van start wil gaan. Start je als rookie in de kart, of ga je direct voor een mooie rallycross? Ikzelf besloot om te starten met de Formula Rookie-klasse en zo door te stromen naar hogere tiers. Dat doe je natuurlijk door races en kampioenschappen te winnen. In totaal zijn er zes tiers met elk weer drie tot zes verschillende klasses. Opties genoeg dus. Ben je geen carrièretijger, dan zijn er nog een aantal andere opties. Custom races, timetrials en online races zijn uiteraard allen van de partij. Hier is alles in te stellen naar wens en bestorm je bijvoorbeeld Monza per kart of Spa-Francorchamps in een Indycar.

Tot in de puntjes

Passie voor auto's heeft Slightymad Studios zonder twijfel. Alles auto's zijn voorzien van de kleinste details en iedere auto heeft weer een andere manier van omgaan. Met sommige auto's kan je smijten in de bochten, terwijl andere bij het minste of geringste in een spin raken. Bij aanvang staan alle virtuele hulplijnen uit. Geen ideale racelijn, geen ABS en geen hulp bij het insturen. Erg pittig, maar na wat neuzen in de opties stuit je al snel op de hulpjes. Voor het gemak heb ik er een aantal aangezet wat het racen in ieder geval iets eenvoudiger maakt. Gaandeweg vond ik meer vertrouwen en durfde ik een flink aantal uit te zetten. De learning curve bepaal je dus zelf. In de opties vind je ook een scala aan sliders verdeeld over meerdere schermen, die elk weer een ander deel van de auto aanpassen. Bandendruk, remafstellingen, schokdempers, brandstof, noem het maar op en het zit erin.

Deze instellingen kunnen overweldigend werken, maar vrees niet. De game heeft ook een aantal standaard instellingen voor bepaalde weertypen en ondergronden. Ja, die zitten er ook allemaal in. Dit zie je bijvoorbeeld veel terug in de carrière aangezien je daar het jaar door racet. De banen zien er anders uit in bepaalde tijden van het jaar. Kom je in de lente of zomer op Spa-Francorchamps, dan zijn de bladeren groen, kom je in de herfst dan kleuren de bomen rood en kom je in de winter dan krijg je wellicht regen of een sneeuwbui om de oren.

Overgelaten aan de weergoden

Ga je voor een timetrial of een quick race, dan zijn bovenstaande opties, zoals tijdstip en weersomstandigheden, allemaal zelf in te stellen. Sterker nog, het doet er allemaal toe en veranderd de race drastisch. Een sneeuwstorm of mistbui ontneemt je zicht en maakt de baan glad, terwijl hevig zonlicht de baan warmer maakt en je meer aan de slijtage moet denken. De baan komt net zoals in de echte motorsport naar je toe. Rij je net de baan op, dan zijn je banden koud en moet de baan nog inrubberen, dat is dus glijden geblazen. Ook komen vragen omtrent de brandstofhoeveelheid voorbij. Ga je voor een timetrial, dan kies je voor weinig, maar race je in de Indycar, dan heb je meer nodig. Kom je zonder brandstof te staan of zijn de banden vergaan, dan valt de auto uit of crash je. Let dus goed op wanneer je moet stoppen, want mis je je window dan is het einde verhaaltje. Besluit je om te pitsen, dan ben je nog niet veilig. De crew is immers ook (virtueel) menselijk. Een foutje kan dus gemaakt worden en dat kan zomaar het verschil tussen winst en verlies betekenen.

Over menselijk gesproken. De AI heeft ook een menselijk tintje. Ze lijken gaandeweg te leren van fouten die ze bijvoorbeeld in de eerste ronde hebben gemaakt. Sommige schieten bijvoorbeeld door dankzij koude banden of onderstuur/overstuur. Sommige rijden agressief terwijl de ander weer conservatief is. Ben je dat agressieve zat, dan is er nu een slider waarmee je die rotzakken wat milder maakt. Een rewind functie zit hier niet in, denk dus niet dat je een klein foutje eenvoudig corrigeert. Dat soort kleine details maken Project CARS 2 zo diepgaand en menselijk tegelijkertijd.

Consoles hebben het zwaar

Ter voorbereiding van deze review heb ik even gekeken hoe de game eruit ziet op andere platforms en wat de verschillen zijn. Nu speel ik zelf op een ordinair oude PlayStation 4 en haal ik het minste uit de game. De pc-versie is verreweg het mooiste en de Xbox One X schommelt er tussenin. Dat wil zeggen dat ik zeker niet de meest mooie versie heb mogen aanschouwen. Niet erg, maar soms valt het op dat je wat ruwe randjes ziet die je niet zou moeten zien en de omgevingen in bepaalde gebieden wat gewoontjes zijn. Hier en daar zie je ook wel eens een rare beweging in de lichteffecten, of valt de animatie van de pitcrew in herhaling. Dat wil echter niet zeggen dat de game er verschrikkelijk uitziet. Sterker nog, op momenten zit je zomaar een kwartier in de fotomodus te klooien voor dat perfecte plaatje. Want ook die fotomodus is zeer diepgaand. Zo heb je filters, camerahoeken, een drone en kan je natuurlijk spelen met sliders.

Wil je overigens het beste uit de game halen? Dan raad ik aan om hem in ieder geval te spelen met een force feedback stuur. Project CARS 2 smeekt er praktisch om. Ik heb de game afwisselend gespeeld aangezien ik niet in het bezit ben van zo'n stuur, vrienden daarentegen wel en het verschil is gigantisch. Met een stuur voel je ieder hobbeltje en stroompje water. Met een controller valt het verschil in weersomstandigheden en ondergronden daarom een beetje tegen. Desalniettemin is de ervaring nog altijd erg fijn met een controller in de handen.