Review: Ever Forward - Een mooie puzzelgame met veel dozen Pc

Ever Forward is de nieuwste game van ontwikkelaar Pathea, vooral bekend van de populaire indiegame My Time at Portia. Met Ever Forward is de Chinese ontwikkelaar alleen een totaal andere weg ingeslagen. In plaats van een simulatiegame met RPG-elementen is Ever Forward een puzzelgame. Toen ik daar achter kwam, kreeg ik een lichte hartverzakking, want mijn puzzelvaardigheden zijn niet geweldig. Toen ik de game opstartte, werden mijn vermoedens al snel bevestigd: dit gaat even duren.

Ontdek het verhaal van Maya

In het verhaal speel je als Maya, een klein meisje waar je in het begin niets vanaf weet. Ze loopt aan het strand, totdat er door een plotselinge ontploffing vreemde kamers in de wereld verschijnen. Er komen rode lijnen uit en er lopen rode aderen doorheen. Als Maya in een kamer loopt, komt ze in een totaal andere wereld terecht. Deze wereld wordt bewaakt door kleine ronde robotjes en als ze Maya zien, wordt ze zonder pardon neergeschoten. Met de hulp van de vriendelijke robot en Maya’s partner QBC moet ze zich langs de robots bewegen en doosjes naar verschillende platformen brengen om de kamers te deactiveren. Met elk level dat je voltooit, leer je steeds meer over Maya’s verleden en ontdek je langzamerhand hoe ze in deze situatie terecht is gekomen.

Puzzels blijven ongeveer hetzelfde, maar worden steeds lastiger

De insteek van de puzzels blijft gedurende games ongeveer hetzelfde. Maya moet langs de ronde robotjes sluipen en een doosje bij een platform zien te brengen. Deze puzzels worden wel steeds moeilijker bij elk level en Maya (jij) moet goed nadenken en kijken wat de beste optie is om ongezien langs die ronde rotdingen te komen. Het eerste level kwam ik aardig makkelijk door. Je maakt daar kennis met de mechanieken en puzzels van de game. Alleen bij het tweede level liep ik al vast. Wat ik ook probeerde, ik kwam niet langs de robots. Was het omdat de controls en het leveldesign onmogelijk waren? Nee, ik had niet door dat je een nieuwe doos kon oproepen als je er eentje had weggegooid om de robot af te leiden. Toen ik daar achter kwam, ging het een stuk makkelijker. Het duurde alleen drie uur en met hulp van mijn vader en enkele gameplaybeelden van de game om erachter te komen, maar dat even terzijde.

Na het eerdere doosjesfiasco wist ik in ieder geval wat ik allemaal kon doen en werd de frustratie een stuk minder. Werd ik opeens een meester in de puzzels? Nee, want ik nam nog steeds foute beslissingen, alleen wist ik nu zeker dat het niet aan de game lag, maar aan mijn puzzelvaardigheden en inzicht. Toch wilde ik, ondanks dat ik moeite had met de game, verder spelen om achter Maya’s verleden te komen en te ontdekken wat er met haar wereld is gebeurd.

Prachtig verhaal en omgevingen

Het verhaal van Ever Forward is prachtig en de omgevingen zien er prima uit in de game. Op het moment van schrijven heb ik de game nog niet uitgespeeld, maar de graphics zien er simpel en prachtig uit. Ook wilde ik het verder spelen om het verhaal van Maya te ontdekken. De cutscenes met flashbacks zijn heel mooi in elkaar gezet. Maya en haar moeder worden weergegeven als figuren die bestaan uit lichtpuntjes en dat ziet er echt mooi uit en past ook prima bij de stijl van de game. De graphics zijn mooi in hun eenvoud. De echte wereld bestaat uit kleur, terwijl de andere wereld alleen uit wit en grijs bestaat met het rood van de bomen en het blauwe sensorlicht van de robots. Deze contrasten zorgen ervoor dat je altijd weet in welke wereld Maya zich bevindt en beide zien er prima uit.

Weinig variatie

Toch heb ik na de game een aantal uur gespeeld te hebben één groot probleem met Ever Forward. De puzzels lijken echt heel veel op elkaar. Er zit wel variatie in hoe je het moet oplossen, maar het komt allemaal op hetzelfde neer, namelijk breng de doos naar het platform. Ook zijn de ronde robotjes de enige vijand in de game. Ik had eigenlijk op iets meer variatie in de robots gehoopt, bijvoorbeeld een paar met verschillende functies, sterktes en zwakheden. Dit zou de game iets gevarieerder maken dan alleen een doos afleveren door elke keer precies dezelfde robots te ontlopen.

De controls zijn ook een beetje eentonig, want Maya moet telkens hetzelfde doen. Sluipen, doos pakken, langs de robot sluipen en de doos neerleggen om verder te komen. Maya doet ook vrijwel alles automatisch. Zo gaat ze automatisch sluipen als ze in de buurt van een robot is en gaat weer rennen als het in haar ogen veilig genoeg is. Dit heeft mij de nodige schietpartijen bespaard, maar ik had ook graag meer controle over Maya zelf gehad. Nu gaf het mij het gevoel dat er maar één oplossing is voor de puzzel, terwijl ik het juist leuk vind om naar andere manieren te zoeken om een puzzel op te lossen. Dit zorgde voor nog minder variatie in een toch al aardig eentonige game.