Review: Pizza Possum - Een coöperatief zoethoudertje Xbox Series

Weet je wat het gamelandschap zo fascinerend maakt? De variatie die je tegenkomt in de line-up. Ik neem vaak de ruige games voor mijn rekening, maar zo nu en dan dompel ik mezelf onder in alles wat snoezig is. Ja, ik ging lekker tekeer met Party Animals en ik ging chaotisch aan de slag als verhuizer in Moving Out 2. Het zeer korte moreel van deze intro is, is dat ik partygames wel kan waarderen - ik zie ze echt als een leuke pauze tussen al dat grove gamegeweld door. Eén van mijn favoriete indie-uitgevers draagt de naam Raw Fury. Ze hebben pareltjes op de markt gebracht, zoals Cassette Beasts, Moonstone Island, Call of the Sea en nog veel meer. Ik ging samen met mijn lieftallige vriendin aan de slag met Pizza Possum - het nieuwste passieproject van ontwikkelaar Cosy Computer. Ja, ik kroop in de huid van de uit de kluiten gewassen rat, terwijl mijn partner zich verkleedde als een afvalpanda. Samen creëerden wij anarchie in de naam van gesmolten kaas. Vandaag lees je in deze Yelp-review hoe deze pizza bevallen is!

Een regelrechte 'Feeding Frenzy'

Je zit vast met een zeer prangende vraag: waar gaat Pizza Possum over? Het is een verhaal van een wraakvolle retributie. Als opossum heb je namelijk gewoon honger - echt constant! En het dorpje zit vol met eten, al is er één specifiek item wat simpelweg niet te negeren valt. De hondenleider Bella Chonki zit op het topje van de berg met een reuzenpizza. Het is aan de speler om je een weg te banen door de wereld van Pizza Possum en dit Italiaanse feestmaal te verorberen. Je doet dit door alles op te vreten wat los en vast zit. Gehele ladingen aan fruit, vis, kaas, broodjes, enzovoorts worden zonder pardon in het hoofd geduwd, zodat jij die lekkere trek even kan stillen. Wat uiteraard ook belangrijk is, is dat je sleutels krijgt wanneer je genoeg eet. Met deze sleutels krijg je toegang tot nieuwe delen van het dorp. Hoe kluif je aan de grote hoeveelheden toegevoegde suikers en overtollige vetten? Je loopt simpelweg tegen de diverse menu-items aan en jouw zoogdier begint met consumeren. Enorm simpel, maar stiekem toch best vermakelijk.

Pizza Possum heeft veel te danken aan de aandoenlijke uitstraling. Het schreeuwt een typische indie-kunststijl, maar wel eentje die er gelikt uitziet. Wanneer je je een weg baant door het zonnige landschap van de indiegame, merk je op dat er ook veel moeite gestoken is in de variatie van de omgevingen. Ja, je komt in diverse contreien terecht. De ene keer heb je het idee dat je in een Italiaanse wijngaard aan het snaaien bent, terwijl de Griekse portie van de map weer genoeg te knagen aanbiedt. Het wordt extra leuk wanneer je grote gerechten in het dorp ziet liggen - klaar om van gesmuld te worden. Wat dacht je van een XL-versie van de befaamde insalata caprese? Of onder het mom van wat de boer kent dat vreet 'ie niet: een blok kaas de grootte van de provincie Utrecht? Niet alleen zorgen dit soort gerechten voor wat extra punten, ze dragen ook bij aan de schattige presentatie van Pizza Possum. Diertjes die eten zijn altijd leuk, toch?

Dori me - Ameno, Ameno

Maar goed, het is geen 'all you can eat' buffet. Nee, de toegangsprijs voor het jatten van de diverse lekkernijen is een avondje brommen. Het eiland zit volgestouwd met bewakingshonden - van enthousiaste pups tot ervaren windhonden. Wanneer ze jou te pakken krijgen, dan mag je opnieuw beginnen bij je laatste checkpoint. Gelukkig krijg je genoeg middelen tot je beschikking om een kans te maken tegen het leger des keffers. Terwijl je speelt, ontgrendel je steeds meer items die jou een tijdelijk of permanent voordeel kunnen bieden. Als het hebben over permanente items - dit zijn vooral upgrades voor je run. Denk aan een espresso om net wat sneller te werk te gaan of een pepermuntje om dat opgeblazen gevoel tegen te gaan. Maar de centrale gameplay-loop draait vooral om de items die je actief kan inzetten. Deze items verschillen van absolute lifesavers - zoals de rookbom en de energydrank speedboost - tot de voorwerpen die jou zelf eerder in de weg staan. De items die je ontvangt zijn altijd willekeurig, waardoor de gameplay nog chaotischer wordt.

En dan moet je ook nog rekening houden met je co-op partner - alsof de ratjetoe nog niet erg genoeg was. Pizza Possum is typisch een game die gemaakt is voor twee spelers. Je kunt elkaar redden uit de klauwen van de bewaakhonden, maar de keerzijde is dat je scherm compleet in tweeën wordt gescheurd wanneer je allebei besluit om een andere kant op te hollen. Dit is de meest positieve wijze om 'screen tearing' te ervaren, kan ik je verzekeren. Ik heb ontzettend gelachen samen met mijn partner in crime, maar ik moet erbij vermelden dat het gegiechel van korte duur was. Niet omdat er iets zozeer roet in het eten gooide, maar meer omdat de game al voorbij was binnen no-time. Ja, je hoeft geen driegangendiner te verwachten met Pizza Possum. Binnen een uurtje of twee heb je wel gezien wat de game te bieden heeft. Plak er nog een uurtje tegenaan om de titel honderd procent te voltooien en dan is er geen reden meer om de titel op te pakken. Echter, de herinneringen blijven en ik hoop dat meer mensen eventjes de tijd en moeite nemen om met iemand dit allemaal te ervaren. Wees er wel bewust van dat dit lokale multiplayer dient te zijn - online ga je geen hongerige medecriminelen vinden.