Review: Rise of the Tomb Raider Pc

Eindelijk waande ik mij in de huid van Lara Croft. Inderdaad, Rise of the Tomb Raider is mijn allereerste Tomb Raider-spel. Ik ben er ook nog eens blanco ingestapt. Gedurende de aanloop verloor ik mij namelijk in de hype rondom Fallout 4, waarin Rise of the Tomb Raider bijna verdronk. Verkeerde timing? Wellicht. Het was vooral zonde van mijn tijd. Achteraf had ik mij beter kunnen focussen op het nieuwste spel met Lara Croft in de hoofdrol. Rise of the Tomb Raider is goed, verslavend goed.

Tijd voor een nieuwe videokaart

Pc-versies genieten mijn voorkeur. Ik duik met alle liefde in de instellingen zodat ik het maximale uit mijn videokaart haal. Tot mijn verbazing is mijn videokaart te zwak voor de hoogste instellingen. Teleurgesteld startte ik Rise of the Tomb Raider. Binnen enkele minuten viel mijn mond open. Rise of the Tomb Raider ziet er schitterend uit. Dit is zonder twijfel én van de mooiste titels in mijn collectie. Af en toe draaide ik de camera rond zodat ik van het uitzicht kon genieten. De vele details brengen de wereld tot leven. Ik stond bijna op het punt om me dik aan te kleden bij het zien van alle sneeuw.

Verder zet ik standaard de ondertiteling aan. Ik ben geen held in het verstaan van accenten. Bij Rise of the Tomb Raider kan je kleurgebruik voor de ondertiteling aanzetten. In gesprekken hebben de karakters elk een unieke kleur zodat je herkent wie er aan het woord is. Ik heb dit nog niet eerder gezien. Of het een waardevolle toevoeging is? In dit geval niet. In Rise of the Tomb Raider zijn slechts een handjevol karakters aan het woord, die je snel genoeg herkent aan hun stemmen. Desondanks ben ik door deze instelling gecharmeerd. Wellicht is het voor doven prettig, maar dit is slechts een aanname.

Wacht even, ik moet eerst alle tombes plunderen

In Rise of the Tomb Raider zoekt Lara in Siberië naar de Divine Soure. De vondst moet de eer van haar overleden vader herstellen. Uiteraard is niet alleen Lara op zoek naar het mythische object. Trinity zit haar namelijk constant op de hielen of is haar een stap voor. Gedurende Lara's zoektocht wordt zij bijgestaan door oude en nieuwe vrienden. Allemaal leuk en aardig, maar het verhaal is weinig origineel en erg voorspelbaar. Desondanks weet Rise of the Tomb Raider de aandacht te behouden. Het tempo is hoog, barst van de actie en trekt je keer op keer naar de volgende omgeving. In deze omgevingen wachten namelijk vele grotten, crypten en tombes om leeg te plunderen.

In Rise of the Tomb Raider is Lara daadwerkelijk een Tomb Raider. Je bent uren zoet met het leegplunderen van tombes in ruil voor een nieuwe vaardigheid of wapenonderdeel. In de tussentijd vindt je tal van relikwieën en teksten die XP waard zijn. Daarnaast onderhoudt Lara haar talenkennis waarmee zij nieuwe hints ontdekt. Als je eenmaal de tombe bereikt, is het tijd voor een puzzel. Deze puzzels vervelen nooit. Sommigen zijn moeilijk en anderen minder moeilijk. Opgeven is geen optie, de tombe moet helemaal leeggeroofd worden. Het af en toe opblazen van duizend jaar oude ruïnes hoort er blijkbaar bij.

Jacob Frye, ben jij dat?

Rise of the Tomb Raider is overduidelijk een titel van Ubisoft. In het spel vindt je tal van invloeden van Assassin's Creed en Far Cry. Ik heb personage Jacob dan ook omgedoopt naar Jacob Frye van Assassin's Creed: Syndicate. Vanuit bosjes of verhogingen rekent Lara af met haar vijanden, daarbij is Lara lekker lenig en klautert de jongedame gemakkelijk in bomen en gebouwen. Ook de gevechten in open speelvelden zijn herkenbaar. Prima, totdat het spel een stijl of tactiek afdwingt. Ik snap de gedachte, maar vind het vooral frustrerend. Laat mij spelen zoals ik zelf wil. Enfin, verder zijn de gevechten prima. Ik had meer moeite met het voorkomen van andere doodsoorzaken.

Wellicht is het mijn eigen onhandigheid, maar Lara doet niet altijd wat ik wil. Vaak mist ze een tak of sprong te laat. Of het is mijn vermoeidheid, ik speelde namelijk totdat mijn ogen dichtvielen. Lara is in ieder geval op tal van gruwelijke manieren overleden. Zo is ze verdronken, in stukken gescheurd door een beer, als een shish kebab aan palen geregen of simpelweg te pletter gevallen. De verbluffende graphics stoppen niet bij het uitzicht.

Terug naar een vorige tombe of crypt

De diverse tombes vereisen verschillende vaardigheden van Lara. Uiteraard bezit ze niet direct alle vaardigheden, maar naarmate de uren vorderen ontgrendel je nieuwe kunsten. Deze kun je upgraden middels de vaardigheidsboom, die uitgebreid is omgeschreven in onze review van de Xbox One-versie. Wanneer Lara deze vaardigheden onder de knie heeft, zijn diverse tombes opeens toegankelijk. Is dat het waard? Ja. Waarom? Je ontgrendelt weer nieuwe vaardigheden. De cirkel is weer compleet. Voor variatie kun je altijd Expedition Cards inzetten.

Houdt je ogen open wanneer je oude omgevingen bezoekt. Rise of the Tomb Raider barst namelijk van de verborgen zijmissies. Waarom stoppen bij het opblazen van oude ruïnes? Schiet gelijk standbeelden stuk in ruil voor XP. Er zat toch al een barst in. Als je het leuk vindt om alles in een spel af te werken, is Rise of the Tomb Raider een aanrader. Ik ben er normaal geen fan van, maar toch ben ik kriskras de game door geslingerd, geklommen en gerend.