Nederlandse lootboxban - Waarom we allemaal boeten voor andermans skill issue

De Nederlandse overheid heeft één missie: burgers beschermen tegen... zichzelf. En nergens komt dat beter tot uiting dan in het absurde circus rondom lootbox- en gacha-wetgeving. In Nederland worden gamers behandeld alsof ze collectief drie jaar oud zijn en een gevaar vormen voor zichzelf zodra er een glimmend knopje verschijnt met “Open Pack”. De overheid heeft namelijk besloten dat lootboxes in games te risicovol zijn, want een héél klein percentage mensen ontwikkelt een gokverslaving. En dus mag niemand meer normaal spelen. Het is alsof één debiel kind op school een lijmstift opeet en de rest daarom nooit meer mag knutselen.

Want waarom zou je mensen hun eigen geld laten uitgeven aan digitale gok mechanics wanneer je ook gewoon hele games kunt verbieden? Veel makkelijker dan vertrouwen dat gamers zelf nadenken en over hun eigen geld beslissen, toch? Dankzij deze overbeschermende aanpak zijn inmiddels meerdere games volledig verwijderd of simpelweg nooit verschenen in Nederland. Het idee dat volwassenen zelf kunnen bepalen wat ze met hun eigen geld doen. Ja, dat concept bestaat niet in Den Haag. De overheid ziet lootboxes namelijk als extreem gevaarlijk en ze vallen dan ook onder de Wet op Kansspelen.

Wat als mensen te veel geld uitgeven? Nou ja, wat als mensen te veel uitgeven aan boodschappen, koffie, parfum, concertkaartjes, crypto, Tinder Gold, energierekeningen of de Staatsloterij die ze zelf naar binnen pushen? Die dingen zijn niet verboden. Maar digitale pakjes met kaartjes openen met een kans op een extra glimmend plaatje op je kaartje? Ja hoor, dat moet de kop in. Ter bescherming van de oh zo fragiele Nederlandse burger. Ja, we leven in een land waar Pokémon-kaartjes blijkbaar gevaarlijker zijn dan crypto, Toto-reclames, en de gemiddelde staatsloterijcampagne. Ironisch, want de overheid ramt wél elke maand een loterijbriefje door je brievenbus, maar digitale kaartjes openen op je telefoon? Dat is te riskant. Je zou zomaar plezier kunnen hebben. Of, god verhoede, geld uitgeven dat van jezelf is en waar je zelf hard voor hebt gewerkt. Blijkbaar is gokken alleen slecht als het niet door de overheid wordt georganiseerd.

Het gevolg? Ontwikkelaars moeten óf complete monetization-systemen verbouwen, óf hun game maar gewoon niet uitbrengen in Nederland. En dat doen ze dus regelmatig, want voor één klein landje het hele businessmodel omgooien is simpelweg niet de moeite waard. Zo is Diablo Immortal niet in Nederland te spelen, is Pokémon Unite verwijderd uit de Nederlandse stores en kun je Pokémon TCG Pocket alleen via een omweg spelen. Tuurlijk, sommige mensen ontwikkelen een gokverslaving. Dat is natuurlijk tragisch, maar het is nog steeds een kleine minderheid. En laten we eerlijk zijn, je kunt niet heel Nederland opsluiten omdat een handjevol mensen geen weerstand biedt tegen een gekleurde knop die “Buy Now” zegt. Dat is alsof je alcohol verbiedt omdat sommige mensen niet kunnen stoppen na één biertje. Oh wacht, nee, alcohol mag gewoon. Dat levert belasting op. Lootboxes daarentegen? Geen overheidsgeld, dus gelijk verbannen die handel.

Ja, lootboxes kunnen verslavend zijn. Ja, sommige spelers maken domme keuzes. Maar dat gebeurt bij élk entertainmentproduct dat geld kost. Niemand verbiedt Pokémon boosterpacks in de Intertoys (nog niet). Niemand verbiedt cafés omdat alcohol verslavend is. Maar videogames? Die zijn blijkbaar het échte kwaad. De ironie is dat deze regelgeving zó paternalistisch is dat je bijna zou denken dat gamers geen hersens hebben. Alsof we niet kunnen besluiten hoeveel van ons eigen geld we willen uitgeven en waaraan. Alsof we niet kunnen stoppen. Alsof elke lootbox direct leidt tot een financiële meltdown. Newsflash: voor de meeste mensen is het gewoon entertainment. Maar goed, Vader Overheid weet altijd beter, toch?

De Nederlandse lootboxregels beschermen niet zozeer gamers als wel politici tegen het idee dat burgers hun eigen verantwoordelijkheden kunnen dragen. De bans voelen willekeurig, ouderwets en vooral overdreven betuttelend. En ondertussen staat Nederland wereldwijd bekend als één van de weinige landen waar je Pokémon-kaartjes op je telefoon niet mag openen. De Nederlandse lootboxwetgeving is een karikatuur van overregulatie. In plaats van mensen verantwoordelijkheid te geven, worden games gewoon verboden. Compleet. Simpelweg omdat de overheid bang is dat iemand zichzelf niet onder controle heeft. Maar laten we eerlijk zijn, als je in 2025 nog steeds all-in gaat op lootboxes tot je bankrekening bloedt, dan is dat geen maatschappelijk probleem, dat is een persoonlijke skill issue. En de rest van ons verdient beter dan ge-babysit worden door de Kansspelautoriteit.