Review: Riders Republic - Een ultieme mashup PlayStation 5

De grootste speeltuin van Amerika is bij deze officieel geopend! Smeer de ketting maar in en haal de ski’s uit het vet, Ubisoft stelt het Amerikaanse landschap namelijk beschikbaar als outdoor speelterrein. Riders Republic bevat alles om je dagelijkse fix adrenaline in hapklare brokjes binnen te krijgen. Deze game bevat alles wat het nodig heeft en neemt zichzelf godzijdank niet al te serieus. Het is typisch Ubisoft dat er van iedere game wel iets herkenbaar terug te zien is, maar is zo’n collectie van best practices een gouden zet? Hold on to your butts, want dit is de PlayStation 5 Riders Republic review!

American wasteland

Riders Republic is een typische Ubisoft game waarbij je toegang krijgt tot een open wereld waarin je mag doen en laten wat je wil. Dit keer doen we dat niet met geweren, uitkijktorens en grote hooibalen, maar met extreme sports. We starten op Riders Ridge, waar we de kleurrijke cast van de game ontmoeten. Besteed er alsjeblieft niet al te veel aandacht aan, want op wat korte onderbrekingen na krijg je deze mensen niet veel vaker te zien. Gelukkig maar, want letterlijk ieder woord dat uit hun mond komt, is om te cringen. Afijn, ons doel is om deel te nemen aan het meest prestigieuze evenement haalbaar; The Invitational. Hoe we daar komen is aan ons, want na een korte tutorial ontvouwt zich een prachtig landschap met allerhande evenementen.

De extreme sports komen in een aantal disciplines, bestaande uit: fietsen, skiën/ snowboarden en (rocket) wingsuiten. Deze disciplines hebben echter ook weer aftakkende disciplines, zo zijn er races en trick events. Deelname aan een evenement garandeert op zijn minst één ster (je hoeft niet eens te winnen). Er zijn echter side objectives te behalen die je met meer sterren belonen. Hoe lastiger de objective, hoe meer sterren deze toekent. Deze sterren tellen als ranking, hoe meer sterren je hebt, hoe meer evenementen beschikbaar zijn en hoe beter je gear wordt. Want ja, gear verzamelen is eenmaal een essentieel onderdeel binnen de Ubisoft-formule. Niet dat het storend is, nieuwe gear zorgt namelijk ook voor extra uitdaging. Je gaat bijvoorbeeld sneller met een nieuwe fiets of kunt kiezen voor meer ski's met meer controle in ruil voor snelheid. Dat er meerdere disciplines beschikbaar zijn, wil echter niet zeggen dat je ze allemaal hoeft te spelen. Zijn de rocket wingsuit races bijvoorbeeld niet jouw ding (wat ik volledig begrijp), dan laat je ze gewoon lekker links liggen. Sterren zijn er immers in overvloed en die kan je vergaren in de discipline van jouw voorkeur.

Freedom child

In Riders Republic ligt de wereld aan je voeten. Letterlijk. De game geeft je namelijk van meet af aan de ultieme vrijheid. De open wereld is namelijk niet enkel een huls voor een gigantische hoeveelheid missies, maar beloont de speler ook voor verkenning. Dat verkennen doe je middels de diverse sportattributen en voertuigen die je tot je beschikking krijgt. Hier vallen niet alleen de traditionele sporten onder, maar ook de wat meer ludieke opties zoals een raketfiets, afgebroken vliegtuigvleugel of een doodgewone sneeuwscooter. Middels een selectiewiel is het mogelijk om je transportmiddel van voorkeur te selecteren. Dit doe je on-the-fly waardoor je je continu op een andere manier verplaatst. Zo fiets je op het ene moment steile hellingen af en schiet je het volgende moment over de vlakte met je rocketbike. Je kunt echter ook paragliden, rocket wingsuiten of zelfs van de berg glijden op een surfplank. Tijdens het verkennen stuit je op de – in complete Ubisoft fashion – de ene collectible na de andere. Ook deze belonen je met sterren, dus het is altijd de moeite waard. Zo pop je bijvoorbeeld één van de vijfhonderd verzamelbare ballonnen, stuit je op uitzichtpunten met gedetailleerde informatie over de omgeving of ontdek je één van de geringe relics – die je een uniek stuk gear verschaft zoals de eerdergenoemde surfplank of vliegtuigvleugel -.

Deze game staat echter volledig in het teken van vrijheid en is daardoor bijzonder toegankelijk. Verkennen is geen harde eis, net zoals deelnemen aan events dat niet is. Geen zin om zonder reden van de piste te sjezen? Dan kies je toch gewoon voor de fast travel optie, deze plaatst je namelijk veelal op slechts een paar honderd van je eindbestemming. Riders Republic nodigt uit om gespeeld te worden zoals jij dat wil. Dit in tegenstelling tot STEEP, want ja, die vergelijking moeten we toch even maken. STEEP had als groot na/voordeel dat jij één met de berg moest zijn. Sereniteit stond centraal en richting had je niet echt. Er ontbreekt in STEEP dan ook een gevoel van progressie, iets waar Riders Republic absoluut geen tekort aan heeft.

De kritische noot

Hoewel Riders Republic absoluut weet te bekoren met zijn grote en vooral diverse wereld, moeten we echter ook kritisch blijven. De game is namelijk lang niet op ieder vlak even goed. Neem bijvoorbeeld de controls. In Riders Republic bestaat de mogelijkheid om diverse control schematics te gebruiken. De meest eenvoudige heeft een autolanding systeem en maakt voor tricks enkel gebruik van de face buttons en triggers. Hiermee verdien je minder punten tijdens bijvoorbeeld trick events, maar kom je wel beter uit de verf tijdens races. De eenvoudige optie is echter verre van perfect. De triggers functioneren namelijk ook als knoppen waarmee je de snelheid reguleert. Ga je over een hobbeltje, kom je los van de grond en heb je de trigger nog ingedrukt, dan doe je een trick en ga je vrijwel zeker op je muil. De andere optie is om tricks uit te voeren met de sticks. Daar offer je echter wel de camera movement mee op. Kortom, de besturing is verre van perfect, zeker omdat je het liefst een hybride oplossing hebt die je met eenvoud kunt switchen wanneer je deelneemt aan verschillende events.

De wereld zelf ziet er overigens erg mooi uit. Zeker wanneer random spelers – zowel AI als daadwerkelijke spelers – om je heen aan het sporten zijn. Je voelt je nooit alleen en dat draagt zeker bij aan de immersie. Het wil soms zo zijn dat de toejuichende NPC’s een beetje afzichtelijk ogen, maar die zie je nauwelijks door de hoge snelheid en de focus op de route. De soundtrack sluit veelal goed aan op de sport die je beoefent en bevat genoeg lekkere deuntjes om herhaling te voorkomen. Over herhaling gesproken… Gedurende je vele races en events is het een gegeven dat je met je muil op de grond beland. Een sport is immers niet extreme zonder dat daar de nodige schaafwonden en blauwe plekken bij komen kijken. De game beschikt over een rewind functionaliteit die over het algemeen lekker werkt. Met een simpele druk op de knop spoel je jezelf terug naar het moment waar je nog lekker in de wedstrijd zat. De anderen om je heen gaan gewoon door met de race en je loopt logischerwijs een achterstand als straf voor het terugspoelen op. Nu wil het echter ook voorkomen dat de rewind functie je op een bizar rotte positie terugplaatst waardoor je in een soort vicieuze cirkel blijft rewinden. Gelukkig kan je een behoorlijk eind terugspoelen, maar ideaal is de functionaliteit lang niet altijd.

De ultieme mashup

Hoewel er veel aandacht voor de omgeving is, neemt Riders Republic zichzelf gelukkig niet al te serieus. Het verkennen van het landschap is leuk, maar staat zeker niet centraal. Het is uiteindelijk de chaos die domineert en dat zijn ook de momenten waarop de game op zijn best is. Het gaat allemaal om flair, want zeg nou zelf, iedere idioot kan van punt A naar punt B wingsuiten. De game daagt je uit om het randje op te zoeken en zo de adrenaline flink op te voeren. Zo dien je bijvoorbeeld zoveel mogelijk risico te nemen door net niet de grond aan te tikken of door dicht langs bomen te zeilen. Eén verkeerde move en je bent het haasje. Dit is nog een vorm van gecontroleerde chaos. Sommige events laten de controle los en dat is het moment waarop Riders Republic zijn ware aard toont.

De chaosfactor schiet al snel omhoog wanneer je de Mass Races betreedt. Deze beperkte evenementen zijn eens in de zoveel tijd beschikbaar en roept iedereen op om mee te doen. Deze events beslaan meerdere sportdisciplines en vereisen meerdere runs. Dit doe je tegen 63 andere realtime spelers die ieder vechten voor een plekje bovenaan de ranglijst. Hier komen alle disciplines echt tot leven en raken ze zelfs in elkaar verweven. Zo fiets je bijvoorbeeld nietsvermoedend door een checkpoint en sta je plotseling op de ski’s. De eerste die over de finish schiet krijgt het meeste aantal punten, maar met nog twee runs in het vooruitzicht wil slechts één overwinning niets betekenen. Verlies kan frustreren, maar net zoals Riders Republic dat doet, moet jij het ook allemaal niet te serieus nemen.