Review: Carnival Games Nintendo Switch

‘Komt u maar naar voren en sla je slag!’. Als we 2K mogen geloven, is het vanaf heden alle dagen kermis, want met Carnival Games tracht de uitgever de jolijt van typische kermisactiviteiten als ballengooien, ringwerpen en de schiettent naar je televisie over te zetten, en dat allemaal zonder je portemonnee met elke passerende minuut zwaar te zien afslanken. Win-win, zou je denken, maar is dat zo? Nou, nee. Carnival Games is namelijk best oké, maar als je verwacht dat je met diepgaande party games van doen gaat krijgen, kom je van een koude kermis thuis.

Komt ‘ie weer, gaat ‘ie weer

Carnival Games weet namelijk één ding van de kermis verrassend goed over te brengen; zorgen dat ik me in no-time verveel. Voordat je direct stopt met lezen, omdat je nu de eindconclusie al voelt aankomen, hold your horses. Laat me namelijk wel even wat nuance in de kermistent brengen door uit te leggen waarom dat is en hoe dat niet voor iedereen negatief hoeft uit te pakken. Carnival Games is namelijk niet per definitie tergend ruk. Het heeft alleen bar slechte timing. De keuze van 2K om de game vrij kort na Super Mario Party te releasen, is wat mij betreft gewaagd. Nu is Carnival Games op meerdere platforms verschenen, maar ik speel ‘m op de Switch, en tja… daar wordt het aanbod in party games momenteel gedomineerd door Nintendo zelf.

Carnival Games moet dus op zien te boksen tegen een heavy hitter en komt in dat gevecht echt spierballen tekort. Met een aanbod van twintig minigames - waarvan er bij aanvang slechts acht vrij speelbaar zijn - is de selectie sowieso al een beetje aan de krappe kant. Nu zou dat allemaal nog niet zo’n drama zijn wanneer deze minigames stuk voor stuk indruk wisten te maken, maar dat doen ze dus ook niet. Er zitten er zeker een paar leuke tussen - zoals Roll-R-Derby, Short Stack en Batter Up - maar echt diepgaand en supergevarieerd is het allemaal niet. Vrijwel alle games zijn op timing en stuurmanskunst gebaseerd, waardoor veel van de games behoorlijk hetzelfde aanvoelen.

Alweerrrrr (g)een winnaarrrr

Daarnaast is het ook nog eens het geval dat de besturing erg veel gewenning eist, vooral omdat deze vaak wat zweverig aanvoelt. In modi zoals Road Hog - waarin je op een varken drie rondjes moet afleggen zonder constant ergens tegenop te butsen - voelt de besturing niet 'responsive' genoeg om er lol uit te halen. Ook in het hyperkleurige Supernova zorgt de besturing er snel voor dat je geen flauw idee hebt, wat je eigenlijk fout doet of hoort te doen. In modi als Light Speed, een drone race met veel te veel visuele stimuli, is de coördinatie sneller zoek dan je koter op de Tilburgse Kermis. Hierdoor creëert Carnival Games de situatie waarin je enkele modi liever skipt dan speelt, wat het karige aanbod dus alleen maar kariger maakt.

En laat dat nu net tegen je werken, want het doel van Carnival Games is je zo veel mogelijk te laten spelen om tokens te verdienen. Tokens zijn namelijk zo’n beetje de enige valuta binnen de game en onmisbaar om de volle potentie uit Carnival Games te halen. Je gebruikt deze virtuele tickets vrijwel overal voor, van customization van je avatar tot het vrijspelen van de twaalf modi die niet van het begin af aan vrij speelbaar zijn. Het is dan ook overduidelijk dat 2K je op diens kermis wil houden, zelfs tot vervelens toe. Voordat je eindelijk eens de gunslinger uit mag hangen in High Noon, dien je namelijk eerst 1000 tickets te sprokkelen en daarvoor zul je toch echt vaak hetzelfde spelletje moeten spelen. Maar… er zit een dof zilveren randje aan dit alles.

Hoe meer zielen, hoe meer vreugd

Carnival Games kan - ondanks diens repetitieve karakter - bijzonder vermakelijk worden wanneer je met z’n vieren op de bank de strijd met elkaar aanknoopt. Nu is het toch al een gegeven feit dat party games absoluut niet zijn weggelegd voor de solo gamers onder ons. Ook in het geval van Carnival Games telt dat gegeven, al is er altijd de mogelijkheid om het alleen tegen drie A.I.-gestuurde spelers op te nemen. Toch begint Carnival Games pas leuk te worden wanneer je de A.I. totaal achterwege laat en ook dan zal de pret van beperkte duur zijn. Ontwikkelaar Cat Daddy Games probeert er met achievements nog een beetje variatie in te gooien, al moet ik heel eerlijk zeggen dat het unlockable maken van motion controls echt van de pot gerukt vind. Ik ben al lang blij dat Carnival Games niet in de valkuil genaamd microtransacties gevallen is, maar motion controls horen eerder standaard te zijn dan vrij te spelen.

Dus ja, echt superkut is Carnival Games voor de Switch niet, maar een hoogvlieger kan ik het ook niet noemen. En daar snijdt 2K zich dan wel een beetje mee in de vingers, gezien ome Mario met zijn feestelijke Party maar al te graag domineert op Nintendo’s handheld console. Carnival Games is wat dat betreft figuurlijk de kermis tussen de attractieparken. Je loopt er vluchtig overheen, speelt er een spelletje of twee en gaat dan weer met een gevoel van ‘was dit het nou?’ weer weg. En dat allemaal zonder oliebollen of kaneelstokken...