Tech: PlayStation Classic

In december stuurde Sony de PlayStation Classic op, een mini-versie van het origineel uit 1994. Het origineel ging meer dan 100 miljoen keer over de toonbank en kreeg uiteindelijk een slim-versie in 2000. Voor veel gamers, die met een PlayStation zijn opgeroeid, is dit dus een trip down memory lane. In eerste instantie best een slimme stap van Sony om met een vernuftig stukje nostalgie te komen. Alleen daar moet ik direct een kritische noot tegenover zetten, de games die erop staan moeten je wel weten te boeien.

Gameliner.nl

Enkel een d-pad

De miniversie ziet er hetzelfde uit als het origineel, maar is alleen ongeveer de helft kleiner. Je krijgt de originele controllers erbij, dus de versie zonder de analoge sticks en alleen met een d-pad. Dit kan voor sommige voorgeprogrammeerde games wat lastig zijn, omdat we nu eenmaal gewend zijn om veel games met sticks te spelen en er games op staan die destijds al met sticks gespeeld konden worden. De controllers worden aangesloten middels een USB-aansluiting in de console. Er worden twee controllers meegeleverd, dit omdat je sommige games met z'n tweeën kunt spelen. De aansluitingen aan de achterkant zijn hetzelfde als die van de Nintendo Classic Mini en de SNES Classic Mini, dus met een HDMI-aansluiting en een USB voor de stroomvoorziening.

De reset-, open en power-knoppen zitten allemaal op de PlayStation Classic en zijn allemaal in te drukken. Echter gaat de cd-klepje niet open aangezien de games niet fysiek meegeleverd worden, maar direct op de console staan in de vorm van een ROM. De resetknop werkt verder ook niet om terug te gaan naar het hoofdmenu bijvoorbeeld. Voor de rest ziet het er allemaal precies zo uit als vroeger, zelfs de doos waar de PlayStation Classic in zit, is identiek en dat vind ik wel erg gaaf.

Gameliner.nl

De tand des tijds niet doorstaan

De PlayStation Classic maakt gebruik van de openbare emulator PCSX ReARMed en bevat twintig voorgeprogrammeerde games. Het is een kwestie van smaak, want als je met alle twintig niks hebt, dan is het een behoorlijk bedrag dat je betaalt voor alleen het stukje plastiek. Ik had zelf warme gevoelens met de game Jumping Flash!, zeker omdat het ook alweer 25 jaar geleden is dat ik deze game voor het laatst heb gespeeld. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik er na een half uur ook alweer klaar mee was. Hoe heb ik dit toen leuk gevonden? Daarmee wordt maar weer pijnlijk duidelijk dat de games van Sony de tand des tijds niet hebben weten te doorstaan.

Het lijkt erop dat Sony geheel willekeurig een aantal games op het apparaat heeft gezet. De echte nostalgische games, zoals Crash Bandicoot, Spyro, MediEvil, Tony Hawk's Pro Skater 2 en Gran Turismo ontbreken namelijk. Het ontbreken van deze nostalgische titels is mogelijk een oorzaak van rechten. De rechten van Crash Bandicoot, Tony Hawk's Pro Skater 2 en Spyro liggen in handen van Activision. Als dat niet het probleem was, dan heeft Sony het in mijn ogen behoorlijk onderschat. Maar hoewel ik dit vind, blijft het een pure smaakkwestie.

Gameliner.nl

Keuzes

Sony maak gebruik van verschillende versies van games op de PlayStation Classic. Dit was vroeger vrij normaal, maar tegenwoordig is dit niet de standaard. In Europa gebruikte we de PAL-versie (50hz) en in de Verenigde Staten werd de NTSC-versie (60hz) gebruikt. Dit was van toepassing op de televisies van vroeger, maar tegenwoordig hebben we allemaal een (Ultra)HD-scherm die miljarden kleuren ondersteunen. Het onderscheid is dus niet meer noodzakelijk. Daarnaast, de meeste games zien er ook nog eens erg rauw uit, dus je gaat waarschijnlijk niet eens het verschil zien.

Dat ik deze polygonen vroeger mooi heb gevonden, is bijna niet voor te stellen. De games zijn erop gezet, zonder dat deze een grafische poetsbeurt hebben gehad. Sony heeft er duidelijk voor gekozen om er niet heel veel moeite in te stoppen. Echter kunnen we wel concluderen dat we in zo'n korte tijd enorme sprongen hebben gezien. Leg maar eens een Uncharted naast bijvoorbeeld Jumping Flash!. De Nintendo Classics hadden overigens wel de mogelijkheid om games op CRT, 4:3 en Pixel Perfect te zetten. De opties zijn wel beschikbaar in de PCSX ReARMed-emulator, maar zijn uit het menu gesloopt door Sony.

Gameliner.nl

Eindoordeel Alex Zweers

De PlayStation Classic is een mooi voorwerp als verzamelobject voor de collectie, maar daar blijft het helaas ook wel bij. De games die erop staan zijn puur onderhevig aan een kwestie van smaak. Als alle twintig games die erop staan, of een groot deel daarvan je niet boeit, dan is het stukje plastic behoorlijk prijzig. De keuzes die Sony heeft gemaakt doen lijken alsof Sony vooral op kosten heeft gespaard. De games hebben verder helemaal geen opties, zo missen we bijvoorbeeld de scherminstellingen die Nintendo wel heeft toegepast in de NES- en SNES Classic. Het is eveneens jammer dat er gebruik is gemaakt van een gratis emulator en dat de games er letterlijk copy-paste opgezet. Nintendo werd afgelopen jaren van alles verweten, maar ze hebben toch maar weer eens duidelijk gemaakt wie er koning is op het gebied van tijdloze games en het is maar goed dat Nintendo alle licenties in eigen handen heeft. Dit is een goede les voor Sony PlayStation voor de aankomende 25 jaar. Werk aan je licenties.