Review: Xenoblade Chronicles Nintendo Wii

Laten we even eerlijk zijn. Gamers die de Nintendo Wii hebben gekocht om er eens lekker een potje hardcore op te gamen, zijn flink bedrogen uitgekomen. Natuurlijk, er zijn in de laatste paar jaren een aantal titels uitgekomen die speciaal voor de hardcore gamer zijn gemaakt, maar alles bij elkaar kun je zeggen dat het aantal niet genoeg was om de honger te stillen. Maar bij de hardcore titels kunnen we nu toch weer een game toevoegen, want Nintendo heeft Xenoblade Chronicles geschapen.

Shulk en de Monado

In de Xenoblade Chronicles draait alles om het personage Shulk en zijn onderzoek naar het mysterieuze zwaard de Monado. Dat onderzoek is overigens niet voor niets, want het blijkt dat de Monado het enige zwaard is dat iets kan uitrichten tegen het robotvolk (de Mechon) dat de mensheid teistert. Klinkt allemaal episch, en dat wordt nog eens extra benadrukt door het feit dat de hele spelwereld zich bevindt op de overblijfselen van twee gigantische titans, die het vroeger met elkaar aan de stok hebben gehad. Gekker moet het toch niet worden.

Japanse gevechten

Zoals de meesten van jullie ongetwijfeld zullen weten, is Xenoblade Chronicles een RPG met Japanse sferen. Alhoewel, van origine is de game een Japanse RPG, maar door de vele westerse invloeden zou je bijna kunnen zeggen dat het niet veel meer te maken heeft met Japanse games. Toch kom je nog veel elementen tegen die de Japanse stijl benadrukken. Zo zijn de gevechten niet zoals je die gewend bent van westerse RPG's, maar krijg je een gevechtssysteem voorgeschoteld dat veel wegheeft van de techniek die Final Fantasy gebruikt. Tijdens de real-time gevechten heb je de mogelijkheid uit verschillende aanvallen, die je met een druk op de knop kunt activeren. Nadat je een aanval hebt gebruikt, moet deze eerst weer opladen voordat je hem opnieuw kunt gebruiken. Het is dus zaak om je aanvallen (en vooral de volgorde daarvan) goed te plannen en niet zomaar op knoppen loopt te rammen. Dat laatste kan natuurlijk wel en in de kleinere gevechten zul je er waarschijnlijk nog succes mee hebben ook, maar als je eenmaal de wat grotere gevechten voor je kiezen krijgt zal die tactiek niet meer werken.

Japanse communicatie

Een andere Japanse invloed is de manier waarop de karakters in de game met elkaar communiceren. Je hebt de vertrouwde cutscenes die zijn ingesproken, maar daarnaast heb je ook de in-game gesprekken die à  la Pok'mon door middel van gespreksbalkjes worden gepresenteerd. Niets mis mee natuurlijk, ware het niet dat dit op sommige momenten niet helemaal lekker werkt. Als je bijvoorbeeld in een stadje bent, zul je zien dat de marktkooplui je aandacht proberen te trekken door middel van deze gespreksbalkjes. Het punt is echter dat deze balkjes een groot gedeelte van het scherm in beslag nemen, waardoor je soms het overzicht een beetje kwijtraakt. Het is dus leuk geprobeerd om de communicatie tussen personages op deze manier weer te geven, maar het is zeker niet altijd succesvol.

Verhalende RPG

Aan het begin van deze review heb ik het even gehad over het verhaal van de game, maar hier wil ik graag nog iets over kwijt. Xenoblade Chronicles is namelijk een verhaalgedreven RPG, wat betekent dat je heel vaak cutscenes tegenkomt waarin het verhaal wordt verteld. Soms zit je minutenlang naar je scherm te staren terwijl de personages tegen elkaar lopen te lullen. Het is geen minpuntje, maar je moet wel van dit soort games houden om het te kunnen waarderen. Als je jezelf er doorheen weet te slaan, stuit je echter wel op een verhaal dat enorm goed is doordacht en daardoor erg vermakelijk is. Ook zul je veel plot twists tegenkomen die het grootste gedeelte van de tijd vrij origineel zijn. Om het verhaal hoef je Xenoblade Chronicles dus zeker niet te laten liggen.