Review: Sonic Rush Nintendo DS

Het was ergens in 1992. Een kleine Firen vond een doos in de woonkamer met daarin een segaconsole. Dolblij sprong en danste ik door de kamer (toen was ik nog lenig), dit feestgedruis werd erger toen mijn vader uit het niets een doosje tevoorschijn haalde waar een rare blauwe egel op stond.

Kennismaking!!

Dit was mijn eerste kennismaking met de wereld die Sonic heet. En ik heb er zeer goede herinneringen aan over gehouden. Helaas ging mijn Megadrive kapot, waardoor ik nu niet meer met Sonic kan spelen. Ik was dan ook zeer blij met de aankondiging voor Sonic Rush op de DS. Ik voelde weer het enthousiasme van toen en moest mij inhouden om niet te gaan springen om de volgende dag geen spierpijn te hebben. De game kwam uit en ik haalde hem samen met Mario Kart DS. Ik begon met Sonic en speelde de game in een ruk door. Kortom een geslaagde game. Maar wat heeft de game eigenlijk te bieden voor iemand die de oude Sonic's niet heeft gespeeld en wat bied deze game voor de gamer die de game nog niet heeft?

Deze vraag heeft mij lang bezig gehouden, omdat de Sonic gameplay niet is veranderd sinds de introductie. Het blijft lekker snel door een level knallen en soms zomaar afgaan door een gat in de "weg" (het blijft een platformer) of zomaar tegen een vijand aanknallen. Maar het beste aan de gameplay is het doldwaze heen en weer geknal (tussen bumpers) en het rennen door loopingen. Ook is het verhaal in de meeste Sonic games erg simpel, maar dat geld voor andere bepaalde platformgames ook.

Anders dan anders?!

Sonic Rush is niet veel anders. Maar nu kun je het op botsen tegen vijanden tegengaan door een snelheidsboost te gebruiken die de vijand wegkegelt. Ook zijn er weinig onderbreken aangebracht die uit het niets opduiken. Toch zijn deze twee aanpassingen niet voldoende om het voornaamste punt van kritiek weg te nemen. Ik had regelmatig dat ik al mijn ringen verloor (ringen zijn een soort buffer, die je verzamelt in het level en je 1à— laat opbotsen tegen een vijand) door een botsing of dat ik zomaar de afgrond in viel. Ook in Sonic Rush is het verhaal niet erg origineel, maar het wijkt wel af. Door de toevoeging van characters uit een andere dimensie, Blaze en Eggman Nega, wordt het spel iets opgerekt, al zijn de stages en bossbattles hetzelfde.

Blaze komt uit een ander dimensie en is opzoek naar de Sol Emeralds die van haar gestolen zijn door Eggman Nega. Zij komt naar de wereld van Sonic en gaat op zoek naar deze Emeralds (zeg maar de tegenhanger van de Chaos emeralds). Terwijl je met Sonic de Chaos Emeralds zoekt (die je verzamelt door een bonusspelletje).

Dan Sonic Rush en de DS.

De game maakt nagenoeg geen gebruik van de touchscreen features en de mic. Alleen in het bonus level van Sonic haal je de stylus uit de achterkant van je DS. Als je met Blaze speelt heb je de stylus helemaal niet nodig. Wel is Sonic en zijn wereld erg mooi gemaakt en zijn de 3D gimmicks in de levels ,als spiralen en dregelijke, erg leuk gedaan. De 3D komt pas echt tot uiting in de bossfights. Hier heb je meestal te maken met veranderende camerastanpunten of een baas die vanuit verschillende delen van de levels opereert. Je kiest de levels via het klassiek overworld systeem, waar bij je met Sonic vergezeld wordt door Tails en met Blaze door Cream. Ook kom je de bekende andere personages tegen als Knuckles en Amy (om het verhaal op te vullen).

Niks te klagen over het geluid

Het geluid van deze game is dik in orde, de muziekjes zijn erg leuk en passen helemaal bij de sfeer. Ook sommige soundeffects werken erg goed. Zoals de timer die afloopt in de onderwaterlevels, als je lucht nodig hebt. De vijanden zijn goed in het level gezet, maar ze zijn helaas niet erg slim. Ze reageren vaak wat laat op je aanwzigheid. Wel zijn ze erg grappig ontworpen en kun je soms aan de buitenkant niet zien waarmee ze aanvallen of hoe hun aanval eruit ziet.