Review: Pro Evolution Soccer 2011 Xbox 360

Ik zal het maar meteen eerlijk zeggen: ik ben van jongs af aan een die-hard FIFA fan. Vanaf de World Cup editie van 1998 tot de FIFA die we vorig jaar hebben gezien weet ik niet anders meer (vorig jaar was mijn eerste echte aanraking met PES). Al die jaren is FIFA de enige footie geweest die ik speelde. Volgens sommigen miste ik daardoor de die geweldige andere game, die toch zeker beter was dan het achtergestelde FIFA. Tot vorig jaar natuurlijk, toen was iedereen het erover eens dat de game van EA de troon op had geëist. Dit jaar heb ik mijn loyaliteit aan FIFA een beetje gebroken, door aan de slag te gaan met PES 2011.

Gewende besturing

Als ik de ontwikkelaars van PES mag geloven is dit precies het goede jaar om ook eens de wereld van PES te betreden. Konami heeft er namelijk voor gekozen om hun voetbalgame van dit jaar vanaf de grond aan op te bouwen, om zo de perfecte gameplay te creëren. Bij het opstarten van de game kwam ik erachter dat PES zelfs een bepaalde controllerfiguratie heeft die wel erg veel overeenkwam met de knoppen die je nodig hebt om het spel van de concurrent te spelen. Wat dat betreft is het eerste pluspuntje voor PES al binnen; het wordt FIFA spelers vrij makkelijk gemaakt om snel te wennen aan de besturing.

Vragen, vragen, vragen

Het argument dat ik last heb van de nieuwe besturing kan ik dus alvast buiten de deur zetten, zodat we meteen over kunnen gaan naar de orde van de dag. Het belangrijkste van een footie is immers de manier waarop hij speelt. Is de gameplay goed? Komt het overeen met de werkelijkheid? Zitten er geen onnodige fouten in waardoor het spelen soms onmogelijk wordt? Het zijn allemaal vragen waarvan je mag verwachten dat een goede voetbalgame ze allemaal bezit (of in het geval van de fouten juist niet). Om een goed oordeel te kunnen vellen over PES heb ik allereerst heel wat potjes moeten spelen om te wennen aan de gameplay. Want ja, al die jaren van FIFA-gameplay hakken er natuurlijk wel in. Na een tiental potjes was ik wel gewend aan de PES-stijl van voetballen en kon ik gaan kijken wat de goede en minder goede puntjes waren.

The good and the bad

Ik zal beginnen met een pluspuntje: met de snelheid van de game zit het wel goed. Ik heb niet het idee gehad dat ik oneindig over het veld kon pingelen, maar ook heb ik me niet geërgerd aan een langzame manier van spelen. Je moet het misschien zelf spelen om te begrijpen wat ik bedoel, maar ik had bij elke wedstrijd het gevoel alsof ik naar een echte voetbalwedstrijd zat te kijken. Gedetailleerder dan dat 'gevoel' kan ik niet gaan, het is gewoon iets dat je moet ervaren. Met het realistische gevoel zit het dus wel goed, maar er is helaas toch een probleem en dat is de houterigheid van de spelers. De animaties zijn vaak net niet helemaal vloeiend, waardoor je vaak spelers schokkend ziet bewegen. Het is net alsof er een aantal beeldjes uit elke animatie zijn gehaald. De beweging die je wilt maken wordt wel goed uitgevoerd, maar de manier waarop is nou niet bepaald een lust voor het oog.

Gelukkig wordt dit minpuntje goedgemaakt door een punt waarop PES wel sterk uit de bus komt en dat zijn de graphics. In de jaren dat ik FIFA speelde en met mijn favoriete team AZ probeerde de Nederlandse competitie te domineren, had ik nooit echt het gevoel dat ik ook écht met mijn eigen cluppie voetbalde. Je raadt het al, dat kwam door de matige graphics. In PES heb je dat probleem niet, daar lijken de spelers uit de Eredivisie veel meer op hun evenbeeld uit de echte wereld, om nog maar te zwijgen over hoe goed spelers uit de echt goede teams hun grafische opwachting maken. Nee, op het punt van de plaatjes is PES absoluut de heer en meester op het gebied van voetbalgames.