Review: Viva Piñata: Party Animals Xbox 360

Toen ik te horen kreeg dat de nieuwe Viva Pià±ata-game bij mij op de deurmat zou vallen, kreeg ik allereerst een blij gevoel door mijn lichaam. Niet alleen omdat ik me de übervrolijke pià±ata's nog herinnerde, maar ook omdat de game goed werd beoordeeld en ik wel zin had in een leuke game. Toen de game dan daadwerkelijk op de deurmat viel, maakte het vrolijke gevoel plaats voor enige scepsis. De controls stonden namelijk aangegeven en ik zag dat de triggers stonden voor versnellen en afremmen. Wanneer ik vervolgens de game opstartte, een t' vrolijk en swingend nummer om mijn oren kreeg waar ik wel blij van moest worden, en vervolgens zag dat je moest racen, was het allemaal niet wat ik ervan gedacht had.

Snoepiositeit

Viva Pià±ata: Party Animals is een game, die, hoewel hij niet van de makers komt van de eerste game, er nog even vrolijk uitziet. Felle kleuren spatten van het scherm, bijgestaan door een grote hoeveelheid snoepjes en natuurlijk de altijd lachende pinata's. Deze keer is de bedoeling echter niet het creëren van een prachtige tuin. De commentator in het introfilmpje van de game geeft het al een beetje aan: "Welkom bij Viva Pià±ata: Party Animals. Op dit pià±ata-eiland strijden pià±ata's in de grote Party Animals Championship Challenge om plezier!" Vrolijk, maar nog niet erg duidelijk. Elke championship bestaat uit 'n of meer races, gevolgd door een aantal minigames. Je kunt kiezen tussen lange speelsessies, korte speelsessies en een stap daartussen. In de races moet je natuurlijk de eerste plaats proberen te bemachtigen. Je plaatsing in de race is van invloed op het aantal punten dat je daarna krijgt voor je plaats in de minigames. 'Punten' is niet helemaal het juiste woord. Je strijdt namelijk niet om punten, maar om de grootste 'snoepiositeit'. De pià±ata met de grootste snoepiositeit aan het eind van het kampioenschap wint en krijgt alle eer die hij maar kan wensen van al zijn medepià±ata's.

Kindvriendelijker

De eerste Viva Pià±ata was op het eerste gezicht een echte kindergame, maar wanneer er dieper in het spel gedoken werd, kwam men erachter dat de game toch iets meer was dan vrolijkheid alleen. Hoewel alles er fleuriger uit zag, bleek er toch nog een ingewikkeld concept aanwezig te zijn. Dit maakte het er voor de kids niet makkelijker op. Party Animals is daarentegen veel meer kindgericht; het is zo simpel mogelijk gehouden. In het menu is er maar weinig keus, bij de lengte van kampioenschappen zijn drie keuzemogelijkheden en er hoeft verder weinig ingesteld te worden voordat de eerste race van start kan gaan. Een minpuntje aan deze simpelheid is, dat je niet kunt kiezen welke van de 42 minigames er in de wedstrijd gaan voorkomen. Hierdoor kan het zijn dat je een aantal keren dezelfde soort spelletjes moet spelen. Het aantal minigames lijkt namelijk ruimschoots genoeg, maar blijkt in praktijk een handjevol verschillende spelletjes te zijn met variaties daarop. Zo heb je een minigame waarbij je zoveel mogelijk verfspatten van jouw kleur op de grond moet maken. Vervolgens kom je dezelfde minigame tegen, maar nu moet je zorgen dat jouw kleur zo min mogelijk op de grond is gespat, door er met de kleuren van de andere pià±ata's overheen te verven. De minigames zijn niet vreselijk lastig. Per game komen er hooguit drie of vier knoppen bij kijken en echte skills heb je niet nodig.

Pià±ata Kart

Maar voor je aan de minigames kunt beginnen, moet je zoals gezegd eerst racen. Dit doet op het eerste gezicht erg aan Mario Kart denken. Je racet niet in Pià±ata-karts, maar gewoon met alle vier je poten op de grond. Echter, er zijn power ups te pakken in de game, zoals raketten om op te vliegen en honing om je tegenstander mee te vertragen. Ook zijn er kleine afsnijdweggetjes en stukken op de weg waardoor je tijdelijk sneller gaat. Ondanks de ontbrekende originaliteit zijn de races een welkome afwisseling tussen de redelijk simpele minigames. Ze spelen op een redelijk tempo en bieden vooral voor de kleintjes voldoende uitdaging.

Franse papegaai en meneer Pino

Een tweede punt waaraan je kunt zien dat deze game kindvriendelijker is, is het feit dat de game volledig in het Nederlands te spelen is. Een kleurrijke Franse papegaai en een soort mislukte mannelijke versie van Pino spelen jouw commentatoren. De papegaai vertelt elke keer maar weer hoe het parcours eruitziet en hoeveel zin de deelnemers er weer in hebben en meneer Pino geeft opnieuw en opnieuw 'grappige' reacties.

'Echte' tv-sterren

En terwijl we al wel gesproken hebben over de commentatoren, zijn de hoofdrolspelers nog niet aan bod gekomen: de pià±ata's. Wat me opviel, was het karige aanbod van het aantal te kiezen pià±ata's, maar acht namelijk. Deze game is gebaseerd op de Viva Pià±ata tekenfilmserie en voor zover ik weet zitten er in die serie toch echt meer dan acht pià±ata's. Daarbij komt nog eens dat er eigenlijk maar vier tekenfilmhelden in de game zitten, want vier pià±ata's zijn verzonnen vrouwelijke versies van de mannelijk tv-helden. Ondanks dat zijn er toch vier herkenbare personages voor de fans, waarmee onder andere door steden, over het strand en door het bos geracet kan worden.

Multiplayer

Uitdaging is ver te zoeken in de game en na een eerste championship vliegen de Achievements je om de oren. Om toch wat meer tegenstand te krijgen kun je daarom tegen anderen spelen. De multiplayer is zowel lokaal als via Xbox Live te spelen. In dit geval doe je precies hetzelfde, alleen speel je nu tegen iemand van vlees en bloed, verscholen achter een pià±ata van papier en snoep. Veel variatie is er dan ook niet te vinden in de multiplayer modus, maar het kost wel wat meer moeite om op deze manier de grootste snoepiositeit te verzamelen.