Review: The Elder Scrolls Online: Morrowind Xbox One

Morrowind" Het klinkt mystiek, maar ook erg bekend wanneer je graag The Elder Scrolls-games speelt. Het is de naam van de derde singleplayer campaign, omdat deze zich afspeelt in het gebied van Tamriel dat ook Morrowind heet. Het is dan gelijk ook duidelijk dat je hier met deze nieuwe chapter van The Elder Scrolls Online in kunt rondbanjeren, want wederom heet het nu 'Morrowind'. Of we hier zin in hebben? Dacht het wel!

Slim gekozen

Het gebied van Tamriel wat ik en velen met mij tot nu toe het meest interessant vinden, is Morrowind. Een natuurgebied met paddenstoelen zo groot als bomen, en waar allerlei vreemde beesten de boel onveilig maken. Je hebt er insecten zo groot als flatgebouwen die men voor vervoer gebruikt, en her en der zijn er geheime Dwemer-(dwergen) ruïnes vol met steam-powered robots. Verder zijn de Dark Elves met name de baas, en die houden er nogal een strikte (en racistische) samenleving op na. Het zorgt voor veel bedriegerij en levende goden met grote ego's. Dit alles maakt Morrowind de perfecte wereld voor een spannend fantasy-avontuur. Dit heeft Elder Scrolls III al eens eerder bewezen, maar of het ook met de online-variant zo tof is, moeten we eerst nog eens zien.

MM-OMG

The Elder Scrolls Online is een MMORPG, en hoezeer ik ook van RPG's houd, ben ik geen grote fan van MMO-games. Ik heb er de tijd niet voor en ik vind het bovendien altijd maar een chaotische bedoening. Toch ben ik begonnen en nog altijd bezig met The Elder Scrolls Online (ESO), want ik had er positieve dingen over gehoord. Ruud was in zijn pc review behoorlijk positief, alsook Bob met de PS4 review. Ik ben het ook wel eens met hun reviews. Heb je nog nooit ESO gespeeld, dan is het wel de moeite waard om even hun reviews te lezen. De game werkt overigens inmiddels erg stabiel, want ik heb met ruim tien avonden spelen nooit een probleem gehad van lag, serverproblemen of wat dan ook. Wanneer je ESO Morrowind begint, kun je gelijk de game starten met een vers character die aankomt in Morrowind als schipbreukeling. Hierdoor beleef je ook als ervaren ESO-speler de game vanaf een vers startpunt.

Proef de sfeer van online gekkigheid

Ik vind het altijd prachtig om alleen al rond te lopen in de wereld van Elder Scrolls, met de heerlijke muziek en sfeer die elke minuut tot je komt. Alles lekker rustig op je eigen doen, en zelf kiezen welke verhaallijnen en quests je al dan niet doorspeelt. Dat deze beleving iets anders is nu je midden in een MMO zit, is uiteraard begrijpelijk. Het heeft zijn voordelen in de steden en dorpjes, want deze voelen daardoor echt bewoond aan en je kunt je al vermaken met 'characters kijken'. De sfeer is echter soms wel wat minder wanneer je serieuze quests doet. Terwijl je dan te midden van een spannend stuk zit, dendert ondertussen nog zo'n twintigtal spelers af en aan door je scherm, met de debielste moves en gedragsvormen. Het lijkt ook, althans zo vind ik, dat vrijwel iedereen rennend, pratend en schreeuwend door al dit soort games heen speelt. Dat is zonde, want de charme zit hem juist in het ervaren van de goed weggezette sfeer. Gelukkig kun je 95% van de game in je eentje spelen, en daarbij dus ook je eigen tempo bepalen (en dus al die randdebielen negeren). Het Elder Scrolls-gevoel is dus wel wat minder, maar het echte Elder Scrolls-gevoel is er nog altijd zonder meer. De momenten dat ik wel ging samenwerken, was het ook altijd erg tof.

More-o-wind

Morrowind voegt een hoop toe. Je hebt de hele map van Morrowind te verkennen, en dat is geen kleintje. Alleen al de main campaign in Morrowind houdt je minimaal dertig uur zoet, en er zijn nog zat kleinere verhalen/quests/campaigns te beleven welke voor zeker nog tientallen uren aan speelplezier bezorgen. De verhaallijnen vallen mij tot dusver allesbehalve tegen, want in de grotere verhalen werd ik, net zoals in de singleplayer Elder Scrolls-games, weer helemaal meegesleept. Dat ESO nu een stuk stabieler speelt, helpt hier ook wel bij, want er is maar weinig wat de sfeer dermate verpest als een game waar je steeds wordt uitgegooid. De hoofdverhaallijn gaat in ieder geval grotendeels over Lord Vivec, de levende godheid die in de penarie zit vanwege mysterieuze krachten des kwaads. Je hebt ook een nieuwe character class, genaamd Warden, waarmee je een heuse beer als vechtbeest met je mee krijgt.