Review: Pokémon Mystery Dungeon: Explorers of Time Nintendo DS

"Welke Pok'mon zal ik worden?" Vraag ik mezelf af. Ik beantwoord snel wat vragen en moet daarna mijn vinger zachtjes op het touchscreen van de DS neerleggen zodat het mijn "aura" kan lezen en kan zien welke Pok'mon ik ben. En als ik het al niet dacht, diep van binnen schuilt er een kleine Charmander in mij.

"Huh? Wat is er gebeurd?"

Je ligt bewusteloos op het strand en je partner, die je eerder in het spel kon uitkiezen, komt naar je toe en probeert je wakker te maken. Dit lukt hem ook en je vertelt je partner dat je eerst een mens was maar nu plotseling een Pok'mon bent geworden en je kunt je helemaal niks meer herinneren. Je partner stelt voor om de "Wigglytuff's Exploration Guild" te joinen om zo alle slechte Pok'mon in de gevangenis te gooien en jouw verleden te ontdekken. Dit lijkt jou een goede keuze. Als de game dan eenmaal begint doe je een paar simpele begin missies, waarna je denkt dat je andere soort missies krijgt. Die krijg je dus niet, want elke missie bestaat uit iemand van het strand redden of iemand een item brengen. Dit vind ik een klein minpuntje, maar ik kan wel begrijpen dat de makers dit hebben gedaan. Hieraan kun je zien dat het een game is die voor de kleintjes is gemaakt.

Partners zijn gezellig

In het begin van het spel mag je een partner uitkiezen en die blijft door het hele spel bij je. Naarmate je in het spel vordert, kom je meer en meer Pok'mon tegen die je kunt recruiten naar je 'guild.' Dit is erg leuk om te doen en ook heel gezellig. Zo heb je niet het idee dat je helemaal in je eentje verdwaald bent in een grot waar je niet meer uitkomt, maar zit je samen met een probleem opgescheept.

Vervelende grotten

In de game moet je elke keer een grot in wanneer je een opdracht krijgt. Deze grotten worden 'random' opgebouwd. Dit vond ik persoonlijk behoorlijk irritant, omdat er soms paden zijn die nergens heen leiden. Zo loop je een heel eind naar links waarna het uiteindelijk dood loopt. Dit is op zich niet erg voor 'n of twee keer, maar als het de hele tijd gebeurt, wordt het wat vervelend. Ook een nadeel van de grotten is dat waneer je er ongeveer een kwartier in zit, en je allemaal items en geld hebt verzameld, je de helft hiervan verliest wanneer je dood gaat als gevolg van een aanval door een hele boel Pok'mon. Dit is ook de hoofdreden dat ik altijd al mijn items op de bank zette. Ook moet je soms voetafdrukken van Pok'mon's herkennen. Dit was af en toe lastig, maar gelukkig krijg je hints wanneer de tijd bijna op is.

Beeld en geluid

In Pok'mon Mystery Dungeon: Explorers of Time is het beeld erg gedetailleerd en scherp. Zo zie je niet een paar blokjes als Pok'mon, maar zie je echt mooie details. Nog mooier dan in de vorige Pok'mon-games. Het geluid vind ik persoonlijk iets minder. Dit omdat er de hele tijd maar 'n liedje op de achtergrond speelt. Dit verandert natuurlijk wel zodra je van locatie wisselt, maar als je daar eenmaal bent hoor je heel de tijd het zelfde deuntje. Ze hadden er wel een paar meer in kunnen stoppen. Hierdoor werd ik namelijk een beetje gek. Het bovenste beeldscherm wordt weinig tot niet gebruikt. Soms zie je hier af en toe een afbeelding op, maar het grootste deel van de tijd zie je alleen maar de controls.