Indieaan: Dream Alone

Onze Indieanen zijn nooit bang om een mening te geven. Dit keer is Dream Alone het haasje. De Indieaan deelt graag zijn ongezouten mening en wil onze stam helpen met het vinden van de leukste indiegames. Dit keer is het de beurt aan Indieaan Giel om de stam alles te vertellen over Dream Alone voor de Nintendo Switch.

Trial and Error

Dream Alone is een platformer die sterk geïnspireerd is door games zoals Limbo en Inside, niet alleen is dit te zien aan de stijl, maar ook heel erg aan de gameplay. Zo ben je al doodgaande bezig met het oplossen van puzzels in een te donkere wereld. Deze game is namelijk niet zomaar donker. Nee, je ziet vaak amper wat er op het scherm gaande is. Iets dat erg vervelend is aangezien je de vele vallen die verspreid zijn over de levels vaak niet ziet liggen, doodgaat en vervolgens het op goed geluk nog eens kunt proberen.

In principe doe je in deze game wat je in iedere platformer doet; rennen, springen, vijanden ontwijken, schakelaars overhalen en ga zo maar door. Echter voegt Dream Alone nog wat extra toe aan deze mix. Zo heb je schakelaars waar je bij moet blijven staan om een bepaald platform in beweging te brengen, maar als je bij de schakelaar moet blijven staan, kun je dus niet op dat platform geraken. Hier introduceert Dream Alone speciale krachten, waarmee je bijvoorbeeld een clone op die hendel kunt laten wachten terwijl jij het platform op springt. Daarnaast is er een soort andere versie van de wereld die je met een druk op de knop kunt betreden. Deze alternatieve versie van de omgeving zorgt ervoor dat er nieuwe platforms beschikbaar zijn of muren verdwijnen zodat je weer verder kunt.

Donker, Donkerder, Donkerst

Doodgaan staat centraal in deze game en dat is dan ook hetgeen waarmee je het grootste deel van de tijd bezig bent. Om te weten hoe je een level moet halen, zul je eerst een aantal keer dood moeten gaan. Soms is dermate frustrerend om zo vaak dood te gaan dat het gewoon voelt alsof de game je pest. Zo heb je net twee gigantische stenen die van een berg af komen rollen ontweken, wacht je nog even voor de zekerheid en besluit dan toch maar opnieuw die berg op te lopen, waarna er doodleuk gewoon een derde steen over je heen komt gerold.

Echter is er ook een nog donkerdere kant aan het verhaal. Dream Alone is een game die soms onbedoeld voorbij slechts pesten gaat en ontzettend gemeen kan worden. Zo zijn er vaak momenten waarop de mechanics niet helemaal lekker werken, er game breaking glitches zijn of gebugde hitboxes. Dit zijn allemaal redenen waarom deze game frustrerender is dan hij eigenlijk zou moeten zijn. Had ik net een achterlijk moeilijk stuk gehaald, waarna ik vervolgens, op een stuk waar dit absoluut niet zou moeten gebeuren, door de vloer heen val.

Eindoordeel van Giel Janssen

Helaas heeft Dream Alone vooral veel ergernis bij mij opgewekt. Misschien is het gewoon niet mijn soort game of is de game daadwerkelijk niet zo goed. De movement van je personage voelt niet lekker aan, je zweeft nogal als je springt, bewegen is nogal stijfjes, de hitboxes van vijanden kloppen vaak niet en daarnaast zijn er glitches die het je nog even extra lastig maken. Dit zijn de dingen die het voor mij moeilijk hebben gemaakt om van deze game te kunnen genieten. Wel heb ik twee dagen na release een patch gekregen. Het kan dus zijn dat Warsaw Games druk bezig is met het verbeteren van deze ergernissen, maar voor nu zou ik de game aan niemand aanraden.