Retrospectief: Command and Conquer: Remastered Collection - 90's to the max

Strategiegames, je haat ze of je houdt van ze. Grappig genoeg zit ik in een behoorlijke tweestrijd, want aan de ene kant speel ik ze echt niet veel, maar als we het hebben over Command & Conquer, dan lichten mijn ogen meestal toch een beetje op. Er is zoveel om van te genieten in deze serie zoals de absurde cutscenes tot de brute units. De mammoettankers van GDI versus de cybercommando's van NOD. Echt heerlijk. In mijn jeugd heb ik mij dan ook zeer vermaakt met de strategiegrootmacht. Toen aan mij de vraag kwam of ik Command & Conquer: Remastered Collection wilde behandelen, zei ik natuurlijk! Ik was zeker wel benieuwd naar hoe het allemaal begon. De remaster is het zeker waard voor de fans, of misschien puur voor de nostalgiesnuif. Maar net als elke game die een remaster krijgt zonder ingrijpende gameplay veranderingen, moet je je wel bewust zijn van een aantal zaken.

Ready to tear it up!

Alright, laten we beginnen met wat uitstekend gedaan is. Kijk, niet veel games zijn in mijn ogen een remaster waard, maar Command & Conquer bezit net de juiste factoren om uit mij een positief advies te wringen. De game komt uit de jaren '90 en daardoor is de visuele oppoetsing zeer voelbaar. Ze behouden echter dezelfde stijl, maar dan gloednieuw. Je kunt het vergelijken met de Age of Empires remasters. Het is een hele simpele artstyle, maar het ziet er wel echt heel netjes uit. Elke unit, gebouw en ander detail is op de schop gegaan en ziet er fraai uit. Je krijgt ook de optie om tussen de nieuwe en de oude graphics te wisselen, wat een mooi perspectief biedt. Wat ook echt een dikke pluspunt verdient, is de remasterde soundtrack van Frank Klepacki. De beste man is zelf teruggekeerd om de soundtrack opnieuw op te nemen en om allerlei bonustracks toe te voegen. Het klinkt absoluut heerlijk en is zeker waardig om aan je Spotify-playlist toe te voegen.

Command & Conquer: Remastered Collection zit nou eenmaal bomvol met content. Tiberium Dawn, Red Alert en alle uitbreidingen die erbij komen kijken, zijn aanwezig. Maar daar stopt het niet. Allerlei geheime geschrapte content of missies die exclusief waren voor de consoles van die tijd, ze zitten allemaal in de bundel. Gooi er ook nog even een levelbuilder er tegenaan, gewoon omdat het kan. Het is erg fijn om te zien dat de spelers gerespecteerd worden en genoeg content krijgen voor het prijskaartje. Hoe vaak komt het wel niet voor dat een remaster uitkomt voor een game en dat het alleen maar een opgepoetste versie is van hetgeen wat je al kent? Niet bij Command & Conquer: Remastered Collection. Naast de content zelf worden er ook wat nieuwe features toegevoegd waardoor de game wat moderner aanvoelt. Zo is er een vernieuwd matchmaking systeem voor multiplayer, maar zijn ook de ingame menu's gewoon een stuk fijner. Niet alle invloed uit de jaren '90 verdwijnt echter en dat kun je goed, maar ook slecht opvangen.

De jaren '90 waren hilarisch

Command and Conquer staat natuurlijk bekend om haar cinematisch verhaal. Echte mensen die opgenomen zijn om jou eens te vertellen wat je moet doen, wat er aan de hand is, enzovoorts. Het verhaal is typisch jaren '90. Het zuigt. Nee, okay het is gewoon heel erg over de top en fout. Dit komt door de manier hoe de dialoog verwerkt wordt, maar ook de acteurs en actrices hebben hier een aandeel in. De meeste doen nou eenmaal niet geweldig werk op het gebied van de kunst die ze acteren noemen. Ik schoot meerdere keren in de lach wanneer ik ze melodramatisch zag doen met de emotie van een baksteen. Hoe fout dit ook is, het hoort bij de serie en ik kan er niet kwaad op blijven. Integendeel, ik vond ze op een foute manier erg vermakelijk. Maar dat geldt niet voor alles wat teruggekeerd is uit die duistere jaren '90.

De 3D animaties zijn ook opgepoetst in resolutie, maar dat wil niet zeggen dat het nu wel om aan te gluren is. Daar had wellicht wat meer ingezeten. Ik snap natuurlijk dat voor die tijd het allemaal baanbrekend was, maar in het huidige jaar, kan het eigenlijk niet door de beugel. Het voelt als een soort koortsdroom elke keer als je zo'n cutscene voorbij ziet vliegen. Alsof een student met klei bezig geweest is voor een kunstproject en er net een vijfje uithaalt. Maar goed, dat is maar een klein smetje toch? Iets wat ook wel verouderd aanvoelt, is de A.I. van je eenheden. Meerdere keren werd ik aangevallen, maar mijn soldaatjes deden alsof ze blind waren. Letterlijk een aantal meters van ze vandaan waren er terroristen mijn basis aan het kapot knallen, maar mijn mannen zagen daar kennelijk geen erg in. Zo heb je soms het idee dat je alles moet doen en dat je meer aan het babysitten bent, dan dat je daadwerkelijk een eliteleger onder controle hebt. Het is absoluut geen dealbreaker, maar wel flink vervelend op zijn tijd.

Glory for the Brotherhood

Command & Conquer: Remastered Collection is eigenlijk een perfect voorbeeld hoe alle remasters in elkaar moeten zitten. Een enorme lading aan fanservice, content en allerlei extra features. Dankzij de leeftijd is het verschil van graphics en audio enorm goed te merken. Hoewel de game uit de jaren '90 komt, had het misschien net wat meer mogen achterlaten in die godverlaten tijdsperiode. Met name de AI en 3D animaties hoef ik verlopig even niet op mijn netvlies te hebben. Maar eerlijk is eerlijk, er doen weinig remasters het beter dan Command & Conquer: Remastered Collection en het is dus zeker je tijd en moeite waard. Al helemaal als je het origineel gespeeld hebt. Welcome back Commander, sommige dingen veranderen nooit. Laten we hopen dat dit de eerste stap is naar de resurrectie van de strategische grootmacht die Command and Conquer heet.