Review: Street Power Football - Mist voor open doel PlayStation 4

Vrijwel mijn hele jeugd heeft in het teken gestaan van voetbal. Als ik geen voetbal keek op televisie, dan speelde ik het zelf met vrienden op straat. En als ik het niet zelf op straat speelde, dan zat ik wel achter mijn spelcomputer om zelf een digitaal balletje te trappen. Natuurlijk met series als Pro Evolution Soccer, FIFA en Virtua Striker, maar misschien vond ik FIFA Street stiekem nog wel het leukst van alles. Het voelde een beetje alsof je met vrienden op een pleintje bezig was, maar dan op een professioneel niveau. Ik vind het nog altijd jammer dat die serie slechts een herinnering uit het verleden is, maar wellicht weet Street Power Football die weemoed om te toveren naar hedendaags genot. Dus laten we de bal op de stip leggen en beginnen.

Met de Franse slag

In tegenstelling tot de FIFA Street-franchise zijn de personages in de game niet gebaseerd op voetballers van grote rijke voetbalclubs als Real Madrid, Manchester United en Juventus, maar deze dames en heren zijn echt van de straat geplukt. Het zijn stuk voor stuk mensen die bekend zijn in het freestyle voetbalwereldje. Daarover gesproken, als nieuwbakken wannabe straatkoning van het voetbal is het zaak dat je eerst de fijne kneepjes van het vak leert. Niemand minder dan Sean Garnier helpt je daar graag bij. Hij is de eerste freestyle wereldkampioen. Best wel iemand waar je dan graag naar zou luisteren als je je wilt gaan bewijzen, maar helaas heeft Garnier een behoorlijk irritant Frans accent waardoor zijn uitleg - dat sowieso vaak al ontzettend lang duurt - niet echt fijn is om aan te horen. Dat is best vervelend, aangezien hij een groot onderdeel van de game is.

Buiten dat het accent van Garnier dus best vervelend is om naar te luisteren, loopt de beweging ook nog eens niet synchroon met het geluid, om het nog maar even wat ergerlijker te maken dan het al is. Dat is dus geen beste basis voor een game als dit en, ondanks dat ik snap dat je kiest voor een wereldkampioen, is dat toch zonde. Afgezien van het stemgeluid van Garnier zit de game dan wel weer boordevol toffe tracks die passen bij de thematiek van de game. Veel muzikale hoogstandjes die je in een urban voetbalgame als Street Power Football mag verwachten. De licenties die Maximus Games heeft binnen weten te halen voor deze game zijn best indrukwekkend. Dus tijdens een potje voetbal op de straat ben je met deze game in ieder geval verzekerd van goede achtergrondmuziek. Dat verbloemt dan weer het gebrek aan geluidseffecten die vrij zwak of soms geheel niet aanwezig zijn.

Een lege trukendoos

De game heeft verschillende modi te bieden die ervoor moeten zorgen dat er afwisseling in de gameplay is en dat is wel geslaagd. Je hebt de standaard wedstrijdjes waarin je één op één of in teams van twee of drie spelers als winnaar uit de bus moet zien te komen. Vanzelfsprekend is er ook een modus waarin de pannakooi de hoofdrol op zich neemt, want dat kan in een game als dit toch echt niet ontbreken. Daarnaast is er de freestyle, waarin je zoveel mogelijk verschillende trucjes moet doen en daarmee je score moet zien op te krikken. Tot slot is er de trickshot, waarbij je in een bepaald gebied allerlei objecten moet zien te raken door de bal ertegen te schieten. Ondanks dat al deze onderdelen samen best wel de nodige afwisseling bieden, zijn ze lang niet allemaal even sterk. Zo vond ik de trickshot en freestyle eigenlijk weinig aan en heb ik die modi vrij weinig gespeeld.

Al deze verschillende minigames komen samen in de singleplayermodus 'Become King' waarin je - mocht de titel dat nog niet hebben weggegeven - koning van de straten moet zien te worden. Dit doe je door al die voorgenoemde games te spelen en te laten zien dat je de beste bent. De setting verandert steeds doordat je de wereld over reist. Zo geef je het ene moment een panna in de straten van Berlijn, terwijl je de volgende game weer op een soort boot in de Theems weet te scoren tegen je tegenstander. Die verschillende omgevingen geven een leuke twist aan het steeds weer spelen van dezelfde games en bieden een welkome afwisseling in achtergrond. Wat ook opvalt, is dat je best weinig verschillende trucjes kan en ondanks dat je die naarmate je vordert in de game wel kunt vrijspelen, voelt het allemaal erg beperkt aan en dat is ontzettend jammer.

Het oog wil ook wat

Naast de toffe muziek waar ik het eerder al over had, is het eerste dat opvalt aan deze game de grafische stijl. Er is gekozen voor een soort cartooneske look met een semi-realistische touch. Ongetwijfeld zijn er mensen op deze aardkloot die zo'n stijl voor een straatvoetbalgame geweldig passend vinden, maar ik ben daar zeker niet één van. Kies dan voor óf volledige stripfiguren die zo uit de Donald Duck gewandeld komen óf voor een realistische aanpak waarbij je het idee hebt dat je met echte mensen van doen hebt. Zeker als je de personages baseert op echte freestyle voetbalspelers. Ik begrijp niet zo goed de keuze die gemaakt is, maar ik vermoed dat het vooral te maken heeft met het verbloemen van de achterhaalde graphics die de game vullen. Al is dat even een wilde gok van mijn kant. Daar bovenop komt ook nog eens dat de animaties van de personages ontzettend slecht zijn. Het lijkt soms zelfs alsof ze door hun rug gegaan zijn terwijl ze achter een bal aan rennen. Vooral bij de trickshot is dit pijnlijk zichtbaar.

En dan moet ik het zeker nog even hebben over de besturing van Street Power Football, want dat is echt essentieel voor een voetbalgame. Ondanks dat ik graag wat positiever had willen zijn, moet ik ook hier streng zijn en erkennen dat de besturing niet om over naar huis te schrijven is. De besturing voelt enorm houterig en hakkelig aan, waar je in een voetbalgame echt een soort vloeiende beweging wil zien. De trukendoos is beperkt, maar voelt bovendien ook niet lekker om uit te voeren. Het is gewoonweg niet best en dat vind ik oprecht heel erg jammer. Tot slot had ik je ook nog willen vertellen over hoe ontzettend goed de multiplayer in deze game is, want die is uiteraard aanwezig. Maar na vele tientallen minuten staren naar lege lobby's heb ik dat helaas nooit mogen ervaren. De multiplayer was direct al doodgeboren. Uiteindelijk is er ook nog eens voor gekozen om maar liefst rond de vijftig euro te vragen voor deze game en dat is de game gewoonweg in de verste verte niet waard.