Review: 1-2-Switch! Nintendo Switch

1-2-Switch is 'n van de handvol fysieke games die de lancering van de Nintendo Switch vergezelde op 3 maart. Buiten onze hands-on bevindingen van deze minigamecompilatie naar aanleiding van een korte speelsessie op een Switch-event, hadden we hier op Gameliner nog geen definitief oordeel geveld. Inmiddels heeft ondergetekende redacteur een Nintendo Switch in huis gehaald en zichzelf voor gek gezet om jullie alsnog van een recensie te voorzien.

Lachsalvo's

Wii Sports toonde destijds op even simplistische als succesvolle wijze wat we mochten verwachten van de Wii en zijn eigenzinnige 'motion controls' en bij de Wii U was het Nintendo Land dat ons aanvankelijk nog ten volle deed geloven in de vele mogelijkheden van het GamePad-scherm. 1-2-Switch is wederom zo'n demonstratiegame. Een verzameling van 28 losse minispelletjes die vooral bedoeld zijn om de Joy-Con controllers in de verf te zetten. Er schuilt namelijk behoorlijk wat technologie (van fijngevoelige motion controls tot de indrukwekkende HD rumble) in die uitschuifbare miniatuurcontrollers.

1-2-Switch vraagt spelers op te staan en elkaar in de ogen te kijken. De televisie (of handheldscherm als je de spelcomputer in zijn draagbare vorm gebruikt) is slechts bijzaak en wordt eigenlijk enkel benut om de instructievideo en de uitslag van het spelletje in kwestie te bekijken. Die menselijke interactie tijdens het uitvoeren van de gevraagde handelingen zorgt gegarandeerd voor een regelmatige dosis hilariteit en spontane lachsalvo's. Het gros van de spelletjes zijn van zo'n eenvoud dat zelfs mijn moeder er meteen mee weg was, al vond ik het switchen tussen de juiste configuratie (Joy-Cons m't of zonder polsband of voor 'n minigame zelfs in tabletmodus) de flow toch wat onderbreken.

Van knikkerkampioen tot revolverduel

Ze alle 28 stuk voor stuk uitgebreid bespreken ga ik hier niet doen, maar neem van me aan dat het hier om een zéér gevarieerde maar tegelijkertijd ook kwalitatief inconsistente verzameling gaat. Ik kan mij bijvoorbeeld niet voorstellen dat pakweg 'Bedtijd' (een krijsende baby in slaap wiegen met je tablet) of 'Scheerbeurt' (scheerbewegingen maken met de Joy-Con) het bij iemand van onze lezers tot favoriete minigames zal schoppen. Maar ook het melken van koeien in 'Melktijd' (door met wijs- en middelvinger afwisselend de knoppen aan de zijkant in te duwen terwijl je een melkende beweging maakt) of 'Eetwedstrijd' waarbij je zo'n Joy-Con voor je gezicht moet houden en je mond heel rap open en dicht moet doen, terwijl de infraroodsensor berekent hoeveel virtuele broodjes je precies hebt verorberd, verliest al snel zijn charme.

Persoonlijk vond ik 'Revolverduel' en diens variant 'Fopduel' nog het leukst. In dit westernduel houd je de Joy-Con controllers als ware het pistolen langs het lichaam, kijk je elkaar met je kwaadste blik aan (een beetje inlevingsvermogen helpt natuurlijk altijd) en wacht je tot het juiste vuurcommando om zo snel mogelijk te richten en te schieten door de schouderknop in te drukken. Diegene die het snelst geschoten heeft en de juiste schiethoek te pakken had, wint. Simpel, maar erg leuk. Andere uitschieters zijn de minispelletjes die vooral inbegrepen zijn om de "“ toegegeven: indrukwekkende! "“ HD-trilfunctie van de Joy-Con te showen. 'Kluiskraak' onder andere, waarbij je de controller zachtjes draait om tijdens het kraken van de kluis te voelen wanneer het slot klikt, maar ook 'Knikkerkampioen' maakt indruk door via subtiele trillingen het gevoel te veinzen alsof er daadwerkelijk knikkers in je controllertje zitten. Het doel van het spelletje is dan ook om te raden hoeveel het er precies zijn.

Fors prijskaartje

1-2-Switch is de geknipte demonstratiegame zoals eigenlijk alleen Nintendo ze maakt. Allemaal draaien ze om specifieke features van de Nintendo Switch en de Joy-Cons in het bijzonder, maar slechts een handvol van deze korte spelletjes blijkt interessant genoeg om meerdere malen te spelen. Alex stelde zich na zijn hands-on al serieuze vragen bij het prijskaartje en terecht, zo blijkt nu. Het totaalpakket en het plezier dat je eraan beleeft, is simpelweg t' beperkt om hier zomaar vijftig euro voor neer te tellen. Dit had Nintendo gewoon gratis bij de Nintendo Switch moeten bundelen. Een optionele aankoop maakt van 1-2-Switch nu een potentiële no buy. Zeker als je het schap moet delen met mastodont The Legend of Zelda: Breath of the Wild.