Preview: The Dark Pictures Anthology: House of Ashes - De eeuwige potentie
Het is geen geheim dat ik kritisch was op de laatste titel van Supermassive Games. In mijn review van Little Hope, was ik niet mild en liet ik de game toch flink op de blaren zitten. Tot mijn verrassing werd ik uitgenodigd voor een hands-off preview. Ik had eerder verwacht dat ik wat zure blikken zou krijgen als ik de mensen van Bandai Namco tijdens de persevenementen zou tegenkomen. Niks is minder waar en gelukkig maar, want ik wil dolgraag met Elden Ring aan de slag. Maar vandaag hebben we het natuurlijk over iets anders. Supermassive Games maakt wat kleine aanpassingen aan de formule die The Dark Pictures Anthology hanteert. Wellicht kan House of Ashes door deze tweaks eindelijk die eeuwige potentie waarmaken.
Perspectief en betrokkenheid
Ik ga je niet voor de gek houden, maar ik verwachtte niet dat The Dark Pictures Anthology: House of Ashes opnieuw werd uitgevonden. Toen ik zag, hoe weinig Little Hope verschilde met Man of Medan, had ik niet veel hoop dat het de goede kant op zou gaan met deze franchise. In de presentatie werd er echter iets getoond wat ik heel interessant vond. The Dark Pictures Anthology: House of Ashes gaat niet meer verder met de gefixeerde camerapositie. Het geeft de speler dus de ruimte om de omgeving te verkennen door de camera zelf te draaien en te gebruiken.
In games zoals Silent Hill en The Medium werkt de gefixeerde camerapositie, want het draagt bij aan de "uncanny feeling" die je bij deze games krijgt. The Dark Pictures Anthology heeft echter altijd deze camerapositie gebruikt, om zo bij te dragen aan een meer cinematische ervaring. Hier betaalde de game echter een prijs voor. Supermassive games geeft zelf aan dat verkenning centraal staat in The Dark Pictures Anthology-ervaring. Dit gevoel heb ik nooit gehad. Ik had zelf altijd het gevoel dat het een film was waar je doorheen speelde. Een horrorritje, waarbij je altijd in je karretje moest blijven zitten. Wellicht nu we een andere soort camerapositie gebruiken, krijgen we wel dat gevoel van verkenning. Wat mij ook beter lijkt voor de setting die ze gaan gebruiken in The Dark Pictures Anthology: House of Ashes.
The Descent ontmoet Irak
De setting van The Dark Pictures Anthology: House of Ashes ziet er naar uit de beste te zijn van de drie. Je volgt de verhalen van vijf speelbare personages die ondergronds vast komen te zitten in een oorlogsgebied tussen de Verenigde Staten en Irak. Wat onder de grond schuilt, is echter veel erger dan het neerschieten van je medemens, aldus Supermassive Games. Het doet me erg denken aan een mix tussen een eeuwenoude cultuur, zoals de tijd van de Egyptenaren, en The Descent. Dit zorgt bij deze titels voor een mix van verbluffing en veel "corny" monsteracties. Mijn interesse is gewekt.
Supermassive Games heeft ook aangegeven dat het visueel een stapje omhoog doet. Dankzij de lancering van de Xbox Series X|S en de PlayStation 5, kan The Dark Pictures Anthology: House of Ashes eindelijk terugkomen op het niveau dat Until Dawn heeft bereikt. Man of Medan en Little Hope waren geen lelijke games, maar bereikte toch net niet hetzelfde niveau aan "graphical fidelity". In House of Ashes kan dat wellicht anders, maar daarvoor moeten we eerst de resultaten op beeld zien. Het gebruik van licht en de presentatie daarvan, kan echter leiden tot een meer grijpende horror-ervaring.
Voorlopig oordeel Bram de horrorman
The Dark Pictures Anthology: House of Ashes kan zomaar het niveau van Until Dawn bereiken. Het grappige is dat ze hiervoor maar een aantal tweaks hoeven door te voeren. De camerapositie en grafische upgrades zijn toevoegingen waar ik nu al enthousiast over ben. De setting lijkt een unieke mix te zijn van diverse dilemma's. Het enige waar ik nog enigszins nerveus voor ben, is het verhaal. Little Hope's personages en de dialogen waren nou niet bepaald iets om over naar huis te schrijven, dus ik hoop hier flink wat verbetering in te zien bij House of Ashes. Ik vermoed dat we rond de Halloween-periode weer aan de slag kunnen met de interactieve film, dus ik hoop jullie rond die tijd ook weer terug te zien om samen met mij te bekijken of The Dark Pictures Anthology: House of Ashes zijn eeuwige potentie dan eindelijk waarmaakt.
Over auteur Bram Noteboom
Ons Brammeke is van alle markten thuis. Is hij niet nieuws aan het pennen, dan staat hij wel voor de camera of hangt hij achter de microfoon voor de Game Over-podcast. Een ding is in ieder geval wel zeker, Bram heeft altijd zijn hart op de tong en schuwt niet weg van een pittige discussie. We noemen Bram dan ook niet voor niets "het wonderkind" hier op de redactie.
Laatste reacties