Review: Project Sylpheed Xbox 360

Heb je ooit van Project Sylpheed gehoord? Nee, ik ook niet. Deze game blijkt echter al een tijdje mee te gaan. Hij was al op de PS1 en PS2 gekomen als horizontale space shooter. Nu is hij er in 3D en ik moet zeggen, ik heb er best spijt van dat ik deze game nooit eerder heb gezien.

Van vriend naar vijand

Het is ver in de toekomst, 2632 om precies te zijn. Het is 500 jaar nadat de mensheid de aarde verliet om verder te onderzoeken wat het heelal in zich heeft. De TCAF heeft al elf verschillende melkwegstelsels gekoloniseerd en bewoonbaar gemaakt. Niet alles is koek en ei in het heelal. Vier rebelgroepen zijn samengegaan als de ADAN Freedom Alliance om oorlog te voeren tegen de TCAF. In dezelfde tijd zijn er drie nieuwe piloten voor de TCAF. Katana Faraway, Ellen Bernstein en Magras Mason. Deze mensen zijn hele goede vrienden van elkaar, maar dan wordt de planeet van Magras vernietigd. Hij weet niet wat hij moet denken en hij sluit zich aan bij de vijand! Nu is hij de vijand van zijn oude vrienden en zijn TCAF-vrienden. Zal het ooit nog goed komen?

Variatie?

Op het eerste gezicht lijkt deze game een totale chaos, maar als je verder speelt ontdek je al gauw een heel vette arcade space shooter. De ruimtemissies zijn niet heel verschillend. Het komt meestal neer op het volgende: bescherm de vloot of zorg dat je in leven blijft. Je hebt een primair wapen en een secundair wapen. Je kunt twee primaire wapens meenemen en 'n secundair wapen. De primaire wapens zijn vooral raketten met lock-on. Het secundair wapen is een machine gun. Wanneer je in de basis bent, kun je van wapens verwisselen en nieuwe wapens kopen. In het heelal moet je tijdens ruimtegevechten soms een heel eind vliegen om bij je doel te komen. Je normale snelheid is een slakkengangetje, maar als je gas gaat geven dan ga je een stuk sneller. Als je twee keer op acceleratieknop drukt, gebruik je hyperspeedboost. Dit kost je de shield van het schip, maar je bent er wel sneller door. Vind je dat je te snel gaat, dan druk je twee keer op de remknop en dan heb je een powerbreak. Hiermee stopt je schip met alles wat het doet en daarna doet je schip het weer normaal. De gameplay gaat niet al te diep, maar het is arcade, wat wil je nog meer?

Overweldigend

Grafisch is deze game tijdens de heftige ruimtegevechten en vooral de cutscenes werkelijk overweldigend. Het anim'stijltje geeft het echt een fantasielaagje rond dat serieuze verhaal. De personages zien er erg cool uit, maar niet "macho cool". Daardoor voel je toch wel met ze mee. De grootte van het heelal in de gevechten is niet normaal. Je kunt als je wilt zelfs lichtjaren verder vliegen zonder te vechten. Het is niet de bedoeling, maar het is gewoon leuk.

Qua muziek is het typisch Square Enix. Traditionele klassieke muziek die je echt de rillingen op je rug geven. Het is wel mateloos irritant dat je tijdens de ruimtegevechten je kameraden hoort praten over alles en nog wat. Het is irritant en onnodig, maar het is wel typisch arcade flight.