Review: Cyber Shadow - 8-bit genot Xbox One

Als ik zeg Yacht Club Games, dan zeggen jullie in koor Shovel Knight. Natuurlijk! Wellicht de beste indiegame aller tijden. Maar de indie-ontwikkelaar is tegenwoordig ook uitgever. Fans van de oude Ninja Gaiden-games en Devolver Digitals The Messenger kunnen hun hart ophalen bij Cyber Shadow. Toen de releasedatum van Cyber Shadow werd aangekondigd, was ik er als de kippen bij. Deze actievolle platformgame van eenmansontwikkelaar Aarne Hunziker drukt meestal op de goede knoppen. 8-bit genot noem ik het, want het weet de charme van de old-school platformers te recreëren, maar tegelijkertijd ook de formule te moderniseren. Welkom bij de review van Cyber Shadow!

Cyberpunked

De wereld van Cyber Shadow heeft natuurlijk als thema Cyberpunk. Nee, niet die RPG van CD Projekt Red, maar het genre Cyberpunk. De wereld is naar de tyfus en de zielen van mensen worden gebruikt voor duivelse bedoelingen. Dat experimentje dat net te ver ging. Jij speelt als Shadow, een getrainde ninja die weer opnieuw kennis moet maken met zijn cybernetische lichaam. De grote MacGuffin is dit keer je mentor/waifu. Zij speelt een grote rol in het verhaal en dat is ook de drijfveer om door de diverse levels heen te spelen. Voordat we het over de levels zelf gaan hebben, moet ik toegeven dat Cyber Shadow een vrij degelijk verhaal heeft. Het is niet het meest unieke verhaal, maar de manier waarop het verteld wordt, spreekt mij wel aan. Ze zijn nooit erg direct, je moet zelf een beetje puzzelen met de dialoog en de terminals vinden waarin informatie staat over de wereld. Het is cryptisch, maar het is in grove lijnen goed te volgen.

Dystopie, dat is hoe ik de wereld van Cyber Shadow in één woord zou omschrijven. De werelden zijn allemaal natuurlijk ingevuld met het Cyberpunk-thema in gedachten en in dit genre is de stand van zaken zelden rooskleurig. De wereld voelt verwoest en verrot aan, wat in lijn staat met het verhaal. Je voelt wel dat de hebzucht is gaan overheersen in de wereld, als je tegenover grote technische wonderen staat, maar tegelijkertijd ook de schade ziet die het aangericht heeft. De wereld is prima uitgewerkt, maar kampt wel met een probleempje. Het kan erg herhalend aanvoelen en dit komt ook deels door het kleurenpalet dat gebruikt is. In de meer intense momenten kan de omgeving druk aanvoelen op je scherm. Hierdoor mis je een hoop clues in combat.

Shadow Warrior

Combat is waar Cyber Shadow het stevigst in zijn schoenen staat. De game begint simpel genoeg. Je kan springen en je hebt een knop om met je zwaardje te meppen. Echter hoe verder je in de game komt, hoe meer vaardigheden je leert en waardoor ook de combat steeds interessanter wordt. We zijn dit natuurlijk gewend van het genre, maar de nieuwe skills die je bemachtigt, voelen wel telkens als een verrijking aan. Mijn favoriet moet toch wel de parry zijn. Deze vaardigheid geeft je een hele kleine opening om een projectiel tegen te houden en terug te kaatsen naar de vijand.

In het algemeen voelt Cyber Shadow ook heel goed om te spelen. De game is snel, actievol en je personage reageert direct op je inputs. Dat is maar goed ook, want Cyber Shadow is niet bang je flink van achter te nemen zonder vaseline. Dit komt echter nooit zonder waarschuwing. Als je doorboort wordt door projectielen is het 99% van de tijd je eigen fout. Pittig is het dus zeker, maar het is aan de speler om geconcentreerd te blijven tijdens de vele hectische gevechten. De 1% die bullshit is, is echter de controls voor het sprinten. Deze vaardigheid leer je halverwege de game en je activeert het door twee keer het beweegpijltje snel in te duwen. Ondanks dat de extra snelheid zeker fijn is, werkt deze functie niet constant genoeg. Ik heb te vaak gehad dat ik wilde sprinten om zo een geweldige manoeuvre uit te voeren, maar in plaats daarvan deed mijn poppetje niks en deed een bommetje in het dichtstbijzijnde stekelige penetratie hol.

Verandering van spijs doet leven

Combat heeft twee gezichten. Wat kan de speler en tegen wie neem je het op? Cyber Shadow heeft een ontzettend diverse cast aan vijanden en ze doen allemaal iets anders. Een op een zal je niet snel een duel verliezen, maar wanneer ze de levels volproppen met de cybernetische gedrochten, dan wordt het al snel interessant. De levels zitten natuurlijk vol met valstrikken en wanneer de vijanden nauwkeurig geplaatst zijn, moet je goed nadenken over hoe je te werk gaat.

Cyber Shadow heeft ook zeker niet een te kort aan bossbattles. Elke eindbaas heeft zijn eigen gimmick. Na trial en error leer je de patronen en doe je het elke keer net wat beter. De designs zijn keurig en de soundtracks die erbij zitten, zijn soms echte bangers. Eentje blijft in mijn hoofd zitten terwijl ik dit schrijf, dus dan weet je dat je het goed gedaan hebt. Ondanks dat de gevechten en combat wel vaak divers aanvoelen, kan ik niet hetzelfde zeggen over de platform-elementen in Cyber Shadow. Het is zeker niet slecht, maar ze doen er eigenlijk niet veel mee. Het is overduidelijk dat de actie de aandacht krijgt in Cyber Shadow, maar met het platform-aspect wordt niet genoeg gedaan.

Het gebruikte beeldmateriaal is opgenomen tijdens de speelsessie op de Xbox