Review: Xenoblade Chronicles 3 - De beste Switch-game tot nu toe Nintendo Switch

Als je de titel van mijn review hebt gelezen, zul je waarschijnlijk denken, wauw wat een clickbait. Nou, dat mag je misschien vinden, maar ik kan je vertellen dat geen enkel woord uit deze titel gelogen is. Xenoblade Chronicles 3 is de beste Nintendo Switch-game tot nu toe en als je me niet gelooft, lees dan maar gauw verder. Ik ga je namelijk haarfijn uitleggen waarom.

Laat zelfs de koudste harten smelten

Xenoblade Chronicles 3 is een prachtige game en dat bedoel ik in letterlijk elk opzicht. Ik ben over het algemeen geen gevoelig persoon en er is dan ook weinig digitale media die mij in mijn koude stenen hart weet te raken. Het einde van Xenoblade Chronicles 2 heeft mij weten te ontroeren, dat zal ik eerlijk toegeven. Ik verwachtte dus dat Xenoblade Chronicles 3 dat wellicht ook wel voor elkaar wist te krijgen. Wat ik echter niet verwachtte, was een enorme emotionele rollercoaster tijdens het spelen van deze game. Kijk, Xenoblade Chronicles 3 gaat namelijk over de koninkrijken Keves en Agnus die in de wereld van Aionos tegen elkaar strijden in een eindeloze strijd om levensenergie. Soldaten van beide facties hebben namelijk maar tien jaar te leven en wanneer je tijd er op zit, keer je terug naar whatever het is waar je in gelooft en begint de cyclus weer van voren af aan. Door vijanden van de andere factie te doden, kun je hun levensenergie absorberen om dat van jezelf aan te vullen. Dat is de hele reden voor deze ogenschijnlijk eindeloze oorlog.

Het vooruitzicht om een eindeloze cyclus van leven en dood mee te maken, samen met een eindeloze cyclus aan moorden om te kunnen blijven leven, is een van de meest melancholische thema's die ik in een game ooit heb gezien. En geloof me, ik heb heel wat deprimerende games gespeeld. De zes verschillende personages die je kunt spelen tijdens je avontuur zijn al evenzo tragisch als het verhaal. Vanuit de Keves-kant kennen we Noah, een off-seer die met zijn fluit de zielen van de doden naar het hiernamaals stuurt, Lanz, een sportschool-type met eigenlijk een heel groot hart, en Eunie, een dame met vleugels op haar hoofd en die alles behalve op haar mondje is gevallen. Door een mysterieuze gebeurtenis waarbij een derde partij betrokken is, moeten ze samenwerken met drie personages van Agnus. Hier leren we Mio, een off-seer die bijna aan het einde van haar levensperiode is aangekomen, Sena, een kleine meid met een veel te grote hamer, en Taion, een nerdy en cynische jongeman, kennen. Deze mysterieuze derde partij geeft ze de mogelijkheid om een Ouroboros te vormen, een monster dat eigenlijk een fusie is van meerdere personages en enorme krachten kent. Hierdoor worden ze een vijand van zowel Keves als Agnus en worden ze gedwongen om te vluchten.

Mijn favoriete vrienden

Het verhaal van Xenoblade Chronicles 3 gaat diep, ontzettend diep. Ik heb het verhaal bewust wat korter en wat vager gehouden, want bij een JRPG zoals deze moet je het verhaal echt ervaren zoals het is en het niet lezen van een of andere review die je op het internet bent tegengekomen. Monolith is heel goed in het vertellen van tragische verhalen, op een manier die echt bij je binnenkomt. Even terugrefererend aan de tranen die ik tijdens het spelen van Xenoblade Chronicles 2 heb gelaten, tijdens mijn initiële playthrough is dat op twee verschillende momenten gebeurd. Zie je het voor je, ik die jankend als een klein kind op de bank zit met twee losse Joy-Cons in mijn handen? En ja, één Joy-Con in elke hand is de beste manier om op de Switch te spelen, change my goddamn mind. Hoe dan ook, Xenoblade Chronicles 3 heeft een enorm tragisch verhaal en ik kan je verzekeren dat zelfs jij er een traantje om zult laten.

De verschillende speelbare personages dragen daar ook enorm hun steentje aan bij. Elk personage heeft enorm veel diepgang, wat je eigenlijk niet zo vaak ziet bij een game voor de Nintendo Switch. Elk personage is enorm gedetailleerd uitgewerkt en praat en gedraagt zich op zo'n manier dat je niets anders kunt dan je met ze verbonden voelen alsof het je eigen vrienden zijn waar je al jaren wekelijks over de vloer komt voor een blikje lauw bier en een jointje. Het zijn echter niet alleen de speelbare personages die je in je hart raken. Ook de verschillende NPC's en de bad guys zijn allemaal zo goed uitgewerkt, met achtergrondverhalen, persoonlijkheden en karakterontwikkeling waar elke RPG-schrijver van kan dromen. Dat maakt de dood van sommige personages alleen nog maar meer impactvol. Oeps, spoilers!

Je kijkt je ogen uit

Goed, Xenoblade Chronicles 3 is niet alleen een tranentrekker. Ja, het verhaal en de personages zijn gevuld met tragedie en de achterliggende boodschap over leven en dood zet je flink aan het denken. Maar Xenoblade Chronicles 3 is zo veel meer dan dat. De game is namelijk ook enorm, prachtig en enorm prachtig. Als je door de trage lineaire eerste paar uren van de game heen hebt gespeeld, dan kun je de wereld gaan verkennen en ik kan je vertellen, Aionos is mooi. Holy crap, wat is het mooi. Monolith is enorm goed in het neerzetten van prachtige en grote open werelden en dat heeft ze met Xenoblade Chronicles 3 nogmaals bewezen. Elk gebied dat je verkent, heeft zijn eigen karakteristieke uitstraling en laat je telkens weer verbazen. Onthoud wel even dat dit een game is die je op de Nintendo Switch, de minst krachtige console van dit moment, speelt. Je hoeft dus geen fotorealistische ge-raytracede graphics zoals op de PS5 te verwachten, maar voor een Switch-game ziet Xenoblade Chronicles 3 er piekfijn uit. De prachtige omgevingen moedigen je ook echt aan om de wereld te verkennen en als je even geen zin hebt om quests te doen of met vijanden te vechten, zijn er genoeg mooie plekken waar je even stil kunt staan om te kijken naar de prachtige omgeving. Enige nadeel is wel dat door de technische beperkingen van de Switch op sommige momenten de resolutie teruggeschaald moet worden, om ervoor te zorgen dat de game nog soepel blijft draaien. Dit gebeurt zowel in de docked-modus als in handheld.

Dat stilstaan en kijken naar de prachtige omgeving is niet de enige manier waarop je op passieve wijze van Xenoblade Chronicles 3 kunt genieten. De muziek is namelijk ook een waar meesterwerk. Daar waar het nummer Drifting Soul van de Xenoblade Chronicles 2 soundtrack er altijd in weet te slagen dat de tranen over m'n snoetje stromen, is de soundtrack van Xenoblade Chronicles 3 gevuld met evenzo prachtige nummers. Deze nummers worden niet alleen op briljante wijze gecomponeerd en uitgevoerd, maar worden ook op de perfecte momenten ingezet om bepaalde scènes zo enorm veel kracht bij te zetten dat je echt van steen moet zijn om er geen gevoelens van melancholie, kracht of verwondering bij te voelen. Nummers als The Weight Of Life en A Step Away zijn gegarandeerde tranentrekkers, waar je niet normaal meer naar kunt luisteren nadat je ze in de game voor het eerst hebt gehoord.

Vechten, verzamelen, puzzelen en meer

Ok Cloud, genoeg gezeverd over hoe Xenoblade Chronicles 3 je heeft veranderd in een klein jankend kind. Hoe zit het met de gameplay? Wat houd je je eigenlijk voornamelijk mee bezig? Nou, lieve lezer, ook dat ga ik je haarfijn uitleggen. Qua gameplay zit het met Xenoblade Chronicles 3 echt wel snor. Je hebt een enorme en prachtige wereld te verkennen en naast dat alles ontzettend mooi is, valt er ook meer dan genoeg te doen. Als je alleen de main story wilt spelen en wilt weten hoe het verhaal en de personages zich ontwikkelen, dan kijk je tegen zo'n zestig uur aan gameplay aan. Wil je echter de verschillende side quests en andere vrij te spelen dingen ook nog doen, dan kun je gerust het dubbele aan speeluren rekenen. Je zult je dus met Xenoblade Chronicles 3 niet gauw vervelen.

Naast het doen van quests en het verkennen van de wereld, speelt combat natuurlijk ook een grote rol. Wat de combat van Xenoblade Chronicles 3 betreft, is het een combinatie van haar voorgangers. Je kunt met je personages rondlopen op het slagveld en als je dicht genoeg bij een vijand staat, kun je je auto-attacks doen. Naast je standaard auto-attacks heb je ook speciale aanvallen genaamd Arts die je kunt uitvoeren. Voor de personages uit Keves, moet je gewoon wachten totdat het metertje van je Arts vol is gelopen, voordat je ze kunt gebruiken. Net zoals in Xenoblade Chronicles, dus. Voor de Agnus-personages moet je auuo-attacks blijven doen om het metertje van je Arts verder vol te laten lopen, net zoals in Xenoblade Chronicles 2. Deze Arts kun je dan weer achter elkaar uitvoeren en combineren om steeds sterkere aanvallen te doen. Ook kun je met meerdere personages een Ouroboros vormen door ze te fuseren. Welke personages met elkaar fuseren, bepaalt wat voor Ouroboros je wordt en welke aanvallen je kunt doen. Ook is er een speciale Chain Attack-meter die ervoor zorgt dat je, door verschillende aanvallen achter elkaar te doen, meer schade kunt toebrengen. Wat combat betreft, is er enorm veel om te leren. Al deze verschillende systemen zijn wel elk even belangrijk, daar ze allemaal met elkaar verweven zijn en de ene aanval ervoor zorgt dat het metertje van een ander systeem verder vol loopt. Er is een hoop om te leren, maar als je de vorige twee Xenoblade Chronicles-games hebt gespeeld, zullen de meeste systemen je wel bekend voor moeten komen.