Elk jaar, zo tegen het einde van de feestdagen, zijn de obligate lijstjes overal aanwezig. Ook wij ontkomen hier niet aan, omdat het een goed moment is van het terugblikken op een jaar vol goede en minder goede momenten. Niet iedere gamer kan zich herkennen in de lijstjes die zijn samengesteld. Ook ik niet. Vooral lijsten aangaande de PlayStation 4 zijn niet aan mij besteed, simpelweg omdat ik deze console niet in mijn bezit heb. Dat wil niet zeggen dat ik soms wel eens games voorbij zie komen waarvan ik denk ‘potdorie, die mis ik toch wel op de Xbox One’. Dit zijn de exclusieve titels voor Sony’s verkooptopper die nooit het daglicht gaan zien op de Microsoft-console. Daarom mijn drie van die PlayStation 4-games van dit jaar die ik niet heb kunnen spelen.
God of War
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik heb nog nooit een God of War-game gespeeld. Hoofdzakelijk omdat dit soort games mij niet geheel kunnen boeien. Het zijn vet goede games, maar zelf leg ik mijn geld daar niet voor neer. Maar het nieuwe deel waarin Kratos met zijn zoon de hoofdrol pakt, spreekt mij meer aan. Misschien is het aan de ene kant dat er meer ruimte lijkt voor een verhaal die diepgang kent door de vader-zoon relatie. Misschien komt het omdat Kratos als hoofdpersoon in dit deel mij meer aanspreekt als oude, ervaren rot die getekend is door zijn levensverhaal tussen alle goden. Misschien komt het ook wel omdat grafisch gezien deze game alles uit de kast trekt om een visueel onmiskenbaar spektakel op je scherm te toveren, waardoor je zelfs als niet gamer blijft kijken. Voor mij is uiteindelijk de verandering van het thema (meer de Noorse setting) en het nieuwe vechtsysteem waardoor ik deze game daadwerkelijk zou willen spelen, maar helaas gaat dat nooit gebeuren op mijn huidige consoles.
Detroit: Become Human
Blade Runner, Matrix, IRobot, noem ze maar op. Science Fiction-films met een dystopische setting spreken mij zeker aan. Originaliteit is ver te zoeken als je de thema’s uit deze films bij elkaar grijpt, maar Detroit: Become Human zou ik zeker graag willen spelen. De gehele setting alsmede hoe je het spel dient te spelen, vind ik fantastisch. Deze game zou ik meerdere malen uit willen spelen alleen al om te weten te komen welke keuzes je allemaal hebt. Natuurlijk, het is geen real-time actie. Maar juist het trage en verhalende aspect van deze game is een welkom verandering van de andere twee games in deze drie van die. Als je naar de game kijkt, zou het niet misstaan als een 3D-animatie film. De gehele stijl en wat rustige voorkomen van deze game zorgt ervoor dat Quantic Dream de PlayStation 4 tot het uiterste kan uitwringen. De acteurs zijn fantastisch vormgegeven dankzij de scantechniek om hen tot leven te brengen in de game. Dit draagt zeker bij aan het overbrengen van het verhaal. Plus, daarbij is het verhaal niet eens zo vergezocht om je voor te stellen. Kortom, helaas is er geen game als deze voor de Xbox One.
Marvel’s Spider-Man
Oké, dus we mixen Grand Theft Auto met Marvel en een klein toefje Pokémon Snap! bij elkaar en wat krijg je dan? Onze vriendelijke buurt spinnenman in zijn eigen game, Marvel's Spider-Man. Deze game is gewoon tof. Het feit dat je als superheld al slingerend door New York mag dwalen en iconische vijanden van onze webslinger mag verslaan is al genoeg reden op zich. Daarbij is er voldoende ruimte voor achtergrondverhaal. Kijk, dat wil ik zien! Insomniac Games is al jaren een trouwe partner van Sony en het lijkt erop alsof zij eerste hand vanuit Sony meekrijgen hoe de hardware van hun console in elkaar steekt. De Insomniac Games-games zijn namelijk technisch altijd top. Als je één game zou moeten uitkiezen die voor 2018 toonaangevend is voor deze console, dan is het deze game wel. Het is een tijdloze titel bovendien. Iedereen kent Spider-Man wel en het ouderwetse goed versus kwaad is meer dan genoeg basis voor een superhelden game. Tel daarbij de vele challenges en unlockables op en concludeer dat deze game ontzettend veel heeft te bieden voor die zes tientjes. En van deze drie, is dit misschien wel de game waarvoor ik een PlayStation 4 zou willen aanschaffen.
Met deze drie van die kijk ik terug op een jaar van games waarin ik ontzettend veel verwend ben met goede titels voor zowel de Xbox One als de Nintendo Switch. De pc heb ik overigens niet eens bewust uit deze lijst gelaten. Het ging mij meer om de concurrerende consoles an sich. Uiteraard kan je stellen dat ik gewoon deze console moet aanschaffen, maar iets met prioriteiten stellen enzo. Enfin, deze drie games zijn onmiskenbare toppers. Of ze de tand des tijds goed doorstaan moet nog maar blijken, maar ik denk van wel.
