Review: Blood Drive Xbox 360

Veel gamers zullen zich de ophef rond Carmageddon jaren geleden nog wel herinneren. In deze racegame was het, naast het racen om de eerste plaats, de bedoeling zoveel mogelijk voetgangers dood te rijden. Tegenwoordig kijkt eigenlijk niemand daar meer vreemd van op. Of zou dat komen doordat je in Blood Drive geen mensen maar zombies de gril van je auto laat kussen? Het concept van Blood Drive is even simpel als vermakelijk, maar levert dat ook een goede game op?

Joost vindt hem tof!

Zoals je kunt zien heb ik Blood Drive vijf sterren gegeven. Niet omdat de game nou zo meesterlijk goed is, maar simpelweg omdat Joost helemaal wild wordt van zombies en we op de redactie een groot probleem zouden hebben wanneer ik Blood Drive met minder zou beoordelen. Lezers die enkel de score bekijken en op basis daarvan een game aanschaffen hebben dus pech gehad. Dan hadden ze maar de hele review moeten lezen. Jou als trouwe lezer kan ik dus nog waarschuwen voor de minpunten waaronder deze game te lijden heeft. Hoewel ik moet zeggen dat Blood Drive eigenlijk best wel een hele toffe game is, helemaal voor de budgetprijs waarvoor hij te koop is.

Standaard shizzle

Ik zal nog even in het kort het concept uitleggen, voor zover dat nodig is. In Blood Drive race je rond in arena's in een omgeving die losjes gebaseerd is op gokparadijs Las Vegas. De omgevingen worden druk bevolkt door zombies en het is aan jou om er daarvan zoveel mogelijk tot zombiepat' te rijden. Hiervoor neem je plaats in bepantserde, virtuele auto's, die variëren qua kracht, snelheid, boost en wendbaarheid. Je kent het wel. De auto's zijn bovendien voorzien van een wapen, zoals een kanon of messenschieter of iets dergelijks. In de arena's heb je de mogelijkheid om nieuwe wapens te scoren, turbo's te pakken en reparatie-icoontjes op te pikken. Dat laatste zul je nodig hebben, want in de arena's gaat het er heftig aan toe. Tijdens de wedstrijden neem je het namelijk op tegen vijf computergestuurde of drie online-tegenstanders, die jou het vuur aan de schenen leggen.

Online doder dan ondood

Wat betreft de tegenstand online is er echter een probleem. Er was namelijk geen hond online te vinden die Blood Drive speelde, terwijl de game toch al twee weken verkrijgbaar is. En zonder multiplayer is de replaywaarde van Blood Drive niet al te groot. Natuurlijk zul je wel enig plezier beleven aan checkpointraces en deathmatches, maar tegen computergestuurde tegenstanders heb ik dit wel een keer gezien. Daarnaast is het ontbreken van een splitscreenmodus ook een groot minpunt. Voor deze modus is een game als deze juist uitermate geschikt. Dikke fun met wat maten op de bank zit er dus niet in.

Trek in een donut

Technisch is de game overigens wel dik in orde. Grafisch is het niet het mooiste wat je ooit bent tegengekomen, maar voor een budgettitel ziet het er zeker niet gek uit. Bovendien zijn de laadtijden ook meer dan acceptabel en ademt de hele presentatie zo'n heerlijk over the top, grindhouse-sfeertje. Leuk detail is de rustige liftmuziek die je hoort wanneer je de game pauzeert. Deze staat haaks op de stampende metal tijdens het racen zelf. Ik heb dan ook meer dan eens met een glimlach op m'n bakkes tientallen seconden donuts zitten draaien, terwijl ik alle toesnellende zombies tot pulp verwerkte met de kont van mijn auto.