Review: Planet of Lana - Beeldschone tranentrekker Xbox Series

Als je de Game Over Live podcast in de gaten houdt, dan zie je mij zo nu en dan op je beeldscherm verschijnen. Ik heb het vaak over games als een medium en wat dit nou allemaal precies betekent. Laat ik het nogmaals herhalen voor als je (nog) niet de podcast beluistert of bijwoont: games zijn kunst. Maar wat doet kunst precies met degene die ermee in aanraking komt? Als het goed is, laat kunst je wat voelen. Gezien de interactieve origine van games, is het spectrum aan emoties enorm. De game van vandaag is wederom een schoolvoorbeeld, waarom games als kunst gezien moeten worden. Ik hoop dat je een beetje trek hebt in een buitenaardse Odyssee, want vandaag werpen we een blik over ontwikkelaar Wishfully's Planet of Lana.

Een werkelijk prachtige planeet

Het eerste wat opvalt aan Planet of Lana vanaf het moment dat je het menuscherm bekijkt, is dat deze game zichzelf voorbeeldig presenteert. De debuutgame van Wishfully is de definitie van audiovisuele pracht en praal. Planet of Lana is ontstaan uit de met waterverf gecreëerde schilderijen van diens schepper, die onder zijn medemens bekendstaat als Adam Stjärnljus. Ik herinner mij nog goed hoe ik met hem in gesprek ging tijdens gamescom 2022. Onze ontmoeting bleef hangen, omdat ik diep onder de indruk was van het werk dat hij en zijn team Wishfully aan het leveren waren. Wanneer we denken aan een vijfjarige ontwikkelingstijd, dan denken we aan een triple A-titel. Planet of Lana is in ontwikkeling sinds 2018 en dat komt omdat er zoveel bloed, zweet en tranen in dit passieproject zitten - alleen al om het tot leven te wekken.

De stijl van deze indiegame geeft het niet alleen bestaansrecht - het ziet er simpelweg beeldschoon uit. De diverse flora en ongetemde fauna worden prachtig tentoongesteld door levendige kleuren en gevarieerde biomen. De stijl die we terugzien in Planet of Lana is vooral te vergelijken met impressionisme. Het is erg expressief zonder expliciet te zijn. Het geeft het een soort magisch karakter, wat doet denken aan andere grootheden in het entertainmentmedia. Planet of Lana kan je zien als een product wat de inspiratie trots op de borst draagt. Het deed mij een beetje denken aan een cross-over tussen War of the Worlds en de diverse klassiekers van Studio Ghibli, zoals Spirited Away. Het is trouwens niet alleen visueel prima te pruimen. De audio in de game is ook van grote klasse. De soundtrack is gecomponeerd door Takeshi Furukawa. Je kent hem wellicht van zijn bijdrage aan de geluidsproductie in The Last Guardian. Hij weet door middel van gevoelige pianoklanken, prachtige orkestmuziek en zelfs een eigen geproduceerde song voor de game de audiovisuele presentatie naar een hoger niveau te tillen. Eigenlijk voordat we überhaupt met de gameplay of het verhaal bezig zijn, weet Planet of Lana al enorm te imponeren - puur omdat het echt schitterend voor de dag komt.

Van je familie moet je het hebben

Planet of Lana volgt de zware tocht van - drie keer raden - Lana. Haar vredig bestaan in een lokaal vissersdorpje wordt abrupt verstoord, wanneer een legioen aan robots mensen beginnen te ontvoeren, inclusief haar oudere zus - het enige vlees en bloed dat ze nog heeft. Ternauwernood ontsnapt ze, maar dan moet het echte werk nog beginnen. Gelukkig vindt ze onderweg een nieuwe boezemvriend: de vriendelijke viervoeter Mui. Samen hebben ze elkaar nodig - niet alleen om te overleven - maar om de invasie een halt toe te roepen. Een verhaal over vriendschap, familie en hoop - dat zijn de kernwoorden die ik het narratief van Planet of Lana zou geven. Aandoenlijk is denk ik ook een sterk begrip. Het is namelijk makkelijk om je in te leven in de situatie van Lana. Dankzij een sterk staaltje verhaalvertelling weet het goed over te brengen hoe belangrijk familie is.

De diverse thema's die Planet of Lana kent dragen daar aan bij. De manier waarop het verhaal verteld wordt is indirect, maar daardoor krijgt de speler wel de mogelijkheid om zelf de waarde in te schatten van bepaalde gebeurtenissen. Het is op deze manier makkelijk om de indirecte beelden in te vullen met gebeurtenissen uit je eigen leven. Gepaard met de schitterende presentatie en het is net alsof iemand uien aan het snijden is. Planet of Lana presenteert meerdere issues waar we als mensen mee te maken krijgen in ons leven. De liefde van familie, maar ook de pijn wanneer deze niet meer bij ons aanwezig zijn. Het ongemak van tegenslagen, maar ook de bevrediging wanneer we uitdagingen overwinnen. Wishfully weet altijd het tempo goed te variëren. Hierdoor voelt Planet of Lana echt als een achtbaan van emoties, waarin je het hele spectrum wel tegen komt tijdens je playthrough van de indiegame. Grappig dat Planet of Lana een emotionele dreun uitdeelt, terwijl het vrij minimalistisch is. Het gebruikt maar enkele woorden om de boodschap de wereld in te helpen, maar het is te allen tijde duidelijk. Het is een verhaal van geen woorden, maar daden.

Geduld is een schone zaak

Tot nu toe weet Planet of Lana de hoogste ogen te gooien. Beeldschone visuals? Check. Aangrijpend verhaal? Zeker maar van yes. Weet je wat vaak ook wel belangrijk is in een game? Jazeker, gameplay. Ik ga er geen doekjes om winden: de gameplay is degelijk, maar weet niet per se te imponeren. Laten we beginnen met het sterkste onderdeel van deze 2D sidescroller, namelijk de puzzels. Planet of Lana kan wat pittige breinbrekers uit de kast toveren, maar het voelt zelden oneerlijk of onduidelijk aan. Soms zit je wel even te malen, maar vaak is de oplossing vrij voor zichzelf sprekend, als je eenmaal doorhebt wat de game van je verwacht. Je moet wel leren leven met het feit dat Planet of Lana absoluut geen haast heeft. Kijk, het is logisch dat dit 11-jarig meisje niet als Usain Bolt langs de grasweggetjes sprint, maar wanneer je vijf keer op en neer moet lopen, omdat je nu pas de puzzel in de smiezen hebt, dan rol je toch een beetje met je ogen.

Het is verder wel goed om te zien dat ze gevarieerd met de puzzels omgaan. Ze lijken zelden op elkaar en je moet vaak gebruik maken van de relatie tussen Lana en Mui. De jongedame is waarschijnlijk geïnspireerd geraakt door Ash Ketchum, want ze loopt Mui te commanderen alsof er geen morgen is. Mui kan hoger springen dan Lana en kan gebruik maken van smallere doorgangen. Door hem simpele opdrachten toe te wijzen, kan hij ervoor zorgen dat Lana gebruik kan maken van nieuwe oplossingen. Hij gooit bijvoorbeeld een liaan naar beneden of hij zorgt ervoor dat er een platform wordt geactiveerd. Hij heeft echter wel wat last van watervrees, maar gelukkig is Lana altijd in staat om een vlotje te bouwen. De gameplay reflecteert de symbiotische relatie die de twee delen. Het is mooi om te zien dat het narratief en de gameplay zo hand in hand gaan.

Verder bestaat de gameplay van Planet of Lana uit platforming en je moet natuurlijk rekening houden met de bezetters van de planeet. Wanneer deze machines Lana of Mui spotten, dan zorgen ze ervoor dat de twee de lichaamstemperatuur gaan delen van de kille machines. Geen gezonde 37 graden is dat, kan ik je verklappen. De platforming is door het gebrek aan tempo niet dusdanig bijzonder. Verwacht geen flitsende parcours, terwijl Lana meer pull ups doet dan een menig olympisch kampioen. Een vuist maken tegen de metalen dreiging is ook geen optie, dus je beste optie is stealth. Lekker in de bosjes liggen en gluren naar de oppositie. Je wilt niet dat ze je spotten, geloof mij maar - Planet of Lana is niet bang om heel snel flink duister te worden. De vijanden hebben bepaalde patronen die ze aanhouden, dus het is aan jou om hier slim gebruik van te maken. Ja, zelfs de 'combat' is dus eigenlijk een vermakelijke puzzel. Hier is echter wederom het tempo van de gameplay vrij loom, dus verwacht er geen wonderen van. Wellicht heeft Wishfully het tempo expres wat laag gehouden, zodat je blijft genieten van de visuals.