Review: WWE 2K16 PlayStation 4

De WWE is nog altijd in leven. Uitgever 2K speelt hier dan ook goed op in door ieder jaar een WWE-game uit te brengen. Dit jaar is het de beurt aan WWE 2K16. Voorgaand deel kampte met een aantal problemen. Zo was het erg makkelijk om reversals te spammen. Hierdoor was degene met de beste reflexen al snel de winnaar. Dit jaar kantelt 2K meer naar de realistische kant. Met een uitgebreid roster en een aantal nieuwe gameplay-mechanics tracht 2K trouwe fans te behouden en een nieuwe fanbase aan te boren. Can you smell what 2K has been cookin'? Let's find out.

Content up the wazoo

WWE 2K16 loopt over van de content. Hoewel de game niet veel gamemodi kent, zijn de aanwezige gamemodi meer dan voldoende om je een lange tijd bezig te houden. MyCareer, Free Play, Showcase en 2K-online zitten namelijk boordevol extra content. Zo is er een eindeloze lijst aan match-opties voor de free play-modus. Vecht je graag in een kooi, dan kan dat. Speel je liever een first blood-match? Ga er dan vooral voor. De opties zijn zeer gevarieerd en een roster van 120 worstelaars en diva's geeft dan ook genoeg ruimte voor verkenning.

Met meer dan tweehonderd unlockables gaat er veel tijd zitten in het verzamelen. Leuk is het feit dat deze collectables daadwerkelijk het verzamelen waard zijn. Zo speel je nieuwe venues, worstelaars en outfits vrij. De oudgedienden, zoals Bret 'The Hitman' Hart en Jake 'The Snake' Roberts, zijn namelijk niet direct beschikbaar. Het verzamelen wordt voornamelijk gedaan in de Showcase-modus. Normaliter heb ik helemaal geen zin in een dergelijke collectaton, maar WWE 2K16 weet mij echter wel te triggeren om aan het verzamelen te gaan. Verzamelen voelt namelijk nooit als een taak. De eisen voor het vrijspelen van de content zijn altijd duidelijk. Heb je tijdens een gevecht iets niet verzameld? Dan is het vaak je eigen schuld. Niet dat het vaak gaat gebeuren, maar je hoeft eventjes niet op te letten en je hebt je kans gemist.

Hell Yeah

Dit jaar siert de 'bad boy' van de worstelwereld, beter bekend als 'Stone Cold' Steve Austin, de cover van WWE 2K16. Anders dan voorgaande jaren speelt het covermodel nu prominent de hoofdrol in de bijbehorende game. De Showcase-modus staat namelijk helemaal in het teken van The Rattlesnake's carrière. De ups en downs van deze roughneck worden tot in het grootste detail in beeld gebracht. Al spelende beleef jij het turbulente leven van Steve Austin. Maak je dus klaar voor rondvliegende middelvingers, schuimend bier en showmanship op en top. Deze verhalende modus is naar mijn mening perfect uitgewerkt. Vooraf aan iedere match krijg je een verslag van de momenten die leiden tot het legendarische gevecht. Deze verslagen zijn voorzien van daadwerkelijke televisiebeelden en live-commentaar. Na de cutscene speel jij het gevecht waarheidsgetrouw na. Audioclips worden tussendoor afgespeeld en, zo nu en dan, neemt de computer het over voor een quick time event. Heeft Austin dat bepaalde gevecht verloren? Dan verlies jij hem ook.

Deze modus is zeer uitgebreid en biedt vele uren speelplezier. Heb je de Steve Austin 3:16-modus uitgespeeld, dan wacht er nog een waslijst aan challenges op je. Deze challenges laten je met andere worstelaars en diva's spelen tegen de hoofdrolspeler. De rollen worden dus daadwerkelijk omgedraaid. Zoals eerder vermeld, is dit voornamelijk de modus waarin je de unlockables vrijspeelt. Alle gevechten bevatten bepaalde objectives die daadwerkelijk in het gevecht hebben plaatsgevonden. Wanneer je deze objectives niet vervult, krijgt het gevecht een andere wending, maar speel je niets vrij. Deze modus wordt dan ook aanzienlijk verlengd door de herspeelbaarheid.

Gemiste kansen

2K heeft met een aantal aanpassingen zijn worstelfranchise nieuw leven ingeblazen. Waar WWE 2K15 meer een arcade-gevoel had, is dat in WWE 2K16 helemaal aangepast. Reversal-spammen is verleden tijd, aangezien niet alle aanvallen om te keren zijn. Hierdoor voelt alles een stuk realistischer. Het tempo ligt iets lager en tactiek is een must. Lang niet alle aanpassingen zijn echter optimaal. Zo is het vernieuwde submissionsysteem lang niet perfect. Deze minigame eist van de speler dat twee balken elkaar moeten overlappen. Dit systeem is zeer vergelijkbaar met Electronic Arts' UFC-franchise. Ik had echter vaak het gevoel dat de controle niet in mijn handen lag. Een gemiste kans, want een goede submission is altijd een plaatje om te zien.

Ook de graphics zijn anno 2015 ietwat achterhaald. Eerder dit jaar heb ik het grafische spektakel NBA 2K16 mogen reviewen. Hoewel de games afkomstig zijn van dezelfde ontwikkelaar, liggen de twee games op grafisch niveau ver uit elkaar. Het publiek oogt op momenten wat klungelig en de meer onbekende worstelaars zijn minder goed uitgewerkt dan de superstars. Het werkt niet storend, maar 2K heeft laten zien dat ze veel beter kunnen. De entrees van de worstelaar zijn daarentegen zeer leuk. Ook deze momenten zijn voorzien van de originele beelden en de worstelaars komen op zoals ze dat in het echt ook doen.

Tosti zonder ketchup

Als groot tostifan kan ik er enorm van balen wanneer ik geen saus bij mijn vertrouwde hap krijg. Hoewel de tosti goed smaakt, is deze niet hetzelfde zonder de bijbehorende condimenten. Datzelfde gevoel ervaar ik ook bij de MyCareer-modus. De eerste hap is goed en smaakt zeker naar meer, maar na een aantal happen gaat het toch een beetje vervelen. In de MyCareer-modus maak je een eigen worstelaar en kan je deelnemen aan diverse kampioenschappen. Je moet allianties aangaan en rivalen de grond in stampen. Gevechten met rivalen zijn intens en voelen daadwerkelijk als showworstelen aan. Rivalen kunnen bijvoorbeeld een gevecht onderbreken of aanvallen voordat de bel heeft geklonken. Gevechten met niet-rivalen kunnen echter leeg aanvoelen. Er is geen show en ook het commentaar weet je niet mee te slepen.

Ook was ik zeer teleurgesteld tijdens het creëren van mijn personage. 2K heeft namelijk aangegeven een Creation Studio-appte lanceren met de game. Deze was echter op het moment van spelen nog niet uitgebracht. Een ander puntje van kritiek is dat je start als een slappe hap. Waar deelnemers van kampioenschappen rond de tachtig punten zitten, begin jij op zestig punten. Dit betekent dat je traag, slap en conditieloos van start gaat. Je bent dus een flinke tijd aan het worstelen (sorry not sorry) om eindelijk een beetje mee te kunnen doen met the big boys. PlayStation 3- en Xbox 360-bezitters vissen helaas naast het net. De carrièremodus is namelijk niet inbegrepen in deze versies van de game.