Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii review - Onvergetelijke spin-off

Ahoy! Welkom bij de recensie van Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii! Een bizarre spin-off afkomstig uit de stallen van Ryu Ga Gotoku, je weet wel die studio van Like a Dragon: Infinite Wealth en alle andere Yakuza / Like a Dragon-avonturen. Dit keer met Goro Majima in de hoofdrol. Een game met Majima kan slechts één ding betekenen, it’s about to get crazy. Licht de zeilen en hef het anker, dit is de Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii review!

Ooglap? Check!

Like a Dragon heeft flink wat fans in het westen weten te winnen afgelopen jaren. Alhoewel de langlopende franchise altijd fantastisch is geweest, wist Yakuza 6: The Song of Life een hele nieuwe markt buiten Azië aan te boren. De meeste van ons zijn inmiddels wel bekend met uitstekende games zoals Like a Dragon: Infinite Wealth, Yakuza 0 en Lost Judgement, maar voor iedere mainline entry is er altijd wel een absurde spin-off te verzinnen. Wat dacht je bijvoorbeeld van ons uitstapje naar het Feudale Japan in de recentelijke remaster van Like a Dragon: Ishin! of zombies knallen in Yakuza: Dead Souls? Afijn, dit keer geen zombies en samoerai, maar dekzwabbers en piraten! Goro Majima maakt een uitstapje naar Hawaii en eindigt als kapitein op een piratenschip. Hoe de Mad Dog of Shimano daar is gekomen, is een groot vraagteken. Het avontuur start namelijk met een gevalletje geheugenverlies. Het enige dat Majima weet, is dat hij waarschijnlijk geen beste man was dankzij zijn kenmerkende tatoeages, ooglap en mes.

Goed, eenmaal aangespoeld stuiten we op een tienjarig jongetje met de naam Noah. Deze jongeman raakt al snel in de problemen met wat tuig dat aangekleed is als een heuse piraat. Reden genoeg voor Majima om het tuig aan te pakken en hun schip af te nemen. Wat volgt is een tsunami aan ludieke momenten, minigames en combat. Majima omarmt het piraat zijn namelijk volledig. Denk dus aan een volledige uitrusting en nieuwe vechtstijl. Belangrijk om te weten is dat dit geen turn based RPG is zoals Like a Dragon: Infinite Wealth. Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii is namelijk een ouderwetse beat-‘m-up waarin je vrij kunt bewegen. Dat doen we dit keer met twee vechtstijlen, bestaande uit “Mad Dog” en “Sea Dog”. Mad Dog is uitermate geschikt voor één-op-één combat en is een stijl die we reeds kennen Majima. Sea Dog plaatst twee sabels in Majima’s handen en is juist geschikt voor wat crowd control. Een combinatie tussen de twee is essentieel, want het tempo ligt hoog en groepen vijanden stromen binnen van alle kanten.

Shiver me Timbers!

Een piraat is natuurlijk niets zonder schuit. Wat dat betreft lijkt RGG goed te hebben gekeken naar die piratengame van Ubisoft; Assassin’s Creed: Black Flag. Het schip, bestempeld als de Goromaru speelt namelijk een grote rol tijdens ons ongeveer zestien tot twintig uur durende avontuur. Met de Goromaru reis je van locatie naar locatie op zoek naar nieuwe schatten, geheimen en missies. Tijdens het varen stuiten we op andere schepen, die we vervolgens weer naar Davy Jones’ locker kunnen sturen. Dat doen we op een vrij eenvoudige doch vermakelijke wijze. Jouw samengestelde crew neemt plaats achter de kanonnen en machinegeweren. Keer het schip in een bepaalde richting en open het vuur. Meer is het niet! Tenminste, achter het roer dan, want gaat er iemand down, of wil je wat extra schade aanrichten, dan betreed je het dek. Vanaf hier is het mogelijk om met een RPG Launcher ernstige schade aan te richten of om het vijandelijke schip te enteren!

Waar het echter allemaal om draait is natuurlijk het naleven van de piraat in je. En dat kunnen we! Majima is namelijk continu op zoek naar nieuwe mogelijkheden om zijn schip en crew te upgraden. We moeten dus goud binnen zien te harken. En dat doen we door op zoek te gaan naar schatkisten. De wereld is namelijk bezaaid met kleine eilandjes die een soort gauntlet bieden. Weet je alle vijanden te verslaan, dan open je de schatkist. Diens inhoud kan dienen als buff, denk hierbij bijvoorbeeld aan ringen voor om Majima’s vingers. Soms zijn het echter relikwieën voor in de kast, deze brengen vervolgens goud en reputatie in het laatje. Meer reputatie geeft weer meer aanzien ten overstaan van anderen. Die reputatie zet je vervolgens weer in om andere doelen te bereiken, zoals het upgraden van de crew en het ronselen van nieuwe dekzwabbers. In totaal zijn er meer dan honderd te vinden, dus bereid je voor om ze allemaal te vangen!

Op zoek naar (M)adlantis

Dat Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii een echte spin-off is, is inmiddels wel duidelijk. Deze spin-off vereist echter geen voorkennis van de franchise, zoals een Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name dat bijvoorbeeld wel had. Hierdoor is de game een stuk eenvoudiger om in te duiken, maar verwacht dus geen daadwerkelijke main entry. Alhoewel die mainline games de nodige ludieke momenten bevatten, heb ik bijvoorbeeld nog nooit dark entities zoals haaien kunnen summonen en heb ik tot dusver geen vervloekte instrumenten kunnen bespelen. Toch helpt het wel om in ieder geval bijvoorbeeld een Yakuza: Zero of Like a Dragon: Infinite Wealth te hebben gespeeld. Ook dit deel zit namelijk vol met de nodige cameo’s, karaoke parties en bonding momenten. Daarnaast verwijst Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii met grote regelmaat naar Infinite Wealth, gezien dit eigenlijk een soort sequel is. Back stories over bijvoorbeeld de Palekana en Bryce duiken dus regelmatig de kop op. Uiteraard zijn er wel de nodige nieuwe locaties, naast de bekende omgeving van Honolulu bezoeken we bijvoorbeeld ook een Madlantis voor wat vertier in het Colosseum en hoppen we van eiland naar eiland. Deze eilandjes zijn overigens wel vrij generiek en enkel bedoeld voor het schatzoeken, maar dat mag op zich de pret niet drukken.

Zijn er dan echt geen minpunten? Op zich geen significante eerlijk gezegd. Als we dan toch even gaan muggenziften, dan moeten we toegeven dat de game voor een RGG-game wat aan de korte kant is. De single player neemt zo’n zeventien uur in beslag, maar dat is nog altijd langer dan bijvoorbeeld een Man Who Erased His Name. En een korter avontuur is op zich geen straf na de 120 uur die ik in Infinite Wealth heb gestoken. Ook is het jammer dat Majima over slechts twee vechtstijlen beschikt, maar ook daar kunnen we weer als keerzijde melden dat ze in ieder geval goed zijn uitgewerkt. Zo zijn er side arms die de gameplay doen veranderen en kan je reputatie plus goud investeren voor nieuwe skills. Wat ik overigens wel als lichtelijk irritant heb ervaren, is de kijkhoek tijdens het varen. De Goromaru neemt een groot deel van het scherm in beslag door de hoge mast. Hierdoor zie je nooit echt goed wat zich direct voor je bevindt, al helemaal niet vanuit het andere “aan boord” cameraperspectief. De game loopt echter soepel en ziet er op momenten bijzonder flashy uit. Dat gezegd hebbende, ik ben klaar voor een ‘echt’ next-gen avontuur. De game verschijnt namelijk wederom op alle platformen en dat resulteert in de nodige grafische concessies.