Review: Harry Potter en de Halfbloed Prins PlayStation 3

We zijn inmiddels zeven boeken en zes films verder en zijn nu aangekomen bij de zesde en voorlaatste game, Harry Potter en de Halfbloed Prins. Is deze game het kopen waard, of kunnen we hem toevoegen aan de lijst mislukkelingen? Je leest het in deze review.

Het verhaal der verhalen"

Ik schrijf deze review met een raar gevoel, want het is de voorlaatste Harry Potter game, terwijl ik alleen nog maar de eerste game heb gespeeld. De films heb ik tot deel drie gezien, om van de gelezen boeken nog maar te zwijgen. Ik ben echt geen liefhebber van magie.

Dit magische sfeertje is ook sterk in de game aanwezig, wat mij betreft ook een must. Je speelt immers geen Harry Potter game als je er niet van houdt, tenzij het niet anders is en het moet vanwege je werk. De game is gebaseerd op de film en speelt zich net als het vorige deel af in en rond Zweinstein. Je voelt je meteen thuis op Zweinstein, omdat het precies hetzelfde is gebleven. Wel jammer is dat de verhaallijn in de game wat beperkt blijft ten opzichte van de film, terwijl je in de game juist meer kan vertellen, omdat je zelf een rol speelt in de het verhaal.

Minigames met veel inhoud

Je vindt door het spel heel veel minigames. Ze zijn niet erg belangrijk, maar hebben me wel vermaakt. Zwerkbal verdient zeker de aandacht, want het is een uitgebreide minigame, net als het maken van toverdrankjes. Het beperkt zich niet alleen tot het toevoegen van verschillende ingrediënten, maar ook de hoeveelheid van deze ingrediënten is belangrijk om je minigame met succes te voltooien. Zo vond ik zelf heel erg leuk dat net wanneer ik dacht een opdracht te hebben voltooid, ik ook nog eens de ketel moest verwarmen. En alsof ik al niet genoeg tijd had verspild, kieperde ik de helft van het eekhoornbloed naast de ketel. Shit.

Simsalabim

Wie had het ooit durven dromen, dat je in een Harry Potter-game moet toveren. Je tovert middels toverspreuken, alsof Uri Geller er niets bij is. De game is duister, net als zijn voorgangers, nu Voldemort weer actief is. De gevechten worden ook steeds serieuzer. Zo neem je het op tegen diverse tovenaars. Je kunt nog niet alle spreuken gebruiken, omdat je ze nog niet allemaal hebt geleerd, maar je hebt door de game heen genoeg tijd om deze toverspreuken te oefenen. Het spel heeft een redelijk goed gevechtsysteem, middels toverspreuken die over en weer worden gestuurd. Verwacht er niet al te veel van, maar het werkt en daarnaast is het ook niet zo heel moeilijk te volgen.

De game doet het over het algemeen best goed qua geluid en is het grafisch gezien ook wel ok'. Toch neigt het weer naar een haastklus, zoals wel vaker het geval is bij filmgames. Zo hebben de vrouwen haar zo stijf als een plank en zien de gezichten er ook een stuk minder verfrissend uit dan in het vorige deel.