Review: Risen 3: Titan Lords Xbox 360

Je kunt games van elkaar onderscheiden door er een cijfer van 'n tot tien aan te hangen. Dat geeft altijd een goede indicatie van wat je kunt verwachten, maar het verschil tussen bijvoorbeeld een krap zesje en een mooie zeven is vaak toe te schrijven aan de smaak van de recensent. Dat onderscheid kun je echter ook op een andere manier maken, namelijk door games te plaatsen in de groep "absolute blockbusters" of in de groep "aardig, maar niet meer dan een leuk tussendoortje voordat het grote najaarsgeweld begint". Je zult het al wel begrijpen: Risen 3 valt (helaas) in die laatste categorie.

Gestolen ziel

In Risen 3: Titan Lords speel je als een gevallen krijger, die tijdens 'n van zijn vorige quests bij het zoeken naar een waardevolle schat jammerlijk heeft gefaald. Het geluk was echter enigszins aan zijn zijde, aangezien hij door magiërs weer tot leven is gewekt. Niet alles is echter rozengeur en maneschijn, want tijdens je onderbroken tocht naar de hemel is je ziel gestolen. En ja, leven zonder ziel is nou niet bepaald handig. Aan jou dus de taak om je ziel zo snel mogelijk weer terug te krijgen, natuurlijk door het doen van allerlei quests en het doorlopen van het complete verhaal van Risen 3. Want quests, daar gaat het in een RPG als Risen 3 natuurlijk allemaal om. Lekker een beetje levelen, je karakter upgraden, van tijd tot tijd voorzien van nieuwe gear, monsters hakken, schone dames tegen het lijf lopen en bovenal genieten van een open wereld waarin je kunt gaan en staan waar je wilt.

Van dittem en dattem

Een beetje van dittem en een beetje van dattem, dus. Na het spelen van Risen 3 vraag ik mezelf echter af of dit nog wel genoeg is in de huidige gameswereld. Is een doorsnee RPG zoals Risen 3 eigenlijk nog wel de moeite waard. Want zodra je de vergelijking maakt met de sloot aan games die nog in het verschiet liggen (waaronder bijvoorbeeld The Witcher 3), valt Risen 3 toch wel een beetje door de mand. Dat komt dan voornamelijk door de middelmatigheid van de game. Risen 3 is niet heel slecht, maar als je die vergelijking met toppers maakt, zijn er toch wel enorm grote verschillen te ontdekken, bijvoorbeeld op het gebied van de graphics en de voice-acting.

Onscherpe graphics

Laat ik die verschillen wat kracht bijzetten door te beginnen over de graphics. De eerste keer dat ik Risen 3 begon te spelen, deden de beelden die ik te zien kreeg me niet denken aan de graphics die ik gewend ben van de Xbox 360. Games die eerder zijn uitgebracht hebben veelal een veel betere grafische kwaliteit dan Risen 3. Nu kun je deze game misschien niet vergelijken met het detail van bijvoorbeeld een Assassin's Creed, maar zelfs voor een cartoony sfeer als in Risen 3 zijn de plaatjes gewoon ondermaats. Het is allemaal net niet scherp genoeg, het loopt allemaal net niet vloeiend genoeg, en tijdens het spelen merk je daar gewoon teveel van om er niet steeds aan herinnerd te worden. Jammer, want de kleurrijke wereld en het leveldesign hadden meer kwaliteit verdiend.

Zware stemmen

Een ander groot verschil met de toppers is de voice-acting van Risen 3. Laat ik eerlijk zijn: sommige personages mogen er qua stemgeluid best wezen, maar de hoofdpersoon waarmee je uren door moet brengen is niet bepaald een genot om naar te luisteren. Je karakter heeft een abnormaal zware stem, zo eentje die je in trailers wel eens hoort zeggen wanneer een bepaalde film in de bioscoop gaat draaien. Nu heeft een sterk en fors gebouwde held natuurlijk altijd een relatief zware stem, maar het geluid van deze krijger is toch net een beetje te veel van het goede. Of, anders gezegd, het leidt af van waar het eigenlijk om gaat, namelijk het neerzetten van een mooi verhaal. Ook niet echt iets waar Risen 3 in uitblinkt, maar de extra afleiding door het stemgeluid draagt er natuurlijk niet aan bij.