Review: Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutants in Manhattan PlayStation 4

Een tripje naar Rome is deze lente wellicht niet nodig. Leonardo, Raphael, Michaelangelo en Donatello zijn namelijk prima thuis op de bank te bewonderen. De vier heroes in a halfshell schitteren sinds kort namelijk in hun nieuwe game; Teenage Mutant Ninja Turtles: Mutants in Manhattan. Ontwikkelaar PlatinumGames heeft met Transformers Devastation al aangetoond dat zij een degelijke brawler in elkaar kunnen schroeven. Of je echter niet naar Rome hoeft voor het betere kwartet laat ik nog even achterwege. Wel kan ik aanraden om alvast de diverse boekingspagina's in te laden.

Simpel qua opzet

In de preview heb ik al laten weten dat ik enorm uitkeek naar de aankomende Turtles-game. Een open wereld, goede brawlstukken en ruimte voor verkenning deden mij hunkeren naar de game. Helaas weet Mutants in Manhattan deze grote verwachting niet waar te maken. Het vrij korte verhaal is prima in zijn opzet, maar is mij net iets te warrig om echt te waarderen. Het komt er, zoals altijd, op neer dat snoodaards Shredder en Krang een plan hebben om de turtles en Manhattan van de kaart te vegen. Geen verrassing, maar wat had je anders verwacht?

TMNT: Mutants in Manahattan stelt alle vier de turtles beschikbaar en je kunt on the fly wisselen van personage. Het viertal is voorafgaande aan de missie uit te rusten met vier side arms en vier speciale technieken. Een leuke mechanic die daadwerkelijk het verschil tussen turtle soup en pizzatime kan betekenen. Verder is de opzet vrij simpel. Er zijn twee knoppen voor lichte en zware aanvallen, een block/counter/parry trigger en een springknop. De eerdergenoemde speciale technieken, genaamd: Ninjutsu, activeer je door middel van de linkertrigger en 'n van de standaardknoppen.

Klim, zweef, vecht, repeat

De game is opgebouwd uit negen levels met elk een eigen eindbaas. Deze levels variëren van de straten van Manhattan tot de riolen onder de eerder genoemde stad. Het komt dan ook voor dat redelijk wat assets opnieuw gebruikt worden. Niet heel storend, maar het oogt zeer magertjes wanneer er slechts negen levels tot je beschikking zijn. De levels in Manahattan spelen het lekkerst, omdat je hier meer ruimte voor verkenning hebt. Gedurende het verkennen kun je de gebouwen behendig opklauteren, grinden over diverse stroomkabels en zweven door de lucht. Ook belt April O'Neil regelmatig om te melden dat een bende van Foot-soldaten een stukje in de stad domineert. Het is aan jou om erheen te navigeren en ze tot pulp te meppen.

Voorgaande klinkt leuk en dat is het ook zeker de eerste paar keer. Het kan op den duur echter zeer repetitief aanvoelen. Dit is eveneens van toepassing op de soundtrack en oneliners (als April nog een keer zegt dat er geen einde aan dit riool komt, gooi ik haar in de voederbak van Armaggon). Bovendien vormen de eerder genoemde gevechten (zeker in het begin) absoluut geen uitdaging. De uitdaging is dan ook voornamelijk te vinden tijdens de negen boss battles. Aan het eind van ieder level sta je namelijk oog in oog met 'n van de iconische vijanden uit de langlopende franchise. Deze gevechten komen echter veelal op hetzelfde neer en resulteert geregeld in een potje button bashen.

Einzelgà¤nger of Party Animal?

Om maar meteen met de deur binnen te vallen, de singleplayer-modus is ontzettend saai. Deze game is absoluut niet gemaakt om in je eentje te spelen. Het is een makkelijke manier om snel te levelen, ja dat kan in deze game, maar daar blijft het ook bij. Het levelen zorgt ervoor dat je de Ninjutsu-technieken kunt upgraden en de turtles kunt uitrusten met diverse Charms voor een statboost. De echte fun is eerder te halen uit de multiplayer-modus, maar verwacht niet dat je deze modus met vrienden op de bank kunt spelen.

De multiplayer-modus is enkel online beschikbaar. Een groot minpunt, maar wel een minpunt die te beargumenteren valt. Aangezien je een sandbox tot je beschikking krijgt, kunnen de turtles alle kanten uitgaan. Dit kan opgelost worden door middel van splitscreen, maar daar is helaas niet voor gekozen. Online komt er iets meer variatie aan bod. Je medespelers reageren net wat efficiënter en met vrienden is het al helemaal lachen, gieren en vooral brullen. De missies veranderen echter niet wat betreft opzet. Wel zijn er een aantal leuke toevoegingen op het gebied van eindbazen. Zo vecht je bijvoorbeeld in de singleplayer enkel tegen Bebop, maar wordt deze online bijgestaan door Rocksteady. Helaas zie je niet meer van dit soort leuke toevoegingen.