Review: Touch my Katamari PlayStation Vita

De waarschuwing die je bij zowat elke game krijgt: epilepsie. Ik nam het tot deze keer nooit serieus. Hoe kan een kleurencombinatie nou zo onheilspellend zijn? Dat doet toch geen vlieg kwaat? Laat staan een heel mens. Nou, verkeerd dus. Bij Touch My Katamari is het anders. Alleen al het introfilmpje geeft je een flashback naar het jaar nul. Alle kleuren die zich combineerde waren zowat dodelijk, en zo blij, dat het maar uit 'n land kon komen: Japan.

That's how I'm rollin'!

Deze game is een van de vele launchtitels die Sony in de strijd zet om de gamers aan het apparaat te binden. Misschien wist je het al, maar deze game staat onderaan de ladder"in Europa althans. Verschillende gamers zullen voor Uncharted of Modnation gaan, maar absoluut niet voor Touch My Katamari. Om de toon even aan te geven: je moet je fanclub verscheidene sterren geven en die creëer je met een onderwerp. Als een fan zegt dat de club niet leuk genoeg is, geeft de koning van de fanclub je een opdracht om zoveel mogelijk leuke dingen op te rapen. Wanneer je van al die leuke dingen letterlijk 'n groot ophoopsel vormt, eet de koning van de fanclub de bol met afval op en vormt hij er een ster van. De fan is blij en de club groeit. Oh ja; de koning heeft een ballenknijper en een knalgouden pak aan. Dat je het even weet.

Rollin' on the River! Duh duh duh duh!

Voordat je terug gaat naar de tijd dat muziek nog iets voorstelde, het volgende: de game moet je niet serieus nemen. Japanners trekken hier massaal hun kleren voor uit om die game te kunnen spelen, maar wij westerse inboorlingen kennen de game niet eens. Dit is blijkbaar een van de vele games in de serie en nu pas komen wij aan beurt. Dat zegt meer over de game, dan over wij Nederlanders.
Oftewel: wij kunnen er met ons kaasverstand niet bij dat dit soort games gemaakt worden. Ik ga dit idee dus absoluut niet afkraken of de grond inboren omdat ik denk dat het slecht is. Het is alles behalve slecht namelijk, alleen wij kunnen het niet waarderen omdat wij vinden dat het totaal nergens op slaat. Een fanclub met een homofiele leider die mensen helpt die op zijn hoofd staan? Wanneer je iets lukt, krijg je snoepjes? Nee, bedankt, die sla ik even over, maar slecht noemen doe ik het niet.

I used to roll the dice!

Terwijl de woordgrappen met rollen steeds slechter worden, moet ik nog een alinea vullen met gelul over deze game. Wacht, de gameplay. Je kan je bal zo vormen dat het makkelijk of moeilijker wordt om er voorwerpen aan vast te krijgen. Wacht, misschien snappen jullie de game nog niet"

Het is de bedoeling dat je met een voorbestemde bal dingen er aan vast ramt. Je begint bij kleine dingen zoals pincetjes of kurkentrekkers, maar al snel ga je hele teddyberen vastgrijpen en krijg je grootheidswaanzin. Zo probeerde ikzelf een hele deur aan mijn bal vast te krijgen. Ondertussen klinkt die zin heel verkeerd, maar misschien moet je eens beelden opzoeken van gameplay. Het is heel lastig om uit te leggen, want het idee is krankzinnig. Zonder in herhaling te vallen probeer ik het duidelijk te krijgen, maar dat is gewoon vrij lastig. Kort gezegd moet je van klein naar groot voorwerpen aan je vastbinden en ondertussen zo groot worden als je werd opgegeven aan het begin van je "missie".