Review: Dissidia: Final Fantasy PlayStation Portable

Liefhebbers van de Final Fantasy franchise wachten natuurlijk al enige tijd vol hoop op de nieuwe game in de reeks Dissidia: Final Fantasy. Deze game is namelijk niet zomaar een van de Final Fantasy games, want naast het feit dat Square Enix haar 20- jarig bestaan in stijl wilde vieren, komen in Dissidia bijna alle Final Fantasy personages bij elkaar voor een eindeloos potje knokken. De grote vraag is echter of Square Enix deze grote knokpartij tot een succesvolle vechtgame weet te maken, zonder de echte Final Fantasy sfeer te verliezen.

Cosmos or Chaos

Een flitsende actie game zou je niet zo gauw verwachten van Square Enix, maar in Dissidia barst het van de gevechten vol actie. De game zorgt dan ook voor een einde aan het eeuwig durende gevecht tussen Cosmos, godin van harmonie, en Chaos, god van tweestrijd. Nu Cosmos stervende is dreigt de wereld te worden gehuld in duisternis, maar natuurlijk proberen de helden van het licht hier een stokje voor te steken.

Het mooie aan dit verhaal is dat de duisternis alleen overwonnen kan worden door de kristallen die de helden van het licht op eigen kracht moeten bemachtigen, waardoor elk personage zijn eigen unieke verhaal doorloopt. Er gaan dan ook een hoop uurtjes in de Story Mode van de game zitten.

Dit klinkt natuurlijk allemaal prachtig, maar deze Story Mode heeft ook een minpunt. De Story Mode maakt namelijk gebruik van een soort bordspel en hoewel dit op het eerste gezicht geen groot minpunt is, is het bordspel eigenlijk een overbodige toevoeging.

Sfeervolle gevechten

De echte Final Fantasy fans zullen echt versteld staan van de sfeer. Square Enix heeft het namelijk gepresteerd om in deze actie/RPG de ware Final Fantasy sfeer naar voren te laten komen zonder de echte actie daarmee te belemmeren. Zo maakt men gebruik van allerlei bekende muziekjes uit de Final Fantasy franchise. De sfeer is zelfs zo goed dat je bijvoorbeeld tijdens een gevecht tussen Cloud en Sephiroth het gevoel krijgt dat je Final Fantasy VII aan het spelen bent in plaats van een Dissidia.

Om zo'n indrukwekkende sfeer te creëren heb je natuurlijk wel goed geluid nodig en dat is er dan ook zeker. Daarnaast zorgen ook de omgevingen voor mooie plaatjes en komen de personages op grafisch gebied niks te kort. Dus op grafisch gebied en qua geluid valt er zeker niets te klagen.

Eindeloos

Tot nu toe heb ik het voor een groot deel gehad over de Story Mode, maar daar blijft het niet bij. De game bevat naast de Story Mode namelijk ook een Arcade Mode, Quick Battle en Communications Mode. Deze modes zijn eigenlijk meer bedoel om eindeloos te blijven knokken of dit nou online of offline is.

Daarnaast kun je ook met deze modi punten verdienen waarmee je jouw personages kunt upgraden met wapens en moves, totdat ze bijna onoverwinnelijk zijn. Maar om het zo ver te schoppen ben je waarschijnlijk wel een paar maanden bezig. Het duurt namelijk wel even voordat je door hebt hoe alle personages vechten, want elke personages heeft zijn eigen gevechtsstijl. Daar komt nog eens bij dat je in het begin echt even goed moet opletten, wil je het gevechtssysteem onder de knie krijgen. Het is namelijk niet het makkelijkste systeem om te onthouden en daarnaast werken niet alle combinaties vlekkeloos.