Review: Kao the Kangaroo - Deelt de ring met zichzelf Nintendo Switch

De vroege jaren 2000 stonden in het gamelandschap bekend om de vele 3D-platformgames die rond die tijd uitgebracht werden. Super Mario 64 had in de jaren negentig het genre al een flink duwtje in de rug gegeven. Daarna was het aan de beurt aan allerlei andere bedrijven om het werk verder op te pakken. Natuurlijk had je in die tijd de grote jongens, zoals Mario, Crash Bandicoot en Spyro, maar ook veel kleinere ontwikkelaars toverden een eigen platformmascotte uit hun hoge hoed. Eén van die ontwikkelaars was het Poolse Tate Multimedia (destijds nog X-Ray Interactive). Uit hun hoge hoed kwam echter geen schattig konijntje, maar een uit de kluiten gewassen kangoeroe met rare bokshandschoenen. De eerste Kao the Kangaaroo-game was zo een feit. Daarna volgden nog enkele vervolgen, totdat Kao plotseling van het podium verdween. Na ongeveer zeventien jaar van afwezigheid is het tijd voor Kao om zijn bokshandschoenen weer eens af te stoffen. Lukt het Kao om in 2022 op te boksen tegen de grootheden in het genre, of wordt Kao al snel K.O. geslagen? Je leest het in de Kao the Kangaroo review!

De meeste dromen zijn bedrog

Kao’s nieuwste avontuur begint wanneer hij ontwaakt uit een vreemde droom. In die droom lijkt zijn vermiste zus Kaia in de penarie te zijn beland. Dit onheilspellende visioen is reden genoeg voor Kao om actie te ondernemen. Hij trekt eropuit om zijn zus te helpen en tegelijkertijd het geheim van zijn verdwenen vader te ontdekken. Al vroeg in zijn avontuur vindt hij de oude bokshandschoenen van zijn vader terug. Alhoewel deze rode joekels in eerste instantie niets bijzonders lijken te zijn, verbergen ze meer dan alleen Kao’s blote kangoeroepoten. Dat neemt onze beestachtige vriend echter nog maar even voor lief. Hij heeft de bokshandschoenen hard nodig tijdens zijn reis.

De nieuwe reis van Kao vertoont wat gelijkenissen met zijn eerdere avonturen, maar springt er toch uit als iets gloednieuws. Je rent, rolt, springt en slaat je weg door meerdere lineaire levels verspreid over enkele kleurrijke werelden. Onderweg verzamel je muntjes, diamanten, heart pieces, informatie voor de Kaopedia en runes. Zoals het een echte 3D-platformer betaamt, is er dus voldoende om je bezig te houden. De levels in Kao the Kangaroo zijn zelfs groter dan je in eerste instantie zou denken. Een verzamelaar zoals ik deed vaak bijna een halfuur over één level. Daarbij helpt het ook wel dat de hubwerelden in zichzelf een soort level vormen met allerlei verzamelobjecten en nieuwe dingen om te ontdekken. Wie graag alle hoeken van een level verkent, kan dus zijn ei bij Kao kwijt. Ook voor de trouwe Kao-fans zijn er wat leuke verwijzingen naar de eerdere games te vinden. Kao’s nek rekt bijvoorbeeld nog steeds uit onderwater, bekende gezichten keren terug en er is een ouderwets goed kostuum in de in-game winkel te ontgrendelen. Ook de oude garde wordt waarschijnlijk wel blij van Kao’s nieuwe avontuur.

Lineaire vrijheid

Een 3D-platformer staat of valt met de kwaliteit van het platformen. Op dat vlak staat Kao the Kangaroo gelukkig stevig in zijn schoenen. Het is duidelijk dat het Poolse team de fijne kneepjes van het vak inmiddels wel begrijpt. De lineaire levels zijn allemaal erg leuk om te verkennen en zitten vol met alternatieve paden om te ontdekken. Tijdens je platformavonturen door de levels van Kao the Kangaroo vind je hier en daar een nieuwe functie voor je bokshandschoenen. Met de juiste power-up kan Kao bijvoorbeeld ijs laten smelten, zwevende platformen creëren en hele wateren laten bevriezen. Alhoewel de game geen exceptionele dingen doet met deze elementen, zorgt het voor de nodige afwisseling. Combineer dit met de vermakelijke baasgevechten en je hebt een game die niet verveelt. Qua moeilijkheid is Kao the Kangaroo iets lastiger dan je gemiddelde Mario-game, maar nog steeds absoluut geen moeilijke game. Het kleine grut kan Kao misschien beter links laten liggen, maar voor iets oudere kinderen en de opgegroeide Kao-fanbase moet Kao geen probleem vormen.

Toch zijn er een hoop dingen die Kao in de weg zitten. Op de Nintendo Switch is Kao the Kangaroo absoluut geen stabiele ervaring. De framerate wisselt regelmatig en duikelt op sommige momenten zelfs de diepte in. Dat leidt ertoe dat Kao niet zo lekker wegspeelt op de Switch als hij eigenlijk zou moeten. De game is zeker speelbaar, maar soepel is anders. Ook op grafisch gebied heeft de game het zwaar. Vooral in de handheld-modus merk je dat de resolutie waarin de game draait behoorlijk laag is. De kleurrijke grafische stijl maakt een hoop goed, maar echt mooi is anders. Ook op gameplaygebied is er een vreemde keuze gemaakt. Je ontgrendelt nieuwe levels met runes. Deze verzamelobjecten vind je terug in de losse levels en de hubwerelden. Wat de game je echter niet vertelt, is dat sommige runes pas op een later moment in de hubwereld verschijnen – zelfs als er wel in het menu staat dat je er nog eentje mist. Daardoor verspilde ik telkens veel tijd aan het zoeken naar iets dat niet bestond. En zelfs als je eenmaal het trucje doorhebt, blijft dit vervelend. Ook de levels en muntjes liggen namelijk verstopt in de hubwereld. Daardoor verken je in de praktijk dezelfde plekken in de wereld meerdere keren, hopend dat er nu wel iets nieuws ligt. Dat leidt tot een hoop verspilde tijd.

It's rewind time

Helaas houdt het daar niet op met de negatieve punten. Kao the Kangaroo op de Nintendo Switch wordt namelijk geteisterd door een hoop fouten. Eén daarvan leidde er zelfs meermaals toe dat ik mijn opgeslagen speldata volledig kwijtraakte. Ik heb de game daarom meerdere keren vrijwel helemaal opnieuw moeten beginnen. Ook kleinere fouten, zoals visuele glitches, onjuiste questbeschrijvingen, niet-werkende tutorials en objecten waar je zomaar doorheen kon lopen, kwamen terug in mijn speelsessies. Dat leidt tot een hoop frustratie. Het feit dat het cameraprobleem dat ik beschreef in mijn preview van Kao the Kangaroo wel is opgelost, geeft me hoop dat ook de nieuwe problemen gepatcht gaan worden. Volgens het team komen er inderdaad patches aan, maar wanneer die komen en welke problemen ze precies gaan oplossen, is nog niet bekend. Op dit moment is Kao the Kangaroo op de Nintendo Switch daarom nog een game met veel problemen.

Gelukkig zijn er ook nog wat positieve dingen te zeggen over de Kao the Kangaroo-reboot. De kleurrijke grafische stijl van Kao’s nieuwste avontuur past erg goed tussen alle andere moderne 3D-platfomers. Als je de grafische stijl van Kao the Kangaroo naast die van Crash Bandicoot 4 zet, lijken de twee net broers. Het is alleen jammer dat de resolutie op de Nintendo Switch zo laag is. Daarom komt de stijl niet perfect tot zijn recht. Met de achtergrondmuziek die Kao vergezelt zit het ook wel snor. De deuntjes passen goed bij de situaties op het scherm en doen daarmee hun werk prima. Ze bleven achteraf alleen niet bij mij hangen. Ten slotte is de prijs van de game met dertig euro ongeveer in lijn met wat je van een dergelijke game zou verwachten. Je hoeft voor deze kangoeroegame dus niet te diep in de buidel te tasten.

Het gebruikte beeldmateriaal voor deze review van Kao the Kangaroo is opgenomen tijdens de speelsessie op de Nintendo Switch.