Review: King's Quest - Episode 4: Snow Place Like Home PlayStation 4

Ik weet niet wat het is, maar episodische content is niet helemaal mijn ding. Veelal moet je lang wachten op de volgende aflevering en wanneer deze dan eindelijk verschijnt, ben ik de vorige chapter al lang vergeten. Zo gaat dat ook met King's Quest. Hoewel ik fan ben van Graham en al zijn rare fratsen, begint het mij tegen te staan dat ik telkens zo lang moet wachten. Toegegeven, het is altijd de moeite waard, maar tegelijkertijd wil ik gewoon snel verder. Nu kan dat eindelijk, want na een half jaar is eindelijk chapter 4: Snow Place Like Home, uitgebracht.

Huisje, boompje, beestje

We starten ons avontuur natuurlijk weer met King Graham. In de vorige chapters zijn we van jonge knaap, naar jongeman en uiteindelijk verliefde kerel gegroeid. Deze groei wordt in chapter nummertje vier natuurlijk doorgezet. Graham is aan de start namelijk een kersverse vader van een gezonde tweeling. De jonge stuntelaar heeft in de vorige episodes echter wat vijanden gemaakt en het duurt dan ook niet lang voordat zijn zoon ontnomen wordt. Achttien lange jaren verstrijken, maar nooit is Graham gestopt met zoeken. Totdat Gwydion, die Graham kent als Alexander, op de stoep staat. De familie is eindelijk compleet, maar in die achttien lange jaren is de band tussen vader en zoon verzwakt. Er is natuurlijk slechts én manier om die band weer aan te halen. Precies, puzzels!

Het is tijd voor een welverdiende familievakantie en daarom reist het hele gezin af naar een tropisch resort. Tropisch is het resort echter niet meer te noemen want alles is bedekt met een dikke laag ijs. Al snel wordt het viertal gescheiden door de mysterieuze Sfinx. De dames worden vastgehouden in de top van het ijskasteel waar tevens de ijskoningin zich huist. Tussen Graham en het ijskasteel bevindt zich echter een gigantisch gevaarlijk labyrint en het is aan Graham en Gwydion om dit labyrint te doorkruisen. Dit labyrint bestaat volledig uit puzzels en een nauwe samenwerking tussen de twee is een vereiste. De twee denken echter niet altijd hetzelfde en daar begint de hommeles.

Hetzelfde, maar toch anders

King's Quest draait volledig om keuzes maken. De keuzes die je hebt gemaakt in vorige chapters komen terug in deze, maar de keuzes die je in deze chapter maakt, doen er een stuk minder toe. Daarbij is de gameplay flink omgegooid en is Snow Place Like Home een stuk rechtlijniger dan zijn voorgangers. Er is weinig ruimte voor exploratie en je loopt dit keer meer van kamer naar kamer. Iedere kamer heeft een eigen puzzel, maar veelal is het een simpele 'duw deze blokken en bewandel dit pad'-puzzel. Jammer, want het verzamelen van, op het eerste oog nutteloze, objecten is juist een van de leukste aspecten. Toch heeft het puzzelen uiteindelijk ook wel iets. De puzzels beginnen zeer eenvoudig, maar richting het einde worden ze toch interessant en af en toe zelfs pittig.

Toch vind ik dit eigenlijk de minst leuke chapter van het viertal. Jij, als speler, hebt te weinig controle over het verhaal. Het gebeurt gewoon en dat was in de vorige chapters zeker niet het geval. Aan de andere kant is het wel weer fijn dat ontwikkelaar, The Odd Gentleman, dezelfde toon weet door te voeren. Daarbij is het leuk om te zien hoe Graham zich ontwikkelt van knaap naar echte koning. Tot slot weet King's Quest altijd een gevoelige snaar bij me te raken. De manier van vertellen is gewoon tof en terwijl de toon soms erg somber kan zijn, is er meer dan genoeg ruimte voor de meest flauwe grappen aller tijden.