Review: F.E.A.R. 2: Project Origin Xbox 360

Marketing director: Dus we moeten een nieuwe naam hebben voor deze sequel.
Game director: Ja, en we dachten dat het wel het beste zou zijn juist NIET weer een acroniem van een tof woord te pakken.
Marketing director: Oh, dat was juist zo master.
Game director: Nou, nee. Blijkt dat de meeste mensen het maar kinderachtig vinden. Online hebben de mensen gestemd op Project Origin.
Marketing director: Maar het is een keivette afwisselende game geworden, daar moet wel iets vets van te maken zijn. Wat dacht je van dit? P.R.O.J.E.C.T. Professonial Retalliation Overly Justified Emergency Counter Terrorism. Zo, haha, en dan nog O.R.I.G.I.N.
Game director: Nou, die weet ik wel voor je: Offensively Retarded Irritating Grotesquely Irrelevant Naming."
Marketing director: Uhm Dat is een Nee Dus?

N.O. M.O.R.E. F.P.S. S.V.P.

Wat zijn er toch een hoop first person shooters. Toen een paar jaar geleden F.E.A.R. uitkwam, was ik persoonlijk bepaald niet onder de indruk. Niet alleen vanwege de belachelijke acroniem van First Encounter Assault Recon, maar vooral omdat ik toen mijn gamersbuikje (sixpack is het niet) wel even vol had van in de eerste persoon met een geweertje onderaan je beeldscherm rondrennen, sleutels verzamelen en aan 'n stuk door boeven, monsters, Duitsers en terroristen neerschieten. Vlak voordat F.E.A.R. 2 uitkwam was ik toch maar eens begonnen aan deeltje 1, en tot mijn verbazing bleek het een gelikt door te spelen game te zijn, die een bizarre combinatie wist te maken van Japanse horror en over de top John Woo actie, met alles ertussenin. Nu is F.E.A.R. 2 een beetje in obscuriteit uitgekomen lijkt het wel, en wordt de game in de meeste reviews overschaduwd door Killzone 2, die rond dezelfde tijd is uitgekomen. Terecht?

Namesake

F.E.A.R. 2: Project Origin heeft zijn subtitel gekregen aan de hand van een online poll, waarbij mensen mochten kiezen welke naam het nieuwe deel zou krijgen. Eerst zou de game enkel zo heten, maar vanwege allerlei wisselingen van studio en rechten is er nu toch F.E.A.R. 2 bij komen te staan. Je zou zeggen dat het een stomme prequel is. Dat is echter niet waar, want de naam heeft direct te maken met de antagonist van deel 1, die jou in deel 2 ook weer het leven aardig zuur maakt. Het verhaal begint een half uur voor het einde van F.E.A.R. en je speelt een nieuwe schietheld, die deze keer een echte naam heeft gekregen, namelijk Sgt. Michael Becket. Weet iemand de naam nog van de held in deel 1? Ik denk dat dat er weinig zijn, nou ik moest ook zoeken en het bleek 'Point Man' te zijn. Nee, dat was dus geen Megaman baas, noch is het een held die als superkracht kan wijzen zoals niemand dat kan. Gelukkig zijn in ieder geval de namen al beter geworden in dit deel.

Storymix

Het eerste wat mij opviel was dat het verhaal iets voor het einde van het vorige deel begint, waardoor het letterlijk overlappend aansluit en het verhaal schitterend wordt voortgezet. De kluis waar het telepathische monsterkind Alma in opgesloten was, wordt geopend en men dropt een atoombom op de stad. Dat is het einde van deel 1 en daar is Point Man (met belerend trekkervingertje) allemaal bij aanwezig (leuk is anders), maar nu zit je met Sgt. Becket ten tijde van deze rampspoed een vrouw te beschermen van Armacham, het bedrijf dat verantwoordelijk is voor alle ellende in deel 1. Het verhaal is eigenlijk niet eens zo belangrijk en je hoeft lang niet alles te volgen, maar alles is stiekem aardig goed doordacht en je merkt dat er een groter doordacht verhaal achter zit dat waarschijnlijk over nog een paar vervolgen verspreid zal worden.

Bullet-time Cyber Horror Action!

F.E.A.R. 2 is 'n grote potpourri van gemixte genres en stijlen. Zo moet je tactische schietpartijen overleven door veel dekking te zoeken en met behulp van precisie werk, maar ook door rond te rennen door smalle gangen en met een shotgun alles wat beweegt letterlijk tot pulp te schieten. Omdat je ook in een soort bullet-time mode kan gaan, genaamd Slow-mo, speelt het toch vrij apart voor een FPS game, en is het naast dikwijls een noodzaak ook gewoonweg te leuk om te doen. Dan heb je vreemd genoeg bij de F.E.A.R. games ook nog het horror en cyber element, waarbij je het ene moment in een donkere kelder met je zaklamp door geesten achterna wordt gezeten, maar je tien minuten later in een grote mech rondloopt en een hele wijk vol kanonnenvoer door mag knallen met oneindig veel kogels en raketten. Je zou zeggen dat deze combinatie nooit werkt, maar toch heeft Monolith het voor elkaar gekregen dit erg goed te verweven binnen 'n game. Alles is ook beter geslaagd dan in het eerste deel qua intensiteit, gameplay, verhaal en narigheid.