Review: WWI Isonzo - Een toegankelijke historische shooter Pc

De Eerste Wereldoorlog is een bekend thema in de game-industrie. Op verschillende manieren wordt dit deel van onze geschiedenis belicht. Het gaat dan voornamelijk om het westerse en oosterse front met veldslagen als Verdun, Tannenberg en de Slag aan de Somme. De studio achter WWI Verdun en Tannenberg gooit het dit keer over een andere boeg. Het vergeten Italiaanse front is namelijk onderwerp van hun nieuwe game. In WWI Isonzo vechten de Italianen tegen de Oostenrijks-Hongaarse soldaten, onder slechte omstandigheden, in de vallei en op de bergen rondom de rivier de Isonzo. Ik ben zowel de game als de geschiedenisboeken in gedoken om jullie een volledige review voor te schotelen.

De geschiedenis van Isonzo

In de preview van Isonzo heb je al kunnen lezen dat Blackmill Games veel aandacht heeft besteed om de game zo historisch accuraat mogelijk te maken. Maar wat is dit Italiaanse front precies? Zeg de bekende modderige loopgraven van het westerse front maar vaarwel, want veel zul je er niet tegenkomen. De loopgraven zelf zijn wel onderdeel van Isonzo, maar hebben een ander uiterlijk. Op de bergen heeft het weinig zien om diep te graven en je zult dan ook voornamelijk stenen loopgraven tegenkomen. Het gebruikmaken van het landschap voor dekking en het bouwen van commandoposten speelt daar ook een rol bij. De Italianen hebben lang en hard tegen de Oostenrijks-Hongaarse soldaten moet vechten voor eigenlijk weinig winst. Alleen al rondom Isonzo zijn er twaalf veldslagen geweest, waarvan de zesde terug te vinden is in de game. Het is één van de succesvolste aanvalsmomenten van de Italianen geweest en in de game speelt dit op drie plekken af. Je vecht op de berg vlak bij het Carso plateau en rond de brug Sabatino die leidt naar de stad Gorizia. De stad zelf is de derde locatie die je moet verdedigen of aanvallen.

De tweede map geeft een beeld van de gevaarlijke gevechten in de Alpen en dan vooral die op de Sasso Di Sesto piek. In 1915 vielen de Italianen deze plek aan en waren ze vooral gericht op de Torre Di Toblin waar Oostenrijk-Hongarije een observatiepost had. Je kunt je wel voorstellen dat het bewandelen van een berg ervoor zorgt dat de verdedigers, die hoger gelegen zijn, het voordeel hebben. Op deze map is het dan ook je doel om telkens een hoger gelegen gedeelte te veroveren. Als je tenminste aan de Italiaanse kant vecht. In de laatste map draait het allemaal om de strafexpeditie die bestaat uit de locaties Cengio en Fior. Monte Cengio is natuurlijk de berg en daar lag ook fort Corbin. De Fior locatie is dan weer een plateau en een stuk vlakker en makkelijker begaanbaar. Deze strafexpeditie vond plaats in 1916 en het was Oostenrijk-Hongarije die de aanval begon om de Italianen van het plateau te verwijderen. Na een aantal dagen was het plan een succes. Het plateau bestaat uit een rotsachtig en bosrijk gebied en geeft dus een hele andere ervaring dan de top van de berg. Daar zijn voornamelijk stenen bouwwerken, kraters en rotsblokken te vinden. De mappen en locaties zijn dus niet alleen gekoppeld aan verschillende historische veldslagen, maar bieden tegelijkertijd een afwisseling in het landschap. Hierdoor heb je toch telkens een andere tactiek nodig. De mappen zien er goed en gedetailleerd uit, waardoor het plezierig is om hierop rond te lopen en te sterven. Als de game voor een langere tijd wordt ondersteund zou een nieuwe map en veldslag niet misstaan, maar voor nu biedt het genoeg variatie.

Wat voor soldaat wordt jij?

Er zijn zes verschillende klassen in Isonzo aanwezig. Doordat er een limit zit aan de hoeveelheid soldaten per klasse, betekent dit dat niet iedereen een officier of engineer kan zijn. De assault-klasse is de uitzondering op de regel, want daarvan kunnen er een onbeperkt aantal aanwezig zijn. Je zult dus af en toe een soldaat moeten kiezen die niet je voorkeur heeft. Dat is nu eenmaal onderdeel van de strategie, want als je sterft kun je wisselen. Bij het verdedigen van een locatie is een marksman die met zijn sluipschuttersgeweer verscholen zit op de flank erg handig. Terwijl een aantal minuten daarvoor de mountaineer juist de meeste invloed had, omdat je de top van de berg moest bereiken. Deze soldaten klimmen en dalen niet alleen beter, maar hebben ook een verrekijker om vijanden mee te spotten. De officier is natuurlijk het gewildst, want hij kan ondersteuning aanvragen. Opeens razen er dan vliegtuigen over de map die op specifieke locaties bommen laten vallen en verschillende soorten gas verspreiden. Weet je bij mosterdgas niet direct je gasmasker op te zetten dan ben je binnen enkele seconden dood. Die kans is sowieso groot, want door de dichte wolken gas en het beperkte zicht van het gasmasker is het onderscheiden van vriend en vijand niet altijd even eenvoudig. Wanneer je wordt neergeschoten draait de camera richting de locatie van de desbetreffende vijand, maar heel nauwkeurig is het niet. Al kun je zelf ook wel bedenken dat het rennen over een vlak en onbeschut terrein een gevaarlijke zet is.

Respawnen kan niet overal, waardoor het overnemen en verdedigen van een strategische locatie op de map belangrijk is. Is dit niet het geval dan respawn je op de uitvalsbasis, die vaak wat verder van de actie is verwijderd. Je kunt ook respawnen op je squad-maten als deze nog in leven zijn. Het veelvuldig spelen van de game wordt beloond met nieuwe en betere wapens en allerlei passieve bonussen. Je kunt per klasse bepalen welke je bonus je wilt inzetten, maar ze verschillen per soldaat. Denk hierbij aan het sneller gebruiken van verband, dat je minder snel leegbloedt of juist prikkeldraad sneller doorknipt. Het zijn allemaal handige bonussen die ervoor zorgen dat je net wat langer in leven kunt blijven. Aan het einde van een veldslag krijg je allerlei statistieken te zien die aan je profiel worden toegevoegd. Zo kun je bekijken met welk wapen je het accuraatst bent en zijn er meerdere medailles te verdienen. Tijdens een potje probeerde ik uit of het mogelijk was om dood te vallen en kreeg vervolgens een medaille. Ik had namelijk de meeste schade opgelopen door een hoge val. Dit is een leuk voorbeeld, maar er zijn natuurlijk medailles te verdienen die wat beter voor je ego zijn. De customisatie in de game bereik je dus door veel te spelen en dit geldt gedeeltelijk ook voor het uiterlijk van de soldaten. In de barakken kun je de soldaten een ander gezicht, snor en kleding geven. Het is wel jammer dat achter een groot gedeelte van deze opties het woord DLC stond. Er staan namelijk al flink wat customisatie-DLC’s op de planning. Dat is niet ongewoon met dit soort games, maar ik had toch meer gratis opties verwacht. Rampzalig is het trouwens niet, want je ziet je eigen personage niet eens. Je kleedt je dus puur aan voor je landgenoten en de vijand.

Van veldslag naar veldslag

Laat ik nog even benoemen wat je tijdens de veldslagen nog meer tegenkomt. Vanaf de startlocatie moet je telkens een specifiek punt verdedigen of aanvallen. Je teamgenoten worden met groen aangeduid en je landgenoten met blauw. De overige soldaten moet je zo snel mogelijk neerknallen of neersteken. Door al bukkend en tijgerend gebruik te maken van de beschutting hoop je op die manier veilig aan te komen. Om dit wat moeilijker te maken is prikkeldraad in het leven geroepen. Als je hier doorheen wilt, moet je twee seconden van je tijd besteden aan het doorknippen. Kom je er toch in vast te zitten dan raak je gewond en moet je zeer langzaam er weer uit lopen. Ondertussen ben je eenvoudig neer te schieten. Door de authentieke wapens duurt het herladen best wel lang en is het niet mogelijk om na een kogel al te herladen. Als je geen kogels meer hebt dan moet je hopen dat een landgenoot je kan helpen of je moet terug naar een munitiebox. Deze kun je zelf ook bouwen al merkte ik dat dit niet overal op de map kon. Daarnaast heb je nog toegang tot een setje granaten en een verbanddoos waarmee je jezelf en andere kunt helpen. Doodbloeden is namelijk een reëel gevaar.

Het grootste voordeel van WWI Isonzo is dat het een toegankelijke historische shooter is. De potjes duren zeker vijfenveertig minuten, maar de gameplay is snel te leren en je hebt geen microfoon nodig. De meeste wapens schieten zelfs zonder crosshair heerlijk. Mocht je toch liever meer richting willen dan kun je de crosshair gewoon inschakelen in het opties-menu. Isonzo is dus een stuk minder hardcore dan een game als Hell Let Loose. Het helpt dan ook dat de game stabiel draait op de pc en dat zorgt voor een nette zeventig fps. Dit betekent niet dat er geen problemen aanwezig zijn. Hier en daar kom je nog wel grappige glitches tegen. Zo zweeft een geweergeschut dat je kunt neerzetten, vaak boven het hoofd van een soldaat. En ziet de klim animatie er soms wat knullig uit, omdat de soldaat zich net voor de muur afzet. Dit mag de pret van de veldslag echter niet drukken. Het leidt soms alleen wat af, omdat je toch even moet gniffelen. Dat de game zo soepel draait heeft onder andere te maken met de omvang van de mappen en dat je met maximaal achtenveertig spelers op de map loopt. Dit klinkt als weinig, maar tijdens het spelen merkte ik dat de hoeveelheid spelers precies genoeg is. Daarnaast kent de game verschillende servers, waardoor je op deze manier altijd wel een map kunt opstarten met genoeg spelers. Zijn er niet genoeg spelers aanwezig dan vullen de bots de plekken op. Over het algemeen doen de bots hun werk goed al is het natuurlijk leuker om tegen anderen te spelen. De bots hebben nog wel eens de neiging om in een lijn van vijf achter elkaar door een opening te lopen, waardoor je heerlijk kunt prijsschieten. Al merkte ik dat de andere spelers dit soms ook deden, maar dan voorzichtig en met meer tactiek.